Işıl, herkesin saf sandığı ama kimsenin gerçek yüzünü bilmediği bir kızdır. Yıllar önce uğradığı ihanetin intikamını almak için sessizce beklerken, karanlık planının içine kimse fark etmeden adım adım herkesi çekmektedir. Hiçbir şey göründüğü gibi değildir—özellikle de Işıl.

Yitip, giden canlar. Akıp, Albayrağı süsleyen kanlar... Yıllar önce aileleriyle beraber şehadet şerbetini içen bir tim. Göktürk timi. Çevirdik sayfaları. Geldik bugüne. Tim Göktürk. Abilerini, ablalarının izinde. Onların savaştıkları ile savaşmak için kuruldu. Operasyon adı: Bozkurt. Kurtuluşun destanı. Bu sefer masal değil kanla yazılacak olan bir gerçek. Bir operasyon hangi gerçekleri ortaya çıkarabilirdi? Tim Göktürk`ün ilk baskını kafalarında ki soru işaretlerini arttırmıştı. Gizem DALKILIÇ. Göz renginin huzurlu yeşili vardı. Vardı ama gözlerinde huzur yoktu. Güneşin parlak sarı rengini taşıyordu saçlarının her bir tutamında. Ama hayatında ışık namına bir şey yoktu. İstediği tek şey ölmekti. Çünkü kendi masumiyetinin yükü omuzlarına ağır geliyordu. Bu tamamıyla timin görevini anlatan bir yazım değil. Bir kız çocuğunun kurtuluşunu yazacak bir destan.

O sabah, sisin içinden yürüyerek gelen birini görünce içinden sadece bir cümle geçti: “Belki bu kez kurtulacağız.”Kasabanın kaderini değiştirecek o adam, Demirhan Çetin Özer’di. Şehirden gelen, soğukkanlı, geçmişi sırlarla dolu bir dedektif.Ve o andan itibaren, kasabada hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı

Birbirine aşık olan alkan ve diyara geçmişte yaşanan şeyler yüzünden birbirinden uzak durmak zorundadırlar ancak her şeyi açıklıga kavuşturmak için çabalarlar.

"Ay ışığında kaybolan zamanın izlerini süren Elvan, sessiz fırtınaların içinde yolunu arıyor. Geçmişin gölgeleri ve kırık kalplerle örülü bu yolculukta sessizlik, bazen en derin kırgınlığa, bazen de en büyük güce dönüşüyor."

Umarımmm beğenirsinizzz. Okuduğunuzzz içinnn çokkk teşekkürlerrrr iyu okumalarrrr

Umarım beğenirsiniz Okuduktan sonra yorum yaparsanız sevinirim

Arenin eskiye dair olan herşeyi unutması ve tekrara hatırlaması

“Savunulmamış Günlükleri”, sessiz kalmış hakların, bastırılmış adaletin ve gölgelerde kalan hayatların öyküsü. Bir defter, bir saat ve geçmişin gölgesinde saklı kelimeler, güçlü bir davanın ve isyanın kıvılcımını ateşliyor. Kevser Kandemir, bastırılmış adaletin peşine düşerken, Mert Kandemir ve Demir Karaca’nın liderliğindeki yeraltı örgütünün içinde hayatta kalmak ve hakikati ortaya çıkarmak için zekâ, cesaret ve kararlılık sınavından geçiyor. Her adım, örgütün derin sırları, gazetelerde yer alan çarpıcı haberler ve şehirde yükselen kaosla örülü bir yolculuk başlatıyor. Lidya ve Ceyran gibi kararlı avukatlar, geçmişin sessiz çığlıklarını gün yüzüne çıkarırken, örgüt içindeki gizemli ilişkiler ve güç mücadeleleri hikâyeyi sürükleyici ve gerilim dolu kılıyor. Her karakterin seçimleri, adaletin kırılgan sınırlarını test ediyor; her karar, sessiz kalanların sesini güçlendiriyor. “Savunulmamış Günlükleri”, okuru hem aksiyon hem duygusal yoğunlukla sarmalayan, sürükleyici bir adalet ve intikam hikâyesi. Sessiz kalanların nihai mücadelesini gözler önüne seriyor.

"Bazı kapıların anahtarı insanın kalbindedir..." Sâra,Vefa ve otobüsteki kişiler aniden esir olarak alınır ve bilmedikleri bir yere götürülür.İnsanlar ayırılır.Vefa Savran,Sâra ise zindanın sahibi İrfan tarafından esir alınır.Sâra ve Vefa ayrılır ama gerçekler Sâra`nın yanı başındadır. ‼️İlerleyen bölümlerde çok nadirde olsa kan içerebilir.Olacağı bölümlerin başına eklerim ben.Ama çok sık olmayacak nadiren olacakk ve olsada tetikleyici ve ya rahatsız edici bir şekilde yazmayacağım. ‼️Kitabımın tüm hakları bana aittir.Kolyalanması durumunda hukuki işlem başlatmaktan çekinem.

Lara Demirel Eğlenceli ve sadece işini düşünün bir moda tasarımcısı Black Aron Sibiryanın soğuna alışkın bir mafya Onları birleştiren şey sadece 37 numara bir topuklu ayakkabı mıydı?

Beş arkadaşın gizemli dolu anları ve vahşi hayat...

13 yaşında bir kızın okula giderken bulduğu eski anahtar

Sonsuz hayatının en sıradan akşamında fark etti: Bazı sessizlikler çığlıktan daha gürültülüdür. İçimde Saklı, görünmeyen çatlaklardan sızan karanlık bir hikaye. Her şey normal görünür. Ta ki bakmayı öğrenene kadar.

Arden ve Lysa tamamen tesadüf bir telefon karışıklığıyla tanışır. Her şey sıradan görünürken, Arden’in sakladığı geçmiş bu karşılaşmayı tehlikeli bir hikâyeye dönüştürür.

Bir arkadaş grubundaki kızın yaşadığı olaylar....

Disosyatif kişilik bozukluğu,bipolar, majör depresyon ve anksiyete (psikolojik rahatsızlıklar)

Hayatınız uğruna sobelenmemek için kurallara uymalısınız, yoksa ebelenirsiniz... Chris ve Bethami kardeşler bu oyundan sağ çıkabilicekler mi?

Tanıtım❤️ Derin Kaya ana karakterimiz bir gün abisinin ona yaptığı haksızlıklardan ötürü düşmanıyla işbirliği yapar ve sahte sevgili olurlar. Olaylar ilerledikçe farklı farklı gizemlerle karşılaşabilirsiniz. Keyifli okumalar. 💞

Uyari bl içerir

Karanlık bir yolda adım adım yürüyordum. İlk defa geldiğim bu yerin huzursuzluğuyla doldum taştım. Korkutucu zifiri karanlığı iliklerime kadar hissettim. Burası o kadar soğuk ki bir an öldüğümü düşündüm. Etrafıma bakındığımda, ayaklarıma kadar dolanan uzun beyaz bir elbiseyle nereye gittiğimi bilmeden yürümeye devam ettim. Yürüdüm, yürüdüm ve yürüdüm... “Kimse yok mu?” diye bağırmam da fayda etmemişti, bilakis yankı yapan sesim daha çok ürkmeme neden olmuştu. Burası neden sesimin yankı yapacağı derecede ıssızdı? Burası neresiydi böyle? Ben bu ormana nasıl gelmiştim? Ufacık beynime dolaşan koca sorular başımın ağrımasına neden olmuştu. Ormanın içindeki uzun yolu yürümeye devam ettim, zaten yapacak başka bir şey de yoktu. Ben bu yolu yürüdükçe azalmıyor sanki daha da artıyordu. “Ah!” Ayak tabanlarıma batan dikenle yerimde sendeledim. Ben neden çıplak ayakla yürüyordum, buraya gelirken ayakkabı giymemiş miydim? Niye hiçbir şey hatırlamıyorum, lanet olsun. Ayaklarıma dolanan beyaz elbiseden bir kol uzunluğu kadar yırtıp kanayan ayağıma sardım. Ve böylece kaldığım yerden topallayarak yürümeye devam ettim. Kaç saat yürüdüm, bilmiyorum. Bu yol gitgide neden puslu olmaya başlamıştı, onu da bilmiyorum. “Kahretsin ki bu lanet yerle ilgili hiçbir bok bilmiyorum!” Avazım çıktığı kadar lanet okurken tek bildiğim şey varsa o da susadığımdı. Gece vakti ve havanın serin olmasına rağmen sanki çölde kaybolmuş bir bedeviydim. Yolunu bilmeyen, kaybolan, susuzluktan canı çıkacak biçare bahtsız bedeviydim. “Kimse var mı? Neredeyim ben!” Neden kimse sesimi duymuyordu zaten ayakta kalacak takatim bile yokken yürüyordum. Ayaklarım artık bedenime büyük bir yük olmaya başlamıştı. Üstelik içime çekilen sesimle de bağıramayacağımı anladım. Oturup hüngür hüngür ağlamak istiyorum. “Neden bir Allah’ın kulu yok, Allah’ım yardım et” diyerek tutmuş olduğum göz yaşlarını bir bir saldım. “Bu lanet kör olasıca yerde ölüp gidecektim. Allah’ım bu mu bana reva gördüğün ölüm, üstelik ailemle de veda etmemişken yalvarırım öldürme beni!” Yürümekten çok ayaklarımı yere sürte sürte gitmeye başladım. Ağlamam da nafile, bağırmam da. “Ah, o da ne?” Ayağımın sert bir şeye çarpmasıyla yeri boyladım. “Yeter ama ha! Daha ne kadar sürüneyim istiyorsun?” Ses frekansım beklemediğim bir şekilde normalin üstünde çıkarken birden ışıklar yandı. “Bir dakika, Ne? Işıklar mı yandı? Etrafım gerçekten de sarı ışıklarla aydınlanmıştı. Kafamı yukarı kaldırıp ışığa bakarken bunların ateş böcekleri olduğunu gördüm. Bir sürü ateş böcekleri, karanlığımı aydınlatıyordu. Dizlerimin çökmüş olduğu yerden kalkmaya çalıştım. Kalkmaz olaydım, ayaklarımı dolanan elbiseden kurtararak geri geri adım atmaya çalışıyordum. Zira karşımda kanlı ayaklarıma eşlik eden üç adet mezar vardı. Sara hastalığına yakalanmışım gibi titremeye başladım. Gördüğüm şey doğru muydu? Gördüğüm mezarlarla nefesim kesilmiş gibi göğsüm inip kalkıyordu. Tam üç adet mezar önümde duruyordu. Ateş böcekleri ise beni değil ortadaki mezarı aydınlatıyordu. Ama neden...

BURADAKİ KİMSE MASUM DEĞİL! DURMA, KENDİNE BİR KURBAN SEÇ VE ONU GÜNAH KEÇİSİ YAP ÇÜNKÜ HİÇBİRŞEY FARKETMEYECEK; HERKES KANLI AY İLE LANETLENDİ. İntikam hiç bu kadar kanlı olmamıştı... Yarı yıl tatili bitişinde okullar tekrar açılmıştı Ve Vücudunun belli yerlerinde yaralar ve çürükler taşıyan, Psikolojisi yerinde olmayan Armina hiç istemesede nefret ettiği Lavelya Lisesine geri dönmüştü. Ancak ortaya BAĞIMSIZ adında intikam isteyen bir Seri Katilin çıkmasıyla okul ve en önemlisi zorba öğrenciler ne yapacaklarını bilemediler. Katil Armina’yı ortağı yapmak istiyordu ve Armina katili bulmaya çok istekliydi. İsteklimiydi?

Bir mesaj, Soğuk bir dokunuş. Bir daha asla geri dönülmeyecek bir kapı. Eylül, sıradan bir hayat sürerken sabaha karşı gelen isimsiz bir mesajla her şeyini kaybeder. Kaçırılır. Uyandığında ise kendini toplumdan tamamen kopuk, gizli ve karanlık bir akademide bulur. Bu akademide ders yok, seçenek yok. Sadece kurallar var. Ve gölgelerin içinden gelen emirler. Eylül, buraya neden getirildiğini bilmiyor. Ama çok geçmeden anlıyor. Burası eğitim yeri değil bir tür hapishane veya kontrol merkezi. Eylül okula uyum sağlamasa da, akademi için bir tehdittir. Kime güvenebilir? Kaçmak mümkün mü? Yoksa gölgelerin içinde kalan geçmiş, sandığından çok daha karanlık mı?

İstemediği bir evliliğe zorlanan bir kadındı, Derya. İstemiyordu çünkü geçmişinde hatırlamadığı sevgilisine söz vermişti, onun ile evleneceğine. Ama bilmiyordu ki, evleneceği kişinin unuttuğu sevgilisi olduğunu. Geçmişin küllerinden doğan bu aşk gizlenen gerçeklerle sınanacak. Bazen en büyük sır, kalbin en derininde saklı o tek kelimedir... ♥ "Sen hâlâ benim Mavişim’sin… Ben de senin Ateşin.”

Arel hayelini kurduğu savcı olma Yolunda giderken bir sabah annesinin ölü bedenini bularak hayatı Kayar Türkiyeye dönmek zorunda kalır artık geçmişinden kaçamaz ya masaya oturacak annesinin katılımı bulacak yada kalkıp gidecekti? Ve masada gördüğü bir siyah çift göz kararlarını değiştirdi aşk mı kendisi mi