Dört yıl boyunca kim olduğunu, nereden geldiğini ve neyi hatırlaması gerektiğini bilmeden karanlığın içinde yaşamaya mahkûm edilen Hazal, bir gün hiç tanımadığı adamların elinde tutsaklıktan çıkarılır. Fakat özgürlük sandığı şey; bambaşka hesapların, soğuk planların ve gücün hüküm sürdüğü daha büyük bir dünyanın başlangıcıdır. Hazal, Atlas Erdeniz’in lüks ama sessizliğe gömülmüş villasına getirildiğinde, herkes ona acır… bazıları da ondan korkar. Çünkü o kızın masadan saklanan, kimsenin bilmediği bir değeri vardır. Bu değer, masadaki dengeleri değiştirebilecek kadar güçlüdür. Ve Savaş Şehzade… Geçmişte annesini kaybettiği o karanlık geceden beri masaya güvenmeyen, babasının gölgesinde öfkeyle büyüyen adam… Hazal’ın adını masada duyduğu an içinde uyanan koruma duygusunu inkâr edemez. Çünkü Hazal’ın kaybolmuş hafızasında saklananlar, Savaş’ın yıllardır susturulmuş acısıyla ürkütücü bir şekilde birleşmektedir. Savaş, masaya ihanet ederse her şeyini kaybedecek. Hazal ise hafızası yerine geldiğinde kendi kaderine en acı verici gerçekle bakmak zorunda kalacak. Ve sonunda onların yolu, kaderden çok daha keskin bir şeyde düğümlenecek: Birlikte olmaları gereken tek yer, en çok yasaklanan yer olacak. Karanlığın içinde bir isim doğar. Liva’nın Kaderi… Acıyla karışan iki ruhun hikâyesi.

Birbirine aşık olan alkan ve diyara geçmişte yaşanan şeyler yüzünden birbirinden uzak durmak zorundadırlar ancak her şeyi açıklıga kavuşturmak için çabalarlar.

“Bazı anılar silinir… Ama bazı insanlar, hafızadan değil kalpten çıkar.” “Ben seni hiç unutmadım. Sen de hatırlayacaksın.”

Disosyatif kişilik bozukluğu,bipolar, majör depresyon ve anksiyete (psikolojik rahatsızlıklar)

Polisiye kitaplarını sever misiniz? Bir cinayeti çözmede kendinize ne kadar güveniyorsunuz? Ters köşe olacağınız bir kitabı okumaya hazır mısınız? Cevabınız "evet" ise, "Beni Kim Öldürdü?" Kitabını okuma kervanımıza katılın. Her bölüm verilen ipuçlarını toplayarak gerçek suçluyu bulun. Hilmi Günyüzü; eski doktor, düzen hastası, dikkatli ve çalışkan biridir. Sinan Çetinceviz; Cinayet amiri, boşanmak üzere olan ve hayatında her şeyin kötüye giden biridir. Ve kıyıya vuran bir ceset ikisinin de hayatını değiştirir ve artık hiçbir şey eskisi gibi olmaz.

Yitip, giden canlar. Akıp, Albayrağı süsleyen kanlar... Yıllar önce aileleriyle beraber şehadet şerbetini içen bir tim. Göktürk timi. Çevirdik sayfaları. Geldik bugüne. Tim Göktürk. Abilerini, ablalarının izinde. Onların savaştıkları ile savaşmak için kuruldu. Operasyon adı: Bozkurt. Kurtuluşun destanı. Bu sefer masal değil kanla yazılacak olan bir gerçek. Bir operasyon hangi gerçekleri ortaya çıkarabilirdi? Tim Göktürk`ün ilk baskını kafalarında ki soru işaretlerini arttırmıştı. Gizem DALKILIÇ. Göz renginin huzurlu yeşili vardı. Vardı ama gözlerinde huzur yoktu. Güneşin parlak sarı rengini taşıyordu saçlarının her bir tutamında. Ama hayatında ışık namına bir şey yoktu. İstediği tek şey ölmekti. Çünkü kendi masumiyetinin yükü omuzlarına ağır geliyordu. Bu tamamıyla timin görevini anlatan bir yazım değil. Bir kız çocuğunun kurtuluşunu yazacak bir destan.

