Bazen hayatını oluşturmak için çok çabalarsın ama o hayat dediğin kıldan ince şey bir günde yok olur. Benimde böyle oldu. Ben Alara Vural…

Derin Yalkın... Her sey bir mafyanın evine bakıcı olarak girmesiyle başladı. Gökhan Arat... Karanlık, gizemli... Güzel yüzünün altında görünmeyen korkunç bir maskesi var.

Bilimsel olarak sadistler başkalarına acı çektirip zihnen zevk alan kimselerdir. Benim için ise bana asla zarar vermeyeceğini bildiğim karanlık bir adam. Bu kitap Beyza Temel ile birlikte yazılmıştır.

"Bundan sonra burada, çocuğuma bakmakla mükellefsin." Derken sesi hem katı hem soğuktu. Hemen yanında bana nefretle bakan eski karısı bundan hiç memnun değildi. "Ne yani, çocuğumuzu bu kadına mı emanet edeceğiz?" Derken sesindeki nefret yoğundu. Adam gözlerini bir anlık yanındaki kadına çevirip tekrar bana baktı. "Ona güvenmesem buraya getirtirir miyim sanıyorsun Pınar?" Dedi sakin bir sesle. Ama bu kadının bana daha dikkatli bakmasına neden oldu. "Nerden buldun demiştin?" "Kıbrıs. Kıbrıs`ın bir otelinde." Devamını getirmedi. Nasıl tanıştık,ne konuştuk bunu dile getirmek yerine sustu. "Ne yani otelde bulduğun bir kadını,hem de ne olduğu belirsiz bir kadını kızımıza bakıcı olsun diye mi getirdin?" Dedi kadın şaşkınca. Sesi git gide yükseliyordu. "Otelde tanıştık ve bu bana yetti. Daha fazla kurcalama Pınar." "Hayret bir şeysin Yağız. Ben gidiyorum. Ama sabah yine geleceğim." Deyip arkasına döndü. Adam da peşinden ilerlerken sesini duydum. "Böyle zırt pırt gelip duramazsın." "O benim de çocuğum." "Ben ne zaman görmeni istersem o zaman. Biz boşandık Pınar." Bunu dedikten sonra bir sessizlik. "Öyle olsun. Umarım ne yaptığını biliyorsundur, Yağız. Eğer kızıma zarar verecek bir şeyi duyarsam ahdım olsun hem seni hem o kadını ellerimle öldürürüm. Anladın mı?" Diye tehdit etmeye başladı kadın ama adam sessiz kaldı. Bu kadın için olumlu bir cevap algılandı sanırım bilmiyorum ama devamı gelmedi. Dışarı kapının sesini duydum. Ardından yine bir sessizlik. Hemen karşımda beşiğinde uyuyan bebeği gördüğümde gülümsedim. Kızdı. Adı Maya. Bir çizgi filmin isminden esinlenmişti. Tıpkı ismi gibi sarı saçları vardı. Bembeyaz teni loş ışıkta parlarken arkamda onun adım seslerini duydum. "Birazdan başka bir ülkeye gideceğiz. Buradan uzaklaşacağız. O kadının kızıma annelik etmesini istemiyorum. Sen de kime veda etmek istiyorsan et, bundan sonra Bakü`de yaşayacağız." Dedi bana konuşma olanağı tanımadı. Kesin bir hüküm sunmuştu karşıma ve benim karar vermemi istemiyordu. Bu adam gerçekten dedikleri kadar varmış. BAŞLAMA TARİHİ: 15.11.2024

‘ Seni, sizi….’ Bir hıçkırık koptu ağzımdan devamını getiremedim. Derin bir nefes alıp devam ettim. ‘ Hiçbirinizi affetmeyeceğim. Beni bir ömür tutsak bıraktınız. Bütün hayallerimi bütün geleceğimi çaldınız. Bir ömür affetmeyeceğim sizi.’

