Tozlu bir çarşının ortasında düşen bir cüzdan, bir keskin nişancı yüzbaşının kalbini hedef alabilir mi? Yüzbaşı Cihangir görevle, disiplinle ve yalnızlıkla yoğrulmuş bir adamdı. Ta ki o cüzdanı eline alana kadar. İçindeki bir fotoğraf, bir çift yeşil göz, içinde bütün savaşlardan daha derin bir çatışmayı başlattı. Çünkü bazı bakışlar, insanın geçmişini tek hamlede kazır geleceğini şekillendirirdi. Güneydoğu’nun dağ köylerinde, yıkılmış evlerin enkazında hâlâ hayatta kalan çocuklar, susarak büyüyen kızlar ve konuşmaya korkan ruhlar vardır. Bir kadın… Çocukluğunda bile annesinden kaçacak kadar yalnız, ama görünmeden yardım çığlığı atacak kadar cesurdu. Ve bir adam... Kendi annesinin ten kokusunu yeni bulmuşken, başkasının yarasını kendi kalbine saracak kadar merhametliydi. Bu hikâye, silahların gölgesinde filizlenen bir aşk değil; suskunlukların, inkârların ve yüzleşmelerin kalkanında vurulan kör menziller vardı. Bazı yollar savaş alanından değil, insanın içinden geçer. Ve bazı kadınlar, sadece görülmek için değil… kurtarılmak için saklanır.

Gerçek bir hayat hikayesidir. Köy hayatı ve kuma konusu işlenmektedir. "Gelin" kitabımla benzer türdedir.

⏳Eczacı Hâle aylar süren baş ağrısı için tomografi çektirir.. ⏳Ama o tomografi cihazı değil zaman makinesidir.. ⏳Gözlerini açtığında kendisini Osmanlı sarayında şifacı olarak bulur..

"Tefeciden para alıp kaçarsam ne olur?" "Seni bulur."

Birbirine mecbur bırakılan iki yabancı. Biri inatçı, diğeri tahammül sınırlarını zorlayacak kadar dik başlı. Ve ikisini de aynı ateşe sürükleyen tek bir kelime, İntikam. Yıllar sonra ülkesine dönen genç kadın, ailesinin düşmanlarına karşı güç kazanmak uğruna hiç istemediği bir evliliğe mahkûm edilir. Onu bekleyen adam ise, kaybettiği kardeşinin intikamını almak için bu birlikteliği bir fırsata çevirmeye kararlıdır. Ancak hiçbir plan, iki ateşli ruhun karşı karşıya geldiğinde savrulan kıvılcımları hesap edemez. Bu evlilik; savaşacakları, direnecekleri, birbirlerine meydan okuyacakları bir arenaya dönüşür. Ve intikam için başlayan bu yolculuk, beklenmedik bir yerden –kalplerinden– çatlamaya başlar. Peki nefretle atılan imzalar, gün gelir vuslata dönüşürse… O an, kim kazanır; kim yenilir? Ateşin içine atılan iki yürek, sonunda birbirine mi yanacak, yoksa birbirini mi yakacak? Bu hikayede geçen kurumlar, yerler, olay örgüleri şahsıma, yani yazarın hayal gücüne aittir, benzeri yoktur bilginize.

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri`nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir`in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... • ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara`ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara`da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza`nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara`ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

Kitabım, Yetimhanede büyüyen Adel Mina`nın, arkadaşının bebeğine anne olması ve gerçek ailesiyle tanışması sürecinde yaşanan olayları ele almaktadır. Adel Mina`nın ünlü mafya eşine olan benzerliği, bu süreci daha da karmaşık hale getirir." Köklerini arayan, kayıplarıyla büyüyen ve sevdikleriyle yeniden doğan Adel Mina’nın hikâyesi, yüreğe dokunan bir dönüşümün ve affedişin romanıdır. Daha fazlası için, Adel Mina’nın izinden gitmeye başla.

mafya, aşiret, anlaşmalı evlilik. “Senin için dünyayı yakarım, Mersa.” dediğinde, nefesinin suratıma çarpması beni ürpertti. Kesinlikle ondan böyle bir hamle beklemiyordum. Nefesinin suratıma çarpmasından dolayı kendiliğinden birkaç adım geriye gittim. Sırtım duvara yaslanınca, iyice yakınıma geldi ve kafasını eğerek yüzümüzü eşitlemek yerine, bir elini çeneme yerleştirip kafamı kaldırarak ona bakmamı sağladı. “Ne bir başkası, ne de bütün dünya. Çok istiyorlarsa çıksın karşıma. Senin için gözümün kararmayacağını mı sanıyorsun?” dedi, sözlerini bir bir yapacağını biliyordum. Bunu bilmek sertçe yutkunmama sebep oldu. 05.11.24

Ölüm uşaklarını peşime salmıştı. Soluğum korkunun soluğuna karışmıştı. Koşuyordum. Sivri dalların berelediği bacaklarım hiç durmadan hareket ediyordu. Göğsüm inip kalkıyor, kalp atışlarım boğazımda hissediliyordu. Karanlığın bağrında yalpalayan adımlarım kör bir noktaya takıldığında, bedenim tek seferde yere serildi. Dizlerime saplanan dikenler dilime canhıraş bir çığlık yuvarladı. Daha fenası yaklaşan adım seslerinin içime boca ettiği keskin ürpertiydi. "Yardım edin! Biri bana yardım etsin." Avuçlarımı kurumuş yapraklara bastırdığımda, yükselen çıtırtıları kulaklarımı tırmaladı. Kalkmak istedim, karnımda yine aynı kıpırtıyı hissettim. İçimde nereden geldiği, nasıl benimle olduğunu bilmediğim bir şey vardı. Tıpkı benim gibi çaresizce kıpırdanıyordu. Titreyen parmaklarımla karnıma dokundum. Islak yüzümü köhne ormanın derinliklerine çevirip daha güçlü bağırdım. "Yardım edin! Biri bize yardım etsin!" Yeniden koşmaya başladım. Dizlerimden akan kanların çıplak ayaklarıma süzüldüğünü hissedebiliyordum. Güçlükle ayakta tuttuğum bedenim bu kez bir ağaca çarptı. Kendimi sırt üstü yerde bulduğum an gözlerim korkuyla açıldı. Çaptığım şey ağaç değil bir yabancının sert gövdesiydi. Ancak o, bir çınar ağacı kadar uzun ve yapılıydı. Karanlık tüm ayrıntılarını ustaca gizlerken, üzerimde tepkisizce gezdirdiği bakışlarını ve silüetini ele veriyordu. Dirseklerimin üzerinde kalkmaya çalıştım. Buraya kadardı, gücüm tükenmişti. "S-sen..." Bir adım attı. Büyük ve yara izlerinin barındığı parmakları önüme uzandı. "Yardım istiyordun, değil mi?" Sesinin bir rengi olsaydı, bu kesinlikle siyah olurdu. Sesi, şavkı kırık bir siyahtan ibaretti. Şeytanın adaletsiz oyununda bana sunulan başka bir seçenek yoktu. Çaresizdim. Titreyen elimi soğuk avuçlarına bırakırken, üzerime eğilen çehresi bir an için karanlıktan sıyrıldı. Gözlerini gördüm. Kısık bakan safir gözlerini müthiş bir tehlike ele geçirmişti. O, kaçtığım gözlerden çok daha acımasız bakıyordu. O, peşimdeki yangın değil, ateşin ta kendisiydi.