Her şey yanlış bir grup`a eklenmesi ile başlar... Küfür fazlasıyla vardır, ona göre okuyunuz. ~Kapak bana aittir~r

Bir cennetti düşünü kurduğum, Bir cehenneme verildiğimde. Düğün gecesi vurulan kocamın yerine kardeşine verildiğimde başladı benim kıyametim. Boran Safir, cennetime cehennem gibi sarıldı.

Liseli kızımız Gece’nin hayatının nasıl değiştiğini okuduğumuz ve olmazsa olmaz aşk hayatını öğreneceğimiz serinin ilk kitabı. Bir okul gezisinde gerçekleşen bazı zamanlarda dram bazı zamanlar romantizm içeren bir kitap.🤭🫶🏻 ig:@kipatyazarizolurbiter

“Bir kağıt verdiler elime,sadece tek bir kağıt.Sonra o kağıdı bende aldılar;benim kaderimi kendileri yazdılar.Sadece tek bir kağıda…Kaderimi kabullenemedim,sildim.Ama onlar tekrar yazdı.Ben yeniden sildim,onlar tekrar yazdı.Sonra,en son kendim yazacaktım ki o kağıt,izlerden görünmüyordu.Ben o kağıda geçmişin izleriyle bir gelecek yazamadım.Ama o izler hep peşimdelerdi.”

tamamen ironidir! cringe lise askı

Bu bir oyun. Başından beri öyleydi. Ama kimse tek başına kaybetmedi. Bir ölümle başladı. Oyun kurulduğunda, ilk hamle çoktan yapılmıştı. Kurbanlar belliydi, yollar çizilmişti. Ama kimse, piyonların da savaşacağını hesaba katmamıştı. Aden, arkadaşlarıyla birlikte bu oyunun içine sürüklendi. Kimi kayıplar verdi, kimi zaferler kazandı. Ama öğrendiği tek bir gerçek vardı: Her adımın bir bedeli oldu. Ve bazen, bir sonraki hamleyi yapmak için geçmişin hayaleti ile yüzleşmek gerekirdi. Katil pusuda beklerken, dostluklar sorgulanırken, her hamle yeni bir bedel doğururken… Onların önünde tek bir seçenek vardı: Hayatta kalmak. Ama ne kadar ileri giderlerse, o kadar geriye çekildiklerimi fark ettiler. Çünkü bu sadece bir kovalamaca değil, ölümün ta kendisiydi. Satranç tahtası. Piyonlar feda edildi. Kurbanlar verildi. Tahta kana bulandı. Ama unuttukları bir şey vardı: Piyonlar da şah olabilir. Oyunu kazanabiliriz. Ama önce hayatta kalmalıyız.

Eğlence amaçlı yazılmıştır

---------•••••••••••••••••••••••~~~~~~~~~~~~~~Seviyordu genç ağa. Ne olursa olsun sevmeye devam edecekti. Dilde sadece 17 yaşında liseli bir kızdı. Ama ona uzun zamandır aşık olan Antep ağasından habersiz."Binlerce kez beter olsun gece, senin ışığın yoksa..."22/08/2024---------•••••••••••••••••••••••~~~~~~~~~~~~~~

Biz kötüğün içindeki iki iyiliktik.

Berçin yıllar önce bir hastanede Ezgi adında bir kızla intikam için karıştırılıyor ve 17 yaşında gerçekleri öğrenip yaşadıklarının boşa gittiğini düşünüp kimse ile konuşmuyor(zaman lazım bencee*spoiler verddiiimmm)

Normal bir komiserdim. Elimde bir cinayet dosyası vardı tek istediğim şey onu çözmek istemem...Ama sonucunun başka şeyler doğuracağını bilmiyordum...

Yarım asırlık bir mumyanın kalbinde kısılı kalmış ölü bir duygu gibiydi aşk: hoyrat, yaşlı ama hâlâ ölmemiş... Ve ölüm korkusu ikimizin kalbine usulca bırakılmış bir veda busesiydi: yoğun, arzulu ve en isteksiz... Unutmadık. Zira ikimizde çaresizliğin en acısını birbirimizde yudumladık. O bir kitabın ilk sayfasıydı, bende bir sonraki. Birleşmek bir parmak arası kadardı lakin kavuşmak bağlı olduğumuz zincirleri bükmek demekti. Aramızda onlarca söz, binlerce kahkaha, yüzlerce göz yaşı vardı. Lakin hiçbiri bizim değildi. Zira çaresizlik, yanyanayken birbirini okuyamamak demekti. Ben Gülşah. Acıların, aşkın, şehvetin, kırgınlıkların, güllerin şahı Gülşah. Minnetin boyunduruğunda, aşkın çaresizliğinde, karanlık bir berzahın ortasında kalakalmış Gülşah. Bir günahın kefaretine canı sayılmış, zina tenine doğduğu gün bulaşmış, anne karnına düşer düşmez gayrimeşru olarak yaftalanmış Gülşah. Benim için unutmak, yutkunmak kadardı: yediğim kazıkları, nefret dolu sözleri, gerçekleri yutkunmak kadar... Minnetin altında daha küçücükken ezilmeye başlamış, vazifesinden üstün marifetler elde etmiş, kimsesizliği hissettiği kadar kendinden feda etmiş küçücük bir kızdım. Ben, dayımın kumar parasını ödemek ve kötü kalpli yaşlı adamın illegal yoldan oturduğu bir masanın suçunu örtmek için evlat alındığımı öğrendiğimde de küçücük bir kızdım... Ya da gerçek annemin sebebini bilmediğim intikam planlarını dinlediğimde de... Ve şimdi biliyordum ki: Vedalaşmadan çıkılan her kapı tekrar açıldığında merhabalaşamayacak kadar yabancılaşır.

