Gözleri etrafta gezinirken göz göze geldik ve beni göstererek göz kırptı, bütün kızlar çığlık çığlığa onun ismini haykırıyorlardı.

Korku-gerilim türündeki öyküm "Resepsiyonist", Transilvanya`daki perili şatoları hatırlatan bir hostelde geçiyor... İki eski dost Talha Osman ve Liva Mir, bu gizemli hosteldeki sırrı çözmeye, heyecan aramaya gidiyor... Karşılarına ise oldukça tuhaf bir resepsiyonist çıkıyor...

Oda arkadaşları. Oda arkadaşları ailemiz gibidir. Onlarla yer, içer, uyuruz. Dertlerimizi anlatır, sırlarımızı paylaşırız. İnsanları çekiştirir, kahkahalar atarız. Ama herkesin deneyimi aynı olacak diye bir kural yok. Berk için "oda arkadaşı" kelimesi kaostan başka hiçbir anlama gelmiyordu. Üniversiteyi başka bir şehirde okuyacağı için çok heyecanlıyken şu an okulun bitmesi için gün sayıyordu. İnsan hiç mi normal birine denk gelmezdi??? En normal diyebileceği kişi son oda arkadaşıydı, Arjen. Ama o da biraz...şey...o psikopatın tekiydi.

Lal yıllar önce ailesinden kaçarak yeni bir hayatı oldu.Yıllar sonra ailesi bulunca hayatı..(Devamı kitapta🤭)

"Odam vardı... ama bu oda sadece bana ait değilmiş." Aden, ailesinin gölgesinde, sessizliğe mahkûm bir hayat yaşıyor. Kapısını kilitliyor, dünyayla arasına duvarlar örüyor. Ta ki... o sabah, odasının köşesindeki çıkıntıyı fark edene kadar. Bir oda daha var. Gizlenmiş. Karanlık. Kokan. Yaşanmış. Yatağı bozulmamış. Masası dağınık. Dolabında yiyecek var. Biri burada yaşamış. Ya da hâlâ yaşıyor. Aden, kendi karanlığından kaçarken, o gizli odada başkasının sessizliğine çarpıyor. Ve artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Bu sadece bir oda değil. Bu… odamız. ___________________________________ kitap kapağını düzelteceğimm