**Giriş:** Baharın ilk günlerinde, doğanın uyanışıyla birlikte küçük bir Anadolu kasabasında hayat yavaşça dönmeye başlıyordu. Ancak bu güneşli günler, bölgede köklü geleneklerin ve sert kuralların hâkim olduğu aşiret ve aile hayatında tam anlamıyla bir huzur getirememişti. Aşiret ağası olan Boran, uzun yıllar boyunca kan davasının ve alınan intikam kararlarının gölgesinde büyümüştü. Varlıklı ve kudret sahibi olan Boran, bu yolda yürürken ruhunun derinliklerinde bir başka zaaf ile mücadele ediyordu: Sevdası. Diğer yandan, kasabanın yeni atanan doktoru Büge, şehre dönebilmek için umutsuzca fırsat arayan genç bir kadındı. Modern tıbbın inceliklerine hakim, hayat dolu Büge, kasabanın derin gelenekleri ve kanunlarıyla zıtlaşan bir yaşam tarzına sahipti. Ama bu kasabadaki her birey gibi, o da yavaş yavaş geleneklerin kıskacında debelenmeye başlıyordu. Bir akşam, Büge’nin klinik kapısını çalana kadar her şey sıradan görünüyordu. Boran’ın hastaneye getirdiği yaralı bir köylü, dosdoğru geçmişin hayaletlerinin peşinden gelen Boran ve Büge’nin yollarını kesiştirdi. İkisi de birbirinden farklı dünyalarda yaşıyor olsa da, zamanla birbirlerinin hayatlarında derin izler bırakacaklardı. Fakat, aşiret gelenekleri ve töreler, bu yaklaşık aşkı tehdit eden karanlık gölgeler gibi, her an her yerde beklemekteydi. Büge, bir yanda kendi çağdaş düşünceleri ve hayalleriyle, diğer yanda Boran’ın üzerindeki sorumluluklar ve aşiret kültürünün baskısıyla, belirsiz bir yolculuğa çıkmaya hazırlanıyordu. Yüzyıllardır süregelen bu görkemli fakat acımasız geleneklerin arasında, aşk ile onur arasındaki ince çizgide duracak olan Büge ve Boran, hem kendi içsel savaşlarıyla hem de dış dünyanın dayatmalarıyla yüzleşmek zorundaydılar. Hayatın acımasız öğretisinde, ikisinin de neyi seçmeleri gerektiğini bulmaları hem bir mücadele, hem de bir sınav olacaktı.

Abisinin vefatı sonucu yengesiyle evlenmek zorunda olan Mirza Ali ve Sarya`nın hikayesi... Yazılan yazılmış ve mürekkep kurumuştu. Alın yazısı silinmiş yenisi yazılmıştı.

Annemin hikayesi seslendirildi. İlk bölüm linkini bırakıyorum. https://youtu.be/PhXcBzE-bf8?feature=shared . Kız gördü adamı içi sızladı... Adam gördü kızı yüreği yandı... "Evime hoş geldin hanımağam. Umarım bu bir sürecin başlangıcı olur. Umarım bu evde hep mutlu olursun. Benimle yaşar, yaşlanırsın. Umarım bu konakta seninle çocuklarımızın kahkahalarını dinleriz" ... "Seni seviyorum Ömer." Annesinin kaderleri kızlarına bohça olurmuş. Bu sözden korkan Zeynep`in annesinin hikayesini ve kendi hikayesini gelin birlikte okuyalım. . . . . Gerçek bir hikayeden esinlenerek yazılmıştır.

( Zühre karakterinin hayat hikayesini anlatan ikinci kitabım "Mâran: Çıkış Yok" ) İki eli cebinde bana doğru yavaş yavaş adımlarken,kısık gözlerini bir an bile benden ayırmıyordu. "Ne yaptın bana?" dedi. Sorduğu sorunun verdiği panikle derin bir nefes verdim buz gibi havaya.Eli kolu bu kadar uzun olamazdı değil mi? Birisi birşey mi söylemişti ? Kendimi silkeleyip, kaçırdığım gözlerimi ona diktim.Hoşuna gitmiş olacak ki yüzünde bir sırıtış peyda oldu. Kesinlikle eğleniyordu. "Benim bu işle hiçbir alakam yok, herşey Semanın halt yemesi, bu deli saçması işe bulasmayalım dedim ama dinlemedi beni ve-" sözümü kesen adımlaması , önümde son bulurken bedenini benim ile aramda bir mesafe kalmaksızın bana yaklaştırdı ardında eğilip yüzünü yüzümle hizaladı. O anda gidip gelen otoyıkamanın ışığı pes edercesine hepten kesildi. Üzerimize yağan küçük cam parcaları ile kesilmekten ziyade patladığını anlamam zaman almadı. ` Hıh ` korkudan ağzımdan dökülen nidayla istemsiz olarak Doğana doğru çekildim.Aradaki mesafe tamamen kapanmış ve bedenlerimiz birbirine değer vaziyetteydi.Ben etrafımdaki olağanüstü durumlara bakınırken ne yaptığımın farkında bile değildim. Panik dalgası içimde dahada büyürken, karanlığın içindeki o bir çift göz, istifini hiç bozmadan geç kalmış konuşmayı yaptı. " Ne yaptıysan" düzeltmek adına tekrarlayıp " Ne yaptıysanız, işe yaradı. Sözünde durdun. O gün istemediğim herşeyin bugün kölesiyim küçük Vesvâs!"

Tüm hayatını sadece kendi doğruları için yaşayan bir adam aşık olursa ne olurdu? Bir gece de adamın doğru bildiği ne varsa yıkılmış ve odak noktası değişmişti. İki farklı dünya ve iki farklı insan nasıl bir arada yaşardı ki? Yalnızlığı kendine uşak etmiş bir adamla tüm hayatını kalabalığın içinde geçirmiş bir kadın aynı çatı altında yaşayabilir mi? Adam yalnızlığı kendine kalabalık ederken kadın kalabalığın içinde yalnız kalmıştı. Hayatta her şey olurdu peki bunu kendimize nasıl uyarlarız?