Berdel ile başlayan aşk

Defalarca intihar girişimi e giren filiz, en yakın arkadaşı üzülmesin diye intihar planınından vazgeçer. Taaa ki en yakın arkadaşının iğrenç ölümünden sonra intihar etmeye karar verir taa kii kumral saçlı bal gözlümselvi boylu tarih öğretmenleri okula atanana kadar bu öğretmen ise filizin yaşama sebebi olur... Bana yardımcı olurmusunuz daha yeniyimde☺️🤗

" Siz benim hayatımı yapanlarla geçirdiniz kafamı nereye çevirsem yalan . Hepinizden nefret e-d-i-y-o-r-u-m"

ARKADAŞIMIN ABİSİ😉

Gözyaşları akın ediyordu gözlerine yorulmuştu artık. Dolu dolu olan gözleri kırgınlıkla bakıyordu karşısındaki kadına,kırgındı ama birşey diyemiyordu,susuyordu yine. Konuşamıyordu kırmaktan korkuyordu, ona yaptıklarına rağmen hiç çıtını çıkarmamış onlar için en iyisi olmaya çalışmıştı. Bu yüzden en çok kırgınlığı da kendineydi belki de..

“Bazen insan, en çok kendine ağırlık eder...” Asya, ne çocuktu ne de genç kız. O sadece, herkesin görmezden geldiği bir yükün taşıyıcısıydı. Sessizliğinde haykıran, gülüşlerinde kırılan, her adımında biraz daha yalnızlaşan bir ruhtu. Arkadaşsız bir çocukluk, kırılmış bir güven, derinleşen bir yalnızlık... Ve sonra gelen bir dönüşüm. Asya artık ne kırılgandı ne de sessiz. O artık susarak can yakan, bakışlarıyla susturan biri olmuştu. “Yükler Altında”, görünmeyen acıların, bastırılmış çığlıkların ve insanın içindeki karanlıkla verdiği savaşın romanı. Bu sadece bir genç kızın hikayesi değil; bu, hayatta kalmaya çalışan herkesin sessizce fısıldadığı çığlığın yankısı.

Tetikleyici unsurlar vardır. “Tıpkı son zamanlarda yaşadıklarına benziyor değil mi?” “Evet. Tesadüf.” “Raslantı değil, inan Mine.” “Ne ima ediyorsun sen?” Kafam karıştı. Kitapla yaşadıklarımın ilgisi olamazdı. “İma etmiyorum. Açıklıyorum.” Elimi tuttu. “ Sen ve ben birer kitap karakteriyiz. “ Bedenimi kontrol ettim. Yaşadıklarımı beyin süzgecimden geçirdim. “Saçmalama! Ben bir kitap karakteri değilim.” Çıkıştım. “Gerçeğim, sen delisin.” Gülümsedi. “Ya deli değilsem? Kitap karakteri olmadığını kanıtlayabilir misin?”

Bu kitap bir lise kurgusunu ele alıyor. Okulun popüler ve duygusuz görünümlü çocuğu Erkan, kalbinin anahtarını Ecem`e veriyor... İyi okumalar ;)

"Her gece gözlerimi kapadığımda başka bir dünyaya uyanıyorum. Gerçek hayatta tanıdığım ama isimlerini gizlediğim insanlar, bilinmez yerler, eksik kalan cümleler… Hepsi rüyalarımda bir araya geliyor. Bu kitap, uyanınca hatırladığım tüm rüyaların bir toplamı. Bazen huzurlu, bazen ürkütücü, çoğu zaman yarım kalan bir hikâye gibi. İçinde kaybolacağınız, gerçek ile hayalin birbirine karıştığı bu yolculukta belki de kendi rüyanızdan bir parça bulacaksınız." Bu benim rüyalarımı yazdığım bir kitap olacak. Rüyalarımı hikayeleştireceğim. Kimse rahatsız olmasın diye İçindeki isimleri değiştirdim.

Sonra yazarım...

Ben bir gün hayatımın tepetaklak üstüme yıkılacağını düşünmemiştim. Sadece ailemin olduğu bir hayat hayal etmiştim, Bir mafya evinde olduğumu öğrenip iğrendiğim birine aşık olacağımı değil.

Bazı duygular, kelimelere sığmaz. Bazen bir bakış başlatır her şeyi... Bazen bir sessizlik, her şeyi bitirir. İki kalp. Bir bağ. Ve zamana karşı verilen sessiz bir savaş. Sana Rağmen, kalbin yönünü takip etmeye cesaret edenlerin, kaybetmeyi göze alarak sevenlerin hikâyesi. Sevmek bazen vazgeçmeyi öğrenmektir.

Ailesi tarafında hiçbir zaman sevilmeyen ve berbat bir çocukluğu olan, Ecem. Çoğu kişiye göre duygusuz, sert ve soğuk olan 21 yaşındaki bir genç kızın, barda çalıştığı bir gün 3 erkeğin onu korumasıyla başlar her şey. O an Ecem’in hayatının dönüm noktası olur.