Başıma ne mi geldi? Bir adama tutuldum, görür görmez. Sonra bir duydum ki o da bana tutulmuş. Evleneceğimizi duyurduk tüm köye. Düğünümüze kadar günlerce onu hayal ettim, aşkımı körükledim. Sonra düğün günümüzde bir adam çıkageldi kapıma, elinde atıyla. Onun olması gereken yerde, ardında bir kalabalıkla duruyordu bu adam. Gelinini almaya gelmişti belli ki, beni. Ben sevdiğim adama değil başka bir adama gelin oldum. İşin daha da kötü yanı sevdiğim adamın yaşadığı eve gelin gitmemdi. Bir insanın başına bundan daha kötü bir şey gelebilir miydi?

Van`dan İstanbul`a uzanan bir yolculuk, iki kalbin kesiştiği nokta. Kerem, geçmişinin yüküyle boğuşurken, Defne özgürlüğüne adım atmaya çalışıyor. İki farklı dünyadan gelen bu iki insan, kaderin oyunuyla birbirine yakınlaşırken, aralarındaki duyguların gücüyle tüm engelleri aşabilecekler mi? Benzersiz bir aşk, zorluklarla şekillenen bir bağ… Peki, Kerem ve Defne gerçekten birbirleri için mi yaratılmışlar?

`Bedenim koluma enjekte edilen sıvı ile uyuşmuş haldeydi. Konuşamıyor, yürüyemiyor, kaçamıyordum. Karşımdaki genç adam kafasını olumsuz anlamda sallayıp derin bir nefes aldı. Yutkunup ağır çekimde gözlerim aralanıp kapandı. Sıcak bir damla yaş, soğuk elmacık kemiklerimle buluştu. Bedenim kendini genç adamın kollarına bırakırken, derin bir nefes alıp bana ne olacağını kestirmeye çalışıyordum. Kanıma giren sıvı damarlarımda gezinirken canımı yakıyordu. Bilincimi kaybediyordum. Sesler uğultuyla zihnimde dolaşırken genç adamın sözleri yankılandı kulağımda. ``Özür dilerim... çok özür dilerim`` Gözlerim kapandı.`

*Askeri Kurgu *Basılı eser *Wattpad`da 9 milyon okundu. "Aşkın en bordo haliydi bizimkisi..." Mutluluğun peşinden koşarken ayağım takılıp dizlerimin üstüne düştüğümde küçük bir çocuk gibi ağlamaya başladım. Tam o sırada beyaz atlı olmasa da yeşil kamuflajlı bir adam çıktı karşıma. İlk başta siyah botları takılmıştı gözüme. Başımı kaldırıp masallardaki gibi yüzüne baktığımda ne de uzun gelmişti boyu. Güneşi tam arkasına alan prensimin yüzüne düşen gölge, ondaki güzelliği saklasa da, o ela gözlerini görmemek için kör olmak gerekirdi. Kaşları çatık uzattığı eliyle, sert çehresi merhametini saklamak istese de, ben çoktan görmüştüm göreceğimi. Büzülen dudaklarımla, dolan gözlerimi kırpıştırarak baktım gