Ozan ve Seçil... Aynı sınıfta, aynı sırada yıllardır oturuyorlar. İkisi de sessiz. İkisi de dışarıdan bakıldığında sadece “sınıf arkadaşı.” Ama iç dünyalarında fırtınalar kopuyor. Ozan, sınıfın en dikkat çeken çocuğu: uzun boyu, yeşil gözleri ve içine kapanık duruşuyla merak uyandırıyor. Onu gerçekten tanıyan yok. Herkes onun “soğuk” olduğunu düşünse de aslında içinde bir çocuğun kalbi var: utangaç, sevgi dolu, ama korkak. Seçil ise sakinliğiyle dikkat çeken, fazla konuşmayan ama hayalleriyle yaşayan bir kız. Gözleri hep yere bakar ama kalbi Ozan’a. Her gün aynı sıraya oturur, aynı sessizlikte onu izler. Defterine kimsenin görmediği cümleler yazar: “Yanında susmak bile huzur veriyor.” İkisinin de kalbi diğerine ait. Ama ikisi de bunu bilmiyor. Söylemeye cesaret edemiyorlar. Çünkü ya yanlış anlarsa? Ya reddederse? Ya bu güzel sessizlik bile bozulursa? Bu kitap, iki kalbin birbirini nasıl hissettiğini ama söyleyemediğini anlatıyor. Bir bakışın neler gizlediğini, bir selamın ne kadar zor olduğunu... Aşkın en derin hâlini: söylenmeyen hâlini.

Nikah günü terk edilen KARAN KARABEY, bedel ödemek zorunda bırakılan MAHİ…… Yalanlarla çevrilmiş hayatlar…… Bir bedel bir haykırış bir var olma çabası……

Bir kadın asker ama kimse onun asker olduğunu bilmiyor herkez onu doktor sanıyor birgüm bir timle kaçırılıyor ve olaylar başlıyor

- Söz vermiştik - Neyin sözünden bahsediyorsun ? - Birbirimizi unutmayacağımıza söz vermiştik ... - ...

Herkes onun dilsiz olduğuna ve hatta erkek olduğuna inanıyordu. Yüzündeki mskesi ve göğsüne taktığı korsesi ile komutanları dışında kimse ile konuşmaz ve kimseye gerekmediği müddet cevap vermezdi. Tüm bunlara rağmen timi bilirdi onun kadın olduğunu. Tomris tüm o sert hallerine rağmen, kendi öksüzlüğüne rağmen evde onlara ana baba olurdu. Fakat yine de mesafesini korurdu. Nice düşmanı yenen Tomris Türkmenov, Çocukluk aşkına yenilmişti. Kendini gizlemesinin nedeni sadece kurallar değildi. Oydu... Saçlarını sadece sevdiği adamın görmesi için her zaman maskesinin ardına sıkı sıkıya saklardı, Tomris başka erkeklerin o çirkin bakışlarından rahatsız olduğu için bunu sevdiği adama haksızlık olarak düşünür ve tüm kadınsal hatlarını kapatırdı. Hiçbir zaman açılamadılar birbilerine. Ölüm kapıya dayandı, işte o zaman çıktı ağzından o nameler; "seni seviyorum Alparslan... Sana aşığım... ne zaman oldu bilmiyorum ama oldu işte. Sende yadırgama. Seni sen sevmeden tam 12 sene önce, ilk gördüğüm andan beri seviyorum. " dediğinde göz yaşlarını tutamadı Tomris. " o kadar seviyorum ki senin kokun olmadan, sen olmadan uyuyamıyorum. O kadar seviyorum ki saçlarımı, bedenimi senden başkası görecek diye ödüm kopuyor. O kadar seviyorum ki senin için bedenimi gizliyorum. " dediğinde bir şok daha geçirdi Alparslan. " O kadar seviyorum ki... Kendimi senin için feda edecek kadar. " Dediği anda dağda bir kurşun sesi geldi... Alparslanın kucağında ki kadın küçücüktü, daha da küçüldü. Demin öptüğü dudaklardan acı dolu soluk çıktı. Kadın gözlerini kapattığında, Adam ömrünü kapattı... _________________________________________ __________ TOMRİS TÜRKMENOV

