Mervan Ağa, bu duruma hazırlıklıydı. Üzerine yürüyen Sidar’a ani bir hareketle yumruğunu indirdi. Ne olduğunu anlamayan Sidar yere yığıldı. Ama bu, Mervan Ağa için yeterli değildi. Yerdeki adamı acımasızca yumruklamaya devam etti. O an, Âgit Ağa ise yalnızca seyrediyordu; deli oğlunun öfkesini izlemekle yetiniyordu. Araya giren diğer ağalar, Sidar’ı Mervan Ağa’nın ellerinden güçlükle alabildiler. Mervan Ağa’nın belindeki silahı çekmesiyle içeridekilerin yüreği ağzına geldi. Herkesin aklından geçen tek şey, Sidar’ın kafasına sıkacağıydı. Ama o, kalabalığa dönerek tok sesiyle haykırdı: “Ben birini istiyorsam alırım! Kimse bana engel olamaz. Engel olmak isteyen varsa, buyursun gelsin!” Bu sözlerle ortamı donduran Mervan Ağa, elindeki silahla kadınların bulunduğu odaya doğru yöneldi. Gözleri odayı taradı ve ortada, elinde tepsiyle duran Avşin’e takıldı. Genç kadının gözleri ağlamaktan kıpkırmızıydı. Onu bu hâlde görmek, yüreğinde bir yumuşama yaratacak gibiydi ama... Avşin, Diyar’ın kardeşiydi. Bu gerçek, tüm duygularını bastırıyordu.

Ünlü bir ailenin ikizlerinin doğum gününde garsonluk yapan Azra, aslında o ailenin kaçırılan kızıdır.

Her şey Sare`nin gerçek ailesinin Adana`ya geldiğini öğrenmesi ile başlar. Gerçek ailesinden kaçarken çıkmaz sokağa giren Sare, abileri ile orada tanışır. Adana`dan Antalya`ya gitmek zorunda kalan Sare o hayata ayak uydurmak istemez. Tek istediği evine Adana`ya geri dönebilmektir.

Bazen en derin yaralar görünmez olanlardır. O telikeli dünyasında kimseyi yanına yaklaştırmayan bir adamdı . O geçmişinin acı yüküyle sesizce savaşan bir kadındı. Bir tesadüf iki kırık ruhu bir araya getirdi . Adamın güçlü eli silah tutarken kalbinde ilk defa birini koruma isteği doğdu. Kadın ise yavaş yavaş onu duvarlarını aşarken,kendi korkularıyal yüzleşmeye başladı. Ama geçmiş kolay kolay peşini bırakmazdı . Aşk onları iyleştirebilecek mi ? Yoksa yaraları ikisini de bir kez daha yıkacakmı ?

17 yaşında annesini kaybeden Arin kimsesiz kalması ile köylü ile evlendirilmesine karar verir. Ancak Diyarbakır`ın Ağalarından olan Hozan ağa kızın yaşlı birisi ile evlenmesini istemeyerek kızı oğluna ister.

Elif, sevgisiz ve zalim bir evliliğin içinde, küçük oğlu Rüzgar için yaşamaya çalışmaktadır. Kocası Atlas, Elif`e karşı sadist ve baskıcı davranırken, oğluna zaman zaman sevgi dolu bir baba gibi yaklaşır. Bu iki yüzlülük Elif`in kafasını karıştırır ve umutla korku arasında sıkışıp kalmasına neden olur. Atlas`ın ev içindeki psikolojik şiddeti, gösterişli konağın ihtişamına rağmen Elif için bir esaret anlamına gelir. Elif, oğlunu bu karanlık ortamdan korumak için bir çıkış yolu ararken, Atlas`ın sevgi ve nefret arasındaki dengesiz ruh haliyle mücadele etmek zorunda kalır.

"Efsun, hazır mısın?" "Hazırım." "İlk işin zor olacak. Barış Alper Yılmaz`dan röportaj almaya çalışacağız. Olmazsa alternatifleri konuşuruz. Ama önce onu dene." Bir anlığına zaman durdu. Gerçekten mi? "Ben mi?" "Evet. Bir dene. Telefona cevap vermezse mail at. Belki menajeriyle iletişim kurarsın." Efsun başını salladı. Bu sadece bir "deneme" gibiydi, ama onun için yıllardır kurduğu hayalin ilk tuğlasıydı.

• ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Ana karakterlerimiz olan Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşıdır. Aynı zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Erkek karakterimiz olan Mirza’nın babası polistir. Ve bir gün tayini çıktığından dolayı, yaşadıkları yer olan Hakkari’den Ankara’ya göçmek durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden tam 15 yıl geçer. Ve artık çocuklar büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olur. Gülfem ise Ankara’da, yani çocukluk arkadaşı olan Mirza’nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesini kazanır. Gülfem aile büyüklerinin vasıtası ve ısrarları üzerine, Mirza ve onun ailesi ile yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi?

İnsan her yara aldığında daha çabuk iyileşir mi gerçekten? Yoksa o yaralar zamanla sadece daha derine mi işler? Acı, yalnızlık ve bitmek bilmeyen karanlık... Bunlar büyürken bana eşlik eden tek duygulardı. Çocukluğum onların nefretin gölgesinde sessizce kayboldu.Sevilmenin ne olduğunu bilmeden, ağır bir sessizlik içinde geçti. Büyüdüğümde yanımda yalnızca alıştığım o soğuk boşluk vardı. Yaralar birikti, izler derinleşti. Hepsi bir şekilde geçti ya da geçmedi. Şimdi geriye ne kaldı bilmiyorum; sadece bir boşluk, sessiz ve sonu olmayan bir boşluk...

Hayatta her zaman herkesin ikinci bir şansı olmalı derler! Ya hatayı yapanı affetmek istemezsen! Onun hatası senin sonunun başlangıcı olursa, dönüşü olmayan yollara, çıkışı olmayan sokaklara dönerse?.. Çok sevsen ve aldatılsan, sevmekten vazgeçer misin? Ya da, her şeyi bırakıp onu affeder misin? Peki, ya kader?.. Sen istemesen de, onu tekrar hayatına soksa ve seni imkânsız sınavlarla sınasa!.. Sen ne yaparsın? İkinci bir şans verir misin? Yoksa yok sayar, geçer misin? O, hayatının kararını vermek zorunda. Kendisi için değil, kendinden olan için. Peki, ya kalbi? Kalbi bunu affedebilir mi? Sevgi her şeye yeter mi? Çok sevdi ve aldatıldı. Hem de en mutlu olduğu anda... Sizce İkinci Bir Şansı, herkes hak eder mi?>Hayatta her zaman herkesin ikinci bir şansı olmalı derler! Ya hatayı yapanı affetmek istemezsen! Onun hatası senin sonunun başlangıcı olursa, dönüşü olmayan yollara, çıkışı olmayan sokaklara dönerse?.. Çok sevsen ve aldatılsan, sevmekten vazgeçer misin? Ya da, her şeyi bırakıp onu affeder misin? Peki, ya kader?.. Sen istemesen de, onu tekrar hayatına soksa ve seni imkânsız sınavlarla sınasa!.. Sen ne yaparsın? İkinci bir şans verir misin? Yoksa yok sayar, geçer misin? O, hayatının kararını vermek zorunda. Kendisi için değil, kendinden olan için. Peki, ya kalbi? Kalbi bunu affedebilir mi? Sevgi her şeye yeter mi? Çok sevdi ve aldatıldı. Hem de en mutlu olduğu anda... Sizce İkinci Bir Şansı, herkes hak eder mi?