Arden ve Lysa tamamen tesadüf bir telefon karışıklığıyla tanışır. Her şey sıradan görünürken, Arden’in sakladığı geçmiş bu karşılaşmayı tehlikeli bir hikâyeye dönüştürür.

Bir arkadaş grubundaki kızın yaşadığı olaylar....

"Işıkları kim söndürürse, en son o uyur," Bu söz, sizin de evinizde olan bir şey değil mi? Ama anlamını bilmiyorsunuz. Bu hikâyede, masum bir canın ışığını söndürenler; yani cinayet işleyen ve karanlık bir sırrı saklayanlar, huzursuz vicdanları nedeniyle rahat bir uyku yüzü göremeyeceklerdir. En son huzura erecek kişi de o karanlığı başlatan kişi olacaktır. Bir annen ölümüyle başlayan hikaye. Peki, annenizin katili aşık olduğunuz çocuğun babası çıkabilir mi? Çıkabilir... Ya da, aşık olduğunuz çocukla üvey kardeş çıkabilir misiniz? Çıkabilirsiniz... Sedef bunların hepsini bu hikayede yaşayacak... Vapur iskeleleri, beklenmedik kazalar ve unutulmaz anlar… Her sayfa hem heyecanlandıracak, hem sır verecek, hem de duygulandıracaktır. Not: Hikâyenin bir kısmı, karakterlerin grup sohbetleri ve mesajlaşmaları üzerinden ilerlemektedir. (Yarı Texting)

Hayat insanlara nedenler sunar,sonuçlarını beklerdi. Kimi zaman o nedenlere isyan ederdik kimi zaman ise sonuçlarını arardık.Ben mesela arkadaşımın yalanına kanıp o eve gitmeseydim şu an burada,bu hapishanede olmayacaktım.O gün o eve gittiğimde bir daha hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bilmiyordum.Bir daha annemi,kardeşimi,abimi göremeyeceğimi bilmiyordum ve daha da önemlisi bir daha gökyüzünü göremeyeceğimi bilmiyordum çünkü kimse hayatın bu kadar acımasız olduğunu söylememişti.17 yaşımda liseyi yeni bitirmiş bir öğrenci olarak girmiştim buraya şimdi ise 21 yaşındaydım hayatımdan giden koca bir beş yıl vardı.Herşeye rağmen gülmeyi,şarkı söylemeyi,resim çizmeyi seviyordum.Ben kim miyim? Ekim Tunalı ve siz herşeye rağmen bu kızın hikayesini okumak ister misiniz? Merhaba öncelikle kitabıma bir şans verip açıklama kısmını okuduğunuz için teşekkür ederim.Umarım beğenirsiniz Kitap instagram hesabı:lotus262025 kitap hakkında konuşmak isterseniz veya gelecek bölümler hakkında alıntı bakabilirsinizzz🤍🌺

Hayatınız uğruna sobelenmemek için kurallara uymalısınız, yoksa ebelenirsiniz... Chris ve Bethami kardeşler bu oyundan sağ çıkabilicekler mi?

Tanıtım❤️ Derin Kaya ana karakterimiz bir gün abisinin ona yaptığı haksızlıklardan ötürü düşmanıyla işbirliği yapar ve sahte sevgili olurlar. Olaylar ilerledikçe farklı farklı gizemlerle karşılaşabilirsiniz. Keyifli okumalar. 💞

Uyari bl içerir

Şirketi batırmak için işe CEO`nun kişisel asistanı olarak giren Ajan ve Ajanı zorlayan sınırlar

Işıl, herkesin saf sandığı ama kimsenin gerçek yüzünü bilmediği bir kızdır. Yıllar önce uğradığı ihanetin intikamını almak için sessizce beklerken, karanlık planının içine kimse fark etmeden adım adım herkesi çekmektedir. Hiçbir şey göründüğü gibi değildir—özellikle de Işıl.

