Kırılmaması gereken camdan kalpler

--- İntikam Kokusu Derya Nur Kürkçü Her şey bir ağlama sesiyle başladı... Fulya, henüz 12 yaşındayken babasının şehit olduğu haberini aldı. O an kendine bir söz verdi: "Babamı öldürenleri bulacağım." Yıllar sonra Fulya, polis olmak için yola çıkar. Bu yol onu, birbirinden farklı ama karanlık sırlarla dolu üç kişiyle tanıştırır: Defne, korkularının gölgesinde saklanırken... Deniz, babasından intikam almaya yemin etmiş genç bir savcıdır. Ve Eren... Fulya`nın hiç tanımadığı ama geçmişin karanlık sayfalarında adı gizlenmiş biri. Fulya ile Eren`in yolları kesişir, ama ikisi de birbirinin düşmanı olduklarını bilmez. Ol Dostluk, sırlar ve intikamın birbirine karıştığı bu hikâyede... Hiç kimse göründüğü gibi değil. Ve bazı kokular... Zamandan silinmez.

Belki bilenler vardır, 2020 yılıydı yanlış hatırlamıyorsam ve Fox(Now) kanalında bir dizi vardı: Son Yaz Beni çok etkileyen, oyuncuları ve senaryosu ile kendine bağlayan, başta Alperen Duymaz olmak üzere tüm kadrosuyla her bölümünü zevkle izleten bir diziydi. (Benim görüşüm). Ben yine ve yeniden izledim ve yine ve yeniden büyüsüne kapıldım. Karşınızda Son Yemin. Son Yaz ve Son Yemin arasında bağlantılı durumlar, benzerlikler olabilir. Bir aşk hikayesi.. Hiç olmamış hissiyle dolan birini gerçeklere inandıran birine ne denir? İzlemeye doyamayacağımız bir diziden esinlenme.. Son Yemin. -Aşk Hikayesi- Okumayan kalmasınnn! (Son Yaz`ı da izlemenizi öneririiimmmmm!) 🖤

Benim adım Cemre. Bu okulda başıma gelen hiçbir şey planlı değildi. Ama artık biliyorum ki hiçbir şey tesadüf de değildi.

“Bazı kurallar, tam da çiğnenmek için vardır… Kalp söz konusuysa sınırlar anlamsızlaşır.”

Duyguların yasaklandığı bir ülkede Dina Afra Canbolat ve Aral Özgür Arslan birbirine aşık olurlar Sonra her şey susturuldu…

Bilinmezden başlayan kendini bulmaya çalışan önüne ne engel gelirse atlayan tek kişiyken iki kişi olan hayat adında bir kız ve şuan hayatın kendisini bulmaya kim olduğunu öğrenmeye tanımadıgı yüzleri tanımaya hazırlanıyor işte oyun burada başlıyor.

Bir hayat var neşeli mutlu sıcak ama bi hayat daha var sesiz mutsuz soğuk belki soğuk hayat sıcak hayatı istemiyordur onunda soğuk sessiz mutsuz yapmak istiyordur belki sadece bir hayat olmalıdır ama sessiz hayatmı olmalı neşeli hayatmı olmalı işte gücü ağır basan bu savaşı kazanır belkide dünya iyi biryer olmalı kama kötü hayat buna izin vermez tek kararı evren verir nede olsa evreni değiştiremezsin

Aile sorunları yaşayan Alev kendisini bir aşk hikayesinin içinde bulmuştur ancak beklediği gibi gitmeyecektir.

Masum genç bir kızın mafyaya nasıl karıştığının hikayesi.

Bir zamanlar el ele tutuşan iki küçük yürek, şimdi hayatın farklı yollarında... Ama kader, onları ateş böceklerinin dans ettiği o gece tekrar bir araya getirir. Çocukluk aşkları yeniden alevlenirken, geçmişin sırları da gün yüzüne çıkar.

