Nileg İmparatorluğu`nda konuşmak yasak, özel güçleri kullanmak ise ölüm sebebi. Elise Timone, Nileg İmparatorluğu`nun ezici gölgesinde doğmuş, Toprak Halkı arasında yaşayıp sisteme hizmet eden sıradan bir kız. Tıpkı diğerleri gibi bu sistemden ve imparatorluğun kölesi olmaktan rahatsız olsa da asla sesini çıkaramıyor. Bir gün bir ses ortaya çıkıyor ve bu ses hem Nileg İmparatorluğu`nu hem de sistemi değiştirmek adına bir yol açıyor. Bastırılan hayaller yeniden ortaya çıkıyor, duygular yeniden ortaya çıkıp umut yeşeriyor. Sesin ardından ortaya çıkan şarkı, sadece bir yankı olmakla kalmıyor bir isyanın da başlangıcı oluyor.

Bir anda boğazımdaki düğüm daha da sıkılaştı, gözyaşlarımı bastıramıyordum artık. Ne olduğunu anlamadan, tutmaya çalıştığım her şey çözülüverdi, gözyaşlarım akmaya başladı. Özal bunu fark ettiğinde kaşlarını çatarak hafifçe güldü. "O kadar sinirlisin ki ağlıyorsun," dedi alaycı bir sesle. "Cevap ver, Nehir. Başka biri olduğunu düşündüğün için mi üzgünsün?" Yüzümü kavradı. Elinin sıcaklığı buz gibi tenimi yakıyordu. Baş parmağı gözümün hemen altını okşadı. Yaşın bıraktığı ize dokunduğunda içimdeki tüm kırgınlıklar, öfke ve acı daha da derinleşmişti. Sonunda, belki de biraz yumuşamış gibi gözüküyordu; tutuşunu gevşetti ama yüzümden ellerini çekmedi. "Bu yüzden kaçtın demek."

Kardeşi Mert için gittiği bir barda seçtiği bir adamdan hamile kalmayı planlayan Duru`nun tek amacı doğacak olan bebeğinin kardeşine nefes olmasıdır. Duru amacına ulaşır fakat bilmediği şey ise seçtiği adamın karanlık dünyasıdır.

Galip`in kopardığı düğme Eylül`ün ayaklarının dibine düşerken Galip gözlerini Eylül`ün gözlerinden ayırmadan, "Evet çok kalın kafalıyımdır! " diyerek bir düğmesini daha kopardı. "Laftan da anlamıyorum! " demesiyle bir tane daha kopardı. "Sözden de anlamıyorum! " ve bir tane daha. "Oldukça kabayım! " bir düğme daha yeri boyladı. "Zorbayımda aynı zamanda! " son düğmede yerle buluşurken, Galip yüzünde yaptığından gayet memnun bir ifadeyle Eylül`ün gömleğini kollarından sıyırdı. Eylül çattığı kaşları ve sıktığı dişleriyle bakarken burnundan soluyordu. "Başın göğe erdi mi?! " diye sordu sinirle. "Daha değil. " diyen Galip`in elinden Eylül`ün kurtuluşu yoktu artık. Bazen ne yaparsanız yapın hayat size dönüp tebessüm bile etmez. Hele ki bir sonbahar Eylül-seniz.

Küçüklüğünden beri ailesinden şiddet gördüğü sebebiyle evden kaçmak için hep okula giderdu. Asena 17 yaşındaydı abisi Azad düşman aşiretinin kızını kaçırmıştı ve berdele kurban gidicekti

"SENİN DERDİN NE?" diyerek bağırdım karşımda beni sinir eden adama, ağlamamak için kendimle mücadele veriyordum. Ama nafile bir mücadele olmuştu. Çünkü, gözyaşlarım yine bana ihanet ederek, yanaklarımdan aşağıya süzülüyordu. Arkası dönük olan Melih, bir hışımla bana döndü ve "Ne dedin tekrarlasana" dedi. Sağ dudağı yukarıya doğru kıvrılmış, ela gözlerinde küçümseyici bir bakış vardı. "Senin derdin ne?dedim." dişlerimin arasından. aslında avaz avaz bağırmak istiyordum, ama sadece sinirden dişlerimi sıkmakla yetinmek zorunda kaldım. " Ben senin kölen değilim... Bana emirler yağdırıp durma. " Oldukça öfkeliydim ve ağzımdan çıkanı kulaklarımın duymasını isteyecek hiç değildim. Melih, hızlı adımlarla aramızdaki mesafeyi kapattı. "Ahu, hep unutuyorsun... Ben sana istediğim gibi davranırım." Ela gözleri, en koyu rengini almış tehlikeliyim diye bas bas bağırıyordu. "Davranamazsın" dedim. Cılız ve kısık bir sesle, cevap vermedi. Gözleriyle, gözlerimi işgal etmeye devam etti. Arkasını dönüp çıkışa doğru ilerledi. Nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle; "ASLA SENİN İÇİN GÜLMEYECEĞİM! YÜZÜMDE ASLA SANA AİT BİR GÜLÜMSEME OLMAYACAK!" diyerek haykırdım.Melih, olduğu yerde bir süre durdu. Bir anda bana dönüp, ateş saçan ela gözlerini, kahve gözlerime dikti. "Ben, bencil bir adamım Ahu. Benim için asla gülmeyecek bir kadının... Gözyaşlarını bile istiyorum." Ölüm kokan bir ses tonuyla "GÖZYAŞLARI BİLE SADECE BANA AİT OLSUN İSTİYORUM."

Yıkılmayan bedeninde kalbini saran nefretin zehriyle besleyen bir adam... Nefretin zehriyle beslendiği kalbe sevgisini sarmaşık gibi dolayan onu tüketen ve yok eden bir kadın... Adının şanıyla yaşayan insanlar Bir namus davasıyla alınan günahsız melekler Gözyaşının kendine mesken bellediği, Umutların üzerine çekilen siyah çarşafların hikayesi... Can yakan haykırışların, İnsanlar yerine patlayan silahların, bedene giren kurşunların sesiyle yankılanan şehir... Sokaklarda kahkaha yerine çığlık yükselen şehir, Her karışında bir hikaye bir beden yatan şehir, Mardin...

Amed in bahtsız kızı olacağını bilmiyordu xezâl. Bir söze kurban olacağını söylemişti babası. Can borcuna verilen olmak mıydı acı olan yoksa evleneceği adamın onu almak için bile gelmemesi mi? Babasının ceylanım diye sevdiği gözünden sakındığı kızı idi o taki geçmişin sözü kapısını çalana dek. Cengiz ağa mecbur kalmıştı buna sakat oğluna bakacak biri olsun istemişti bu yüzden de geçmişte Hamit Ağa`nın ona verdiği sözü tutması için gelmişti Urfa`dan Amed`e . Xezâl açmıştı kapıyı o gün ona her şeyden habersiz güler yüzü ile açtığı kapı meğer onun yeni hayatına aciliyormus. Uzun bir konuşma ardından verilmişti karar. Xezâl ın ablası Hazal için verildi karar. Hamit ağa büyük kızımdır o demişti cengiz ağaya. Lakin Cengiz ağa ona kapıyı açan kıza takılı kalmıştı. O güler yüzü, heyecanlı ve ışık saçan gözleri belki de oğluna umut olurdu. Hazal dese de xezâl`ı istedi cengiz ağa. Hamit ağa verdiği söze karşı gelemez di. El mecbur büyük kızı dururken küçük kızının sözünü verdi Urfa`nın Erivân aşiretinin karanlık ağası`na. ************* Sakat bir adamdı jêhat o bacakları ile birlikte kalbini de sakat bırakmıştı. 12 yaşında geçirdiği bir kaza sonucu sakat kalmıştı oysa. Belki iyileşmek istese yapabilirdi bunu ama o kendini odaya kapatıp gün ışığından bile mahrum olmayı seçti. 14 sene sonra babasının isteği ile zorla evlenmişti. Babası sözdür tutulacak dedi diye sırf. O evleneceği kızı konağa adım atana kadar görmek dahi istemeyen adamdı. Evlendiği karısını odasına dâhi almayan onunla konuşmak bile istemeyendi. Peki xezâl jêhat in derdine derman olur muydu? Yoksa jêhat in içinde bulunduğu karanlığa oda gömülüp gidermiydi?