Bir şeyi kesin olarak biliyorum: Emir Özen`den nefret ediyorum. Ondan nefret ediyorum. Yıllar önce kalbimi kıran o çocuk oydu. Bir daha asla görmek istemeyeceğim tek kişi. Ama o, erkek kardeşimin en yakın arkadaşı. Ve kardeşim onu bu yaz bizimle birlikte İspanya’ya davet etti. Bir yaz… onu sevmemeyi bırakmam için yeterli olabilir mi? Sanmıyorum. Olmaz değil mi? ❁❁❁❁❁❁❁❁❁ EMİR Kendimi bildim bileli sadece bir kez âşık oldum. Ona. Zehra Karaca’ya. Eski kız arkadaşıma. En iyi arkadaşımın kız kardeşine. Onu kaybettim, biliyorum. Bırakmamalıydım. Ama bu yaz, çok yakın… Onu yeniden kazanmak için bir şansım var. Zehra benden nefret ediyor. Benden tamamen kurtulmak istiyor. Ona, onu ne kadar sevdiğimi anlatabilir miyim?

Hayatı kader ve kısmet olarak tanımlar sorgulamadan yaşar çoğu insan Mustafa da bu insanlardan biriydi ama derler ki her insanın hayatında bir dönüm noktası olur kimi bu dönüşümün farkında bile olmaz kimi ise bu dönüşümü iliklerine kadar hisseder. Mustafa bu dönüşümü iliklerine kadar hissedenlerdendi. Bu dönüşüm mustafayı sehere kavuşturacak.

Bu eser bir psikiyatri hastasının kaleminden çıkmıştır

Eşsiz bir yolculuk... ♡ "Lotus çiçeği üzerine konan her bir toz zerresini temizlermiş..." Gözlerimin içine bakıyordu. İçime işleyen bakışları vardı. Hafifçe güldüğümde sözlerine devam etti. "Tıpkı güldüğünde kötü olan her şeyi unutmam gibi..." Ben nutkum tutulmuş bir şekilde onu izliyorken o elimdeki kutuda duran kolyeyi çıkarttı. Arkamı döndüm ve takmasını bekledim. Düşüncesi çok naifti. Böyle güzel bir hediye... Böyle güzel bir ortam herkese nasip olmazdı... ♡ "Ya kızım yavaş olsana ezdin resmen." Eylül Zehra`nın kolundan tutup üzerimden çekmeye çalışırken bir yandan da azarlamaya başladı. "Freni boşalmış damperli kamyon gibisin Zehra." Zehra ayağa kalkmıştı bile. Eylül de bana yardımcı olmak için elimden tutmaya çalışıyordu. Tabi ben bu sırada gülmekten kendi kolumu bile kaldıramıyordum ki kendimi kaldırayım. O sırada içeriden gelen kapı açılma sesiyle irkilip hemen ayaklarımı toparlayıp oturdum. Görüş alanımıza Oğuz girmişti. Herkes çok sessiz bir biçimde Oğuz`u izlerken bende ne yapacak diye merakla kafamı kapının kenarından çıkardım. Sanırım su falan içecekti. "Deve kuşu olduk resmen şu halimize bak." Eylül gülerken Zehra eliyle Eylül`ün ağzını kapatıp, "Sus duyacak şimdi. Onu izlediğimizi anlayacak." Ne onu mu izliyorduk. Çok ayıp ya. Biz kim izlemek kim. Sadece gitmesini beklerken etrafa göz atıyorduk o kadar... ♡ "Ben salondakileri alayım. Sen de diğer üçünü. Nasıl fikir?" "Zehra saçmalama. İkimiz birlikte yapacağız. Ayrılmak yok." Zehra sessizce iğneye ipliği geçirmeye çalışıyor ben ise içeriyi kontrol ediyordum. Çok sessiz olmamız gerekiyordu. Sonuçta yapacağımız işte ses çıkarırsak bizimkilerden birisi uyanabilirdi. Ne mi yapacaktık? Herkesi bu gece yattığı yere dikecektik...

Zehra, hayatının tam ortasında bir karanlığa çekildiğinde, kendini hiç tanımadığı bir adamla nikâh masasında bulur. Ailesinin güvendiği, asker bir ailenin disiplinli ve içine kapanık oğlu Yiğit’le yaptığı evlilik, sadece bir koruma anlaşmasıdır. Ya da öyle olması gerekiyordur… Yiğit, dedesinin hatırını kıramamış, Zehra ise hayatını tehdit eden bir adamdan kaçarken ailesinin güvenli dediği tek kapıyı çalmıştır. Ama ikisinin de planlamadığı bir şey vardır: Aynı çatının altındaki yalnızlık, acı ve geçmiş, ikisini de değiştirmeye başlar. Bu evlilik ne zamana kadar sürecek? Tarık pes edecek mi? Ve en önemlisi: İki yabancı, bir “zorunluluk”tan bir gerçeğe dönüşebilir mi? Canım okurlarım kitap şarkısı olarak Tutuşmuş Beraber şarkısını seçtim gayet te kitapla bire bir uyumlu isteyenler o şarkıyı açıp okusunlar bende yazarken onu açmıştım. Melike Şahin/ Tutuşmuş beraber

16 yaşındaki bir kızın babasının kumar borcuyla satılması sonucu kızın hayatta kalması

Ailesi yüzünden acı çeken bir kız. Gerçek hayat hikayesidir...

Enes Yener ve Zehra Yıldırım’ın…(spoi sevmem.)