Karanlık sırlar bazen bir okul sırasının hemen altındadır. Küçük ve kasvetli bir kasabada, sessizlik artık tehlikeli bir silaha dönüşmüştür. Okulun zorbaları Ateş, Sarp ve Emir, görünüşte yalnızca gençlik öfkesiyle doludur. Ama içlerinden biri, bir sırrı örtmek için çok daha ileriye gitmiştir: Alper ölmüştür. Gökçe, sessiz ama zeki bir kız. Alper’in en yakın arkadaşı ve bu ölümün bir “kaza” olmadığını ilk anlayan kişi. Şüpheleri onu okulun karanlık yüzüne, Sfenks adı verilen gizli bir grubun varlığına ve aralarındaki çürümüş bağlara götürür. Polisler okula adım attığında herkesin maskesi düşmeye başlar. Fısıltılar büyür. Gökçe ise yalnız değildir artık. Eylül ve Burak gibi beklenmedik dostlarla birlikte, defterlerdeki şifreleri çözer, korkunun ortasında gerçekleri arar. Ama bu sadece başlangıçtır. Çünkü bazı gölgeler... sessizlikten beslenir.

Her hikâyenin bir başlangıcı vardır. Ama bazıları, sessizce başlar. Bir bakışla değil… Bir çöküşle. Bir fısıltıyla değil… Karanlığın içinden yükselen iç sesle. İnci, hayatını düzene koymaya çalışan, geçmişin kırıklarından kendine bir dünya inşa etmeye çalışan genç bir kadındı. Sessizliği seviyordu. Sıradanlığı. Çünkü sıradan olan incitmezdi. O ise yeterince incinmişti. Bora... Onu kimse tam olarak tanımıyordu. Kimse gözlerinin ardındaki karanlığı anlayamazdı. Güçlüydü, tehlikeliydi, ama aslında tüm o keskinliğin altında bir şey saklıydı: eksik kalan bir parça. Adını koyamadığı bir huzursuzluk. Yıllardır ne kaçtığı, ne de bulabildiği bir his. İkisi, farklı hayatların içinde savruluyordu. Bambaşka şehirlerde, bambaşka savaşlarda. Henüz yolları kesişmemişti. Henüz birbirlerine değmemişlerdi. Ama kader... sabırlıydı. İç içe geçmiş sessizlikleri birleştirmek için en doğru zamanı bekliyordu. Çünkü bazı insanlar birbirini bulmak için yaratılır. Ve bazen karanlık, içinden bir inci çıkar.

Mercan yılmaz annesinden asla sevgi görmez babası zaten yok yani o öyle biliyordu bir gün mercan işten çıkar evine doğru giderken annesi onu arar ve derki " evi satılığa koydum eşyalarını topla ve nereye gidiyorsan git artık seni istemiyorum büyüdün ve artık kendine baka bilirsin babanın adresini sana atıcam belki gitmek istersin " der . Mercan duyduklarının şokunu daha atlatamamışken birde babasının yaşıyor olduğunu duyunca iyice şok olmuştur. Babasının yanına gitmeyi istemese de annesin attı konuma yani Mardin `e gitmiştir fakat onu nelerin beklediğinden habersiz.

17 yaşındaki Defne 25 yaşındaki Erdemle Z O R L A evlendirilmesiyle başlayan bir hikaye.

Hayat bir kelebeğin ömrü kadardır. Ne kırmaya gelir ne de kırılmaya...

