Kendim olmak için korkularımın üzerine gitmeliyim, biliyorum. Keşke sadece söylendiği kadar kolay olsa bunu gerçekleştirmek... Tüm dünyaya meydan okumam gerekiyor belki, belki bütün sevdiklerimi kaybedeceğim bu savaşta, belki de kendimi feda edeceğim zafer uğruna. Ama devam etmeliyim, pes etmemeliyim, savaşmalıyım onlarla... Ancak böyle aydınlığa çıkabilir dünyam...

kaybettim . . . İlk ayrılığımız geçen yıl bir sonbahar sabahıydı . İlk defa ayrılmıştık ayrılığın ikinci günü akşamında uzun bir mesajla atmıştı bu şarkıyı bana " S*kerim ayrılığını üç günlük dünya iki günü ayrı geçirdik yetmez mi ? demişti . O gece saatlerce ağlamıştım bu şarkıyı dinleyip mesajı  okuyarak . İki hafta önce maçı vardı , okul çıkışında beni durağa bıraktı . Hava yağmurluydu ayrılık vakti geldiğinde ben onun beresini ve dokunmaya kıyamadığım saçlarını düzeltip soğuktan kızaran ellerini minik montumum cebine soktum ." Ellerin ne kadar da sıcak dedi . Gülümsedim ve nihayetinde otobüs geldi . Binerken Hoşçakal sevdiğim ,dedi . Oysa hiç huyu değildi . Nerden bilebilirdim ki onu son görüşüm olduğunu , sabahın 5`inde kardeşi aradı . Kaza yapmışlar . . . Yoğun bakıma alınmış geceden ameliyata girmiş saçlarını çok severdim , saçlarını kesmişler . . . Ayrılırken elimi tutan elleri şimdi buz kesmişti sabahına kaybettim ben onu. Geceden beri zihnimde kalanlarsa hiç susmayan çığlıklar... Toprağını avuçladım çok soğuktu iyi de benim Girayım soğuğu sevmez ki . O ilkbahar adamıdır bu mevsimde üşür şimdi . Özür dilerim sevgilim ellerini ısıtamadım . Tutamadım seni . Giderken hep görüşürüz derdin sen , son gidişinde hoşcakal dedin . Söylesene sevdiğim sen yokken ben nasıl hoşça kalayım . Sen demiştin Girayım üç günlük dünya iki günü ayrı geçirdik yetmez mi diye , 21 gün oldu Giray yetmez mi ? Senle dolu hayallerime yazık değil mi ? Sen inandırmadın mı beni masallara , rivayetlere ? Her şey bir rivayetle masalla başlamadı mı ? Kalk Giray artık yetmedi mi ? hangi masal kitabının , rivayetinin sonu kötü bitmiş ? Hani iyiler hep kazanır,aşıklar sonsuza dek mutlu yaşardı ? 21 gün oldu Giray yetmez mi? Sen gittin ben de, kendi mi iklimsiz bir kentin limanında buldum. Gözyaşlarımda boğuluyordum. Canım yanıyor... Soğuk karanlık geceler de o çok korktuğum sensizlik ile kalakaldım .  Sen beni inandırdın kırık dökük imkansız masala sığınıyorum . Umay`ın kanatsız kaldı Giray... Güven tuğlalarıyla kurduğumuz dünyamızı içten yıktın . Hani beni bırakıp asla gitymezdin , ben o tuğlaların altında eziliyorum Giray . Tek çare o tuğlaları kaldırıp fırlatmak ama ben sensiz yapamıyorum , gel artık ne olur kanatlarım kırıldı ve canım çok yanıyor... Bazen yüzümüzde buruk bir tebesümle bile bile ilerleriz . O yolda işte bu da o yollardan biri olacak galiba çok heyecanlıyım yazdıklarımı paylaşacağım için umarım seversiniz ...

Bazı gidişler yürek kanatır..ben onu gönül tahtıma oturtmuşken o beni hiç ummadığım zamanda terk etti. Evet bazı gidişler yürek kanatır.. o gitti giderken de beni cehennemin ortasına terk etti. Zeynep Akay iki erkek tarafından büyük bir cehennemin içinde kalmış masum bir kadın. Birini çok sevdi en kötü şekilde terk edildi. Diğeri tarafından saplantılı bi şekilde sevildi..ama her gün bedelini ağır ödedi. KOD ADI AVŞİN`den tanıdığımız Zeynep Korkmaz şimdi ki soyadıyla Zeynep Akay`ın hayatını okuyacağız. Keyifli okumalar kır çiçeklerim🌼🌼

Senle hergün vakit geçirmek beni mutlu ediyor. Yanımda oluşunu, anılar biriktirmeyi çok seviyorum. Bana bakan gözlerini seyretmeyi çok seviyorum.

Ben hiç kendimi de kaybetmem zannederdim. Yaşadığım hayatımı zannederdimlerle doldurmuşum bu zamana kadar. O zannederimler, her zaman bana bir engel olarak dönmüş ve atılan düğümlerin arasında biraz daha kendimi kaybetmişim, bunu da bugün anlıyordum. Gökyüzünü aslında boş bir evren zannederdim. Göğe kafamı kaldırınca etrafta karanlıktan, Ay Işığı`ndan ve yıldızlardan başka bir şey göremezdim çünkü. Yıldızların ölümüne benzetirdim insanların ölümünü. Tıpkı onlar gibi parıltıları sönerek hayata veda ederlerdi çünkü. Ama sonradan anladım ki; yıldızların gerçekten de bir ölümü simgeliyordu. Birden bire sonuca gelip kendimi düğümlerin arasında bulduğum bir yol düğümüne girmiştim. Kimin sebebiyle o düğümlerin arasına girdiysem, yine o sebeple tek başıma çıkacağımı zannediyordum. Öyle olmayacağını da aradan geçen çetin bir zaman sonrasında anladım. Yıldızların arasından gelen ve tıpkı benim gibi yıldızı oluşturan Toz Tanesi`nin sayesinde, o düğümlere bir düğüm de ben atıp, o düğümlerin kendisi olmamı bana öğreteceğini nereden bilebilirdim ki...