12 yaşindayken onda tranva bırakan şeylerin peşinde düşen doğa koral

“Bazen kendi ışığımızı ve karanlığımızı üretiriz. Bu karanlıksa parlak bir yıldızın ışığını bile söndürebilir." •───•☽⊹✩⊹☾•───• YILDIZINI KORU, geçmişin gölgelerinden kaçamayan cesur bir genç kadının, karanlık geçmiş ve tehlikeli sırlarla dolu yolculuğunu anlatıyor. Helin Yıldız, yalnızca bugünle değil, geçmişinde de taşıdığı ağır yüklerle de yüzleşmek zorundadır. Bir yangın vakasıyla başlayan olaylar, hem onu hem de okuru, düğüm düğüm olmuş bir geçmişe çekiyor. Her adımda yeni bir gerçek ortaya çıkıyor. Bir yangınla başlayan hikâye, derinlere gömülü acıların ve hiç kimsenin bilmediği gerçeklerin ortaya çıkışına uzanıyor. Peki, geçmişin gölgesi, en parlak yıldızın ışığını bile söndürebilir mi? Özellikle suç ve psikolojik gerilim unsurları içeriyor. Bu nedenle 13-14 yaş altındaki okurlar için uygun olmayabilir. Gizem, dram ve gerilim unsurlarını bir arada barındırıyor. Okuyucu hem merak içinde kalacak hem de karakterlerin duygusal yükünü hissedecek. Her yara bir güce,her karanlık bir ışığa dönüşebilir. “Per Aspera Ad Astra” (Zorluklar içinden yıldızlara) Not: Yazılanların hepsi kurgudur. Herhangi bir gerçek yanı yoktur.

Karanlık bir yolda adım adım yürüyordum. İlk defa geldiğim bu yerin huzursuzluğuyla doldum taştım. Korkutucu zifiri karanlığı iliklerime kadar hissettim. Burası o kadar soğuk ki bir an öldüğümü düşündüm. Etrafıma bakındığımda, ayaklarıma kadar dolanan uzun beyaz bir elbiseyle nereye gittiğimi bilmeden yürümeye devam ettim. Yürüdüm, yürüdüm ve yürüdüm... “Kimse yok mu?” diye bağırmam da fayda etmemişti, bilakis yankı yapan sesim daha çok ürkmeme neden olmuştu. Burası neden sesimin yankı yapacağı derecede ıssızdı? Burası neresiydi böyle? Ben bu ormana nasıl gelmiştim? Ufacık beynime dolaşan koca sorular başımın ağrımasına neden olmuştu. Ormanın içindeki uzun yolu yürümeye devam ettim, zaten yapacak başka bir şey de yoktu. Ben bu yolu yürüdükçe azalmıyor sanki daha da artıyordu. “Ah!” Ayak tabanlarıma batan dikenle yerimde sendeledim. Ben neden çıplak ayakla yürüyordum, buraya gelirken ayakkabı giymemiş miydim? Niye hiçbir şey hatırlamıyorum, lanet olsun. Ayaklarıma dolanan beyaz elbiseden bir kol uzunluğu kadar yırtıp kanayan ayağıma sardım. Ve böylece kaldığım yerden topallayarak yürümeye devam ettim. Kaç saat yürüdüm, bilmiyorum. Bu yol gitgide neden puslu olmaya başlamıştı, onu da bilmiyorum. “Kahretsin ki bu lanet yerle ilgili hiçbir bok bilmiyorum!” Avazım çıktığı kadar lanet okurken tek bildiğim şey varsa o da susadığımdı. Gece vakti ve havanın serin olmasına rağmen sanki çölde kaybolmuş bir bedeviydim. Yolunu bilmeyen, kaybolan, susuzluktan canı çıkacak biçare bahtsız bedeviydim. “Kimse var mı? Neredeyim ben!” Neden kimse sesimi duymuyordu zaten ayakta kalacak takatim bile yokken yürüyordum. Ayaklarım artık bedenime büyük bir yük olmaya başlamıştı. Üstelik içime çekilen sesimle de bağıramayacağımı anladım. Oturup hüngür hüngür ağlamak istiyorum. “Neden bir Allah’ın kulu yok, Allah’ım yardım et” diyerek tutmuş olduğum göz yaşlarını bir bir saldım. “Bu lanet kör olasıca yerde ölüp gidecektim. Allah’ım bu mu bana reva gördüğün ölüm, üstelik ailemle de veda etmemişken yalvarırım öldürme beni!” Yürümekten çok ayaklarımı yere sürte sürte gitmeye başladım. Ağlamam da nafile, bağırmam da. “Ah, o da ne?” Ayağımın sert bir şeye çarpmasıyla yeri boyladım. “Yeter ama ha! Daha ne kadar sürüneyim istiyorsun?” Ses frekansım beklemediğim bir şekilde normalin üstünde çıkarken birden ışıklar yandı. “Bir dakika, Ne? Işıklar mı yandı? Etrafım gerçekten de sarı ışıklarla aydınlanmıştı. Kafamı yukarı kaldırıp ışığa bakarken bunların ateş böcekleri olduğunu gördüm. Bir sürü ateş böcekleri, karanlığımı aydınlatıyordu. Dizlerimin çökmüş olduğu yerden kalkmaya çalıştım. Kalkmaz olaydım, ayaklarımı dolanan elbiseden kurtararak geri geri adım atmaya çalışıyordum. Zira karşımda kanlı ayaklarıma eşlik eden üç adet mezar vardı. Sara hastalığına yakalanmışım gibi titremeye başladım. Gördüğüm şey doğru muydu? Gördüğüm mezarlarla nefesim kesilmiş gibi göğsüm inip kalkıyordu. Tam üç adet mezar önümde duruyordu. Ateş böcekleri ise beni değil ortadaki mezarı aydınlatıyordu. Ama neden...