Bir mahalle Kimse kimseyle konuşmuyor kimse birbirine bulaşmıyor her türlü kötülüğün olduğu bu mahallede insanlar fakirlik içinde yaşıyor ve hayat sürüyordu işte Hikayemiz burada bir Adamın gözünden anlatılıyordu Bu mahallede herkes Geçmişte bir olay yaşamış bir acı çekmişti Ve sonunda Yolları bu mahalleye düşmüştü Kimse kimseyle konuşmaz kimse kimseye karışmıyordu herkes sessizdi

Kurtuluş Savaşının izlerini taşıdığı yarım kalan bir aşk hikayesi

Önce kendini sonra sevdiklerini kaybeden bir hastadan bahsediyoruz; Leyla Altun. "Ölümün ucuna gelince öğrenilirmiş gerçekler. Çünkü sen yaşarken saklanırmış herşey, sen üzülme, kırılma diye. Ama gerçeklerin gözünün önünde tarihe dönüşmesi, incitir. İnsanı da,insanlığı da.. " Yazardan ilk kitap:)

Eyzem, ailesi katledildikten sonra, bir şirketin gençlere iş imkânı sunduğu bir projeyle ikinci bir şans elde ediyor. Peki, bu şans gerçekten ona yeni bir hayat fırsatı sunacak mı, yoksa sonu yine aynı mı bitecek? "Peki... ya siz? Siz daha önce hiç, sevdiğiniz birinin küllerinde boğuldunuz mu? Ya da sevdiğiniz biri, sizin küllerinizde boğuldu mu? Belki bu yaşanmıştır... Belki sessizce, kimse bilmeden. Ama ne kendinizi, ne de sevdiğinizi o hâlde bırakmayın."

Bir serçenin göz yasından ilham alınarak yazılmış düsmandan aşka aşk hikayesi

Savcı kadın ve avukat erkek

Hep filmlerde izlediği kitaplarda okuduğu gibi aksiyonlu bir hayatı olsun isteyen Tuğlem galiba isteği evren tarafındam kabul oldu..

> Bazı hikâyeler tamamlanmaz… Ne bir son cümle yazılır, ne de bir veda edilir. Sadece yarım kalır, insanın içinde kanayan bir boşluk gibi. Bu kitap; tamamlanmamış bir aşkın, sessizce bırakılıp gidilen bir kadının, “neden ben?” sorusuyla boğuşan bir yüreğin satırlarına dökülüşüdür. Sevdi, bekledi, affetti, görmezden geldi… Ama sonunda şunu fark etti: Bazen en büyük tamamlanış, bir “yarım kalmışlıkta” gizlidir.

Adam, titrek bir sesle konuştu: "Beni affetmeyeceğini biliyorum. Zaten huzurunda durmam dahi büyük bir hadsizlik. Lakin affetmezsen – ki buna hakkın var – tek bir kelam dahi edecek değilim. Yine de, her şeye rağmen, sen affetmeyecek olsan dahi ben senden af diliyorum. Ne olur, beni affet!" Sesi giderek kısıldı, gözleri buğulandı. Fakat karşısındaki kadın susuyordu. O suskunluk ki, kelimelerle anlatılamayacak kadar derin ve keskin… Adam bu sessizliğin yükü altında ezilirken, daha fazla dayanamayarak sordu: "Bir şey söylemeyecek misin? Sen sustukça, içimdeki azap katlanarak artıyor. Lakin, bu elemle ölmekten korktuğumu sanma. Beni asıl dehşete düşüren, beni asla affetmeyecek olman ihtimalidir." Kadın nihayet dudaklarını araladı. Lakin kelimeler, bir hançer gibi keskin ve bir o kadar da soğuktu: "Cam kırıkları gibidir kelimeler… Bazen insanın ağzına dolar. Sussan acıtır, konuşsan kanatır." Sonra, duraksamadan ardına döndü ve yürümeye başladı. Adam, çaresizce ardından bakarken, kadının son sözleri gece kadar karanlık ve sert bir hüküm gibiydi: "Bundan böyle karşıma çıkmayın. Bunun münasip olmadığını elbette ki siz de pekâlâ bilirsiniz. Zira siz, benim için artık namahrem bir yabancıdan ibaretsiniz." Ve kadın gözden kayboldu. Adam ise, o cümlelerin ruhunda açtığı derin yarayla, olduğu yerde öylece kaldı…