Kayıp bir kız, suskun bir aile, ve çözülmemiş bir sır...

Yalnız Kıyılar:terkedilmiş kıyıların soğuk rüzgarlarıyla sararmış, zamanın izlerini taşıyan kasvetli bir dünyadan geçer.

Dört yaşında, yalnız, sessiz ve hep kucakladığı bir ayıcıkla hayata tutunan minik bir kalp... Açelya`nın dünyasında oyun arkadaşları yoktu, örülü saçlar hayaldi, gülümsemelerse çok uzaktaydı. Yetimhanenin soğuk duvarları arasında, tek dostu kahverengi peluş ayısı Momo`ydu. Ta ki o gün parkta karşılaştığı o adamla göz göze gelene kadar. Şahin, soğukluğuyla tanınan genç bir adamken, bir çocuğun peltek sesiyle yeniden gülmeyi hatırladı. Korkut Ailesi`nin kalabalık ama sevgi dolu evinde, küçük bir kız için yer açıldı. Küçük adımlarla girilen büyük bir hikâye başladı. Bu kitap; Açelya`nın yuva buluşunu, Bir ailenin eksik parçasını tamamlayışını, Ve kalbin yalnızca kan değil, sevgiyle de bağ kurduğunu anlatıyor. Kimi zaman gözlerin dolacak, kimi zaman kalbin ısınacak. Ama en çok da şunu hissedeceksin: Aile, bazen kanla değil, kalple kurulur.

Bir gece sokakta Ahmet tarafından bulunan Biricik o gece evlatlık edinilir. Yıllarca beraber yaşadığı aile bir ttafik kazasında ölünce abisiyle yalnız kalır ve hayatın acı darbelerini bir bir yemeye başlar.

Vega Manon bir zamanların en acımasız MMA dövüşçüsüyken şimdi küçük bir sahil kasabasında, sakin bir kafede şarkı söyleyerek hayatını sürdürmektedir. Her sabah kahve kokusuyla uyanır, her gece mikrofonun başına geçtiğinde geçmişini boğmaya çalışır. Ama bazı yaralar sesle değil, sessizlikle konuşur. Darien Arzhel ise hâlâ ringin kralı. Soğukkanlı, stratejik ve rakip tanımaz. Bir akşam girdiği kafede, sahnedeki kadının sesinde tanıdık bir kırılmayı fark eder. Gözlerinin içine baktığında ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Vega`nın karanlık geçmişi, 13 yaşında yaşadığı bir travmayla şekillenmiş, ringdeki kimliği "Kod 13" olarak yeniden doğmuştur. Ama şimdi biri geçmişini kazımaya başlıyor. Ve bu kez kaçmak, savaşmaktan çok daha zor. Aşk mı, güven mi, hayatta kalmak mı? Bazen en büyük dövüş, ringin dışında başlar...

Turna, tıpkı adını taşıyan kuşlar gibi özgürlüğe susamıştı. Yıllardır dört duvar arasında, başkalarının seçtiği bir kaderin mahkûmu olarak yaşamıştı. Ama kafesin kapısı aralandığında, dışarıda onu bekleyenin gerçekten bir gökyüzü mü yoksa çok daha karanlık bir fırtına mı olduğunu bilmiyordu. Özgürlük sandığı şey, belki de bambaşka zincirlerin başlangıcıydı. Belki de kurtuluş dediği, onu yeni bir esaretin kucağına sürükleyecekti. Çünkü dışarıda yalnızca gökyüzü değil, kan ve güçle örülmüş karanlık bir dünyanın kuralları vardı. Ve Turna, bu dünyanın tam ortasında kendi yerini bulmak zorundaydı.

Her kelepçe zanlı mıdır? Her zanlı suçlu mudur? Peki ya aşk imkansız mıdır? Siraç Karayel’ e göre değildir. Adının katil olarak anıldığı bir olayda nezarethaneye atılır ve geride bütün mal varlığını bugüne dek biriktirdiği dostlarını ve kalbini bırakmıştır. Bileklerine takılan kelepçenin aslında hayatının anahtarı olduğunu biliyordur. O kelepçe Yazgı Efil Seren adında bir polis memuru tarafından geçirilmişti bileklerine. Parmaklarını teninde hissedince aslında kalbiyle tam o anda yeniden tanıştığını anlamıştır. Şimdi bileklerini hiç düşünmeden kilitleyen kadın, daha sonra o kilitle yine onun kalbinin kapısını açacaktır. Hiç de hayırlara vesile olmayan bu olay tamamen büyük bir gizeme aittir. Ve bu esrarengiz vaka babası haksız yere öldürülen Yazgı Efil Seren’in avuçları içindedir…

“Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın.” Alpay Aras Demirkıran “Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım… ve galiba ikincisi daha korkutucu.” Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran’ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü… Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. ~Kesit~ "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun için zaaf olmak, tüm o zırhının, tüm o kontrolünün tek çatlağı olmak demekti. O, hayatı boyunca düşmanlarının en ufak bir zayıflığını bile acımasızca kullanırdı. Ama şimdi, en büyük zaafını, tüm bu gücün merkezinde, bir kontrol odasında kucağına almıştı. ​Bu bir aşk değil, bu bir bağlılık yeminiydi. Beni, varoluşunun tek nedeni olarak görüyordu. O kadar saf, o kadar karanlık ve o kadar delice bir sevgi ki, beni boğuyordu. Nefesim daralıyordu ama bu boğulma, bana hayat veriyordu. ​Kendimi bildim bileli güven arıyordum. Ama Aras`ın sunduğu bu güven, normal bir liman değildi; bu, tüm dünyadan koparılmış, sensörlerle ve bir erkeğin yıkıcı aşkıyla korunmuş, yalıtılmış bir kaleydi. ​Onun laneti bendim... ​Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, o da benim son ve tek sığınağımdı. Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım.

Aden hayatta yalnız yürümeye alışmış, hukuk fakültesini bitirmeye çalışan genç bir kadın. Ama bir gece… takip edildiği o karanlık yolda kader tüm planları altüst eder.

Kuzgun uçtu, evini aradı. Kuzgun uçtu, tuzağa düştü. Kar yağdı, bir ev tüm ihtişamına rağmen yok oldu. Sesleri içine çekti, içindekileri kovdu. Deva gelene kadar. Deva Kuzgun, hayatın kıyısında tutunmaya çalışan genç bir kadındır. Umutsuzca bir sığınak ararken, karşısına çıkan şüpheli derecede ucuz lüks bir villa, ona hem umut hem de huzursuzluk getirir. Seçeneksiz kalan Deva, bu fırsatı kaçırmaz… İzan Karavezir’in parmakları masaya vurdu kendini. Tak. Deva’yı gördü. Tak. Evi karşısına çıkardı. Tak. Kuzgun tuzağa düştü. Tak. Onunla tanışma zamanı gelmişti. İzan Karavezir, bir planını daha başarıyla sonuçlandırmıştı. Sırada kendini tanıtmak ve Kuzgun’un sınırlarını keşfetmek vardı. ** ÇALINTI VE KOPYALAMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR. Kapak tasarımı atesemiliter`e aittir. Kendisine emekleri için teşekkür ediyorum.