Yüzbaşı Ali Alp üsttepe ye aşık olan şafak Kurtel Üsteğmen Şafak Kurtel e aşık olan Ali Alp üsttepe

Ben Umay; Üsteğmen Umay Asena kurt. Namı diğer: Hayalet. Mardin`e tayinim çıktı.timim gözlerimin önünde parçalanarak şehit düştü,onlardan sonra ilk timim olacaklar,açıkçası time katılmayı istemezdim ama üstler emir verdiği zaman bana da yapmak düşer,görevim bu çünkü bunu ben seçtim...

Umay Asena bazı kişilere Umay bazı kişilere ise Asenadır. Bordo bereli bir asker olup dağlarda namını duyurmuş Ölü kod adının sahibidir. Bir gün bir timi kurtarma görevine gider ve bu olaydan sonra kurtardığı tim olan Ruh timine Ceset kod adı ile emirlerden dolayı komutan yardımcısı olarak katılır. Komutanları bir görevdedir ve Umay Asenanın time katıldığı gün görevden döner. Tim komutanın adı Alparslan olup kod adı yine dağlarda adını duyurmuş Hayalettir fakat tim içinde İhsan hariç kimse bunu bilmiyor, tim adındaki kod adı ise Gölgedir. Kitap can sıkıntısından yazılmış olup beğenmenizi umarım bölümü kitappade daha yüklemedim ayrı bi yerde yazıyordum bölüm bitince buraya atarım.

Abisini bulamayan Liva, bir anda yalnışlıkla Atlas`a sarıldı. Atlas, şaşkınlıkla,ona sarılan kıza bakıyordu. Liva, başını kaldırıp, "Abi..." diye fısıldadı. Atlas, derin bir nefes aldı, ve konuştu "Söyle abisi"

Kod Adı: Kurt Yıldızı Bir sınır hattında görevli özel harekât timi "Gölge Kurtlar", liderleri Altay ve istihbarat subayı Asena önderliğinde karanlık bir komplonun izini sürmektedir. Sisli dağlarda başlayan operasyon, sadece düşmana karşı değil, kendi içlerindeki karanlıkla da verilen bir mücadeleye dönüşür. Mistik kurt sembolü, "Gölge Kurtlar" timinin ruhunu ve bağlılığını temsil ederken, Altay ve Asena`nın kaderi bu kod adı etrafında örülen sırlarla şekillenir. Aksiyon, ihanet ve duygusal derinlik dolu bir askeri gerilim hikayesi.

Bu benim ilk kitabım bende asker kurgusuyla başladım inşaAllah beğenirsiniz☺

Yeni evli olan Minelya gelen bir telefonla yıkılır....

Nazlı Akarın Iğdıra askeri hemşire olarak gelmesi geçmiş ve gelecek (...)

Hiç yaşanamyacaklara... Ben Üsteğmen Gökçe Kıraç. Annemin gökyüzüne benzettiği asi kız, babamın kara gözlü çelik iradesi. Vatan; Bayrağımın gölgesiyle soluk alıp verdiğim tek sevda.

Tam o sırada içeriden yükselen bir kadın çığlığıyla irkildim. "Bırak beni!" diye haykırıyordu bir ses. Adımlarımı hızlandırdım, kalbim göğsüme çarpıyordu artık. "Barış, lütfen... bırak diyorum sana!" "Yürü!" diye tersledi adamın sesi. Köşeyi döner dönmez gözüm İklim`e ilişti. Direniyordu. Gözleri korku ve öfkeyle doluydu. Duraksamadan bağırdım: "Bırak kızı!" Sesim duvarlarda yankılanırken, parmağım tetikteydi. Adam bir anlığına irkildi sesimle. İklim’in kolunu tuttuğu gibi kendine doğru çekmişti, ama benim yaklaşmam onu tedirgin etmişti belli ki. Göz göze geldik. Gözlerinde hem panik hem öfke vardı. "Silahını indir!" diye bağırdım. Tetikteki parmağım milim oynamıyordu. “Yapma!” dedi İklim, sesi neredeyse yalvarır gibiydi ama gözleri yardım istiyordu. Ne aşirete ne de uyduruktan bor töreye kurban gitmesine izin vermeyecektim.