Yağmurlu günleri sevmiyordum çünkü; bu günler bana onları daha fazla getiren günlerdi. Onlar kim mi? Cinayete kurban gitmiş olan insanların ruhları..

İntikam hiç bu kadar kanlı olmamıştı... Yarı yıl tatili bitişinde okullar tekrar açılmıştı Ve Vücudunun belli yerlerinde yaralar ve çürükler taşıyan, Psikolojisi yerinde olmayan Armina hiç istemesede nefret ettiği Lavelya Lisesine geri dönmüştü. Ancak ortaya BAĞIMSIZ adında intikam isteyen bir Seri Katilin çıkmasıyla okul ve en önemlisi zorba öğrenciler ne yapacaklarını bilemediler. Katil Armina’yı ortağı yapmak istiyordu ve Armina katili bulmaya çok istekliydi. İsteklimiydi?

Bir mesaj, Soğuk bir dokunuş. Bir daha asla geri dönülmeyecek bir kapı. Eylül, sıradan bir hayat sürerken sabaha karşı gelen isimsiz bir mesajla her şeyini kaybeder. Kaçırılır. Uyandığında ise kendini toplumdan tamamen kopuk, gizli ve karanlık bir akademide bulur. Bu akademide ders yok, seçenek yok. Sadece kurallar var. Ve gölgelerin içinden gelen emirler. Eylül, buraya neden getirildiğini bilmiyor. Ama çok geçmeden anlıyor. Burası eğitim yeri değil bir tür hapishane veya kontrol merkezi. Eylül okula uyum sağlamasa da, akademi için bir tehdittir. Kime güvenebilir? Kaçmak mümkün mü? Yoksa gölgelerin içinde kalan geçmiş, sandığından çok daha karanlık mı?

Güzel yorumlarınızı bekliyorum inşallah beğenirsiniz.

Herkes onu ‘Kartal’ diye bildi. Adını ise sadece geçmişi fısıldadı... Çünkü o isim, kanayan bir yaraydı. Kartal’dı o… Gökte süzülen bir yalnızlık. Adıysa toprağın altında bir sır gibi gömülüydü. Ve onu ortaya çıkaracak tek kişi, bir kadın… ve sadece bir geceydi.”

İstemediği bir evliliğe zorlanan bir kadındı, Derya. İstemiyordu çünkü geçmişinde hatırlamadığı sevgilisine söz vermişti, onun ile evleneceğine. Ama bilmiyordu ki, evleneceği kişinin unuttuğu sevgilisi olduğunu. Geçmişin küllerinden doğan bu aşk gizlenen gerçeklerle sınanacak. Bazen en büyük sır, kalbin en derininde saklı o tek kelimedir... ♥ "Sen hâlâ benim Mavişim’sin… Ben de senin Ateşin.”

"Ay ışığında kaybolan zamanın izlerini süren Elvan, sessiz fırtınaların içinde yolunu arıyor. Geçmişin gölgeleri ve kırık kalplerle örülü bu yolculukta sessizlik, bazen en derin kırgınlığa, bazen de en büyük güce dönüşüyor."