*** Askeri Kurgudur. *** " Tekrar edin !" Diye bağırdı Yüzbaşı Tuğrul. " Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü !" Yüzbaşı`nın göğsü gururla kabardı. Bugün o şanlı gündü. Büyük Önder`in biz Türk evlatlarına verdiği , emanet ettiği bu vatanın , Cumhuriyetin ilanının günüydü ! " Kız kardeşimin gelinliği , şehidimin son örtüsü !" Yüzbaşı Ganiev Önde , tim arkadaşları arkasında Askeriye`de turlarken , Al bayrağın dalgasında can bulan o şiiri , yüreklerinin en derininden gelen sesleriyle seslendiriyorlardı. " Işık ışık , dalga dalga bayrağım , Senin destanını okudum , senin destanını yazacağım !" Uygun adımlarla ilerleyen Tim`e bugünün şerefine tüm Askeriye eşlik etti. " Sana benim gözümle bakmayanın , Mezarını kazacağım !" *** Bu kitap Şehadet şerbetini içmeye ant içmiş koca yürekli mehmetçiklerimiz , Şehit ve Gazi olan tüm askerlimizin unutulmaması adına yazılmıştır. Koca yürekli Annelerin , koca yürekli evlatları , bu vatan sizi unutmayacak ! ***

"İNSAN SEVERKEN KAYBEDER"✨ Asker ve avukat ile ilgili görücü usulü bir hikaye.....

Hayatımın hiçbir evresinde işlerin kolay olacağını düşünmemiştim ama bu kadar karmaşık olmasını da beklemiyordum. Mesleğimi seviyordum, uğraşmam gereken bir tabur asker olsa bile elimden geleni yapmaya hazırdım. En azından böyle olmasını umuyordum. Şimdi yeniden düşününce askeriyede hemşire olmak gerçekten istediğin bir meslek mi diye iki kez düşünür ama yine de aynı şeyi söylerdim. İş tamam, para tamam derken gelelim asıl meseleye dediğinizi duyar gibiyim. Peki, ya aşk? İşte orada kalbime atılan çelmeyle derin sulara takılı kalıyorum. Kalbimin kapattığım kapıları yeniden açılır mıydı yoksa zaten hep aralık mıydı? Bu sorunun cevabını ben de kendi yolumda ilerlerken bulacaktım. Belki de Küçük Bir Aşk Masalı`na denk gelirdim. Kim bilir?

*Asker Kurgusu *Wattpad de 9 Milyon okundu. *Basılı kitap "Güzel seviyorsun," dedim gözlerine bakarak. "Güzeli, güzel seviyorum," dedi. İnsan yeni bir hikâyeye, biriyle tanışarak ya da yeni bir yere giderek başlarmış. Benim hikâyemde ikisi de vardı. Gittiğim yeni şehirde tanıştığım adamla hikâyem başladı. Teğmen Emre Kurt... Zümrüt yeşili gözleri beni her defasında büyülüyordu. İçine çekildiğim derin bir kuyuydu sanki. O derin kuyu bende keşfetme isteği uyandırıyordu. Bana doğru attığı her adım bir diğerinden daha güçlüydü ve kaçmamı imkânsız hâle getiriyordu. Sonunu göremediğim o kuyuya gözlerimi kapatıp, kendimi bırakma isteğim gün geçtikçe artıyordu. Askeriyede öğretmenlik yapmaya başladığımda, başıma geleceklerden bihaberdim. Abimin de görev yaptığı bu askeriyedeki öğretmenlik görevi, içerideki haini bulmam için bir araçtı. İçimizde, kapalı kapılar ardında, ihanet eden biri vardı. Açtığım her kapı bir diğerine çıkarken; o kapılardan birinde onu bulmaktan korkuyordum.

Korktuğu bir hayata esir olmamak için yangından kaçtı Züleyha! Kanından olanların biçtiği kaderde yanmamak için ateşin kollarına kendi ayaklarıyla koştu. Evim dediği yerde, kurban olarak kendini adadıklarını öğrendiğinde nereye tutunduğunu bilmeden bir dalı avuçladı. Kütahya`nın küçük bir kasabasından, Adana`nın kavurucu topraklarına sürüklendi. Zalimliği dillere düşmüş, adına türlü kötü sıfatlar eklenmiş bir adamın koynuna bıraktı kaderi Züleyha`yı. Bu bir kaçış hikayesiydi aslında. Minik bir bebeğin arşı titreten ağlayışlarıyla kavuşma yazıldı kaderlerine. Küçük bir bebeğin masumiyetine ödüldü Züleyha... Doğurmadan anne olmayı öğrendi. Zalim bilinen bir mazluma yaşam verdi. Bir masuma yuva , bir zalime şifa , kendine umman oldu Züleyha! ............................... Bu bir Girdap! Aşkın, ailenin, sevginin, sadakatin, sınırsız merhametin içine kapılacağınız, kapıldıkça kendinizi sayfalarda bulacağınız eşsiz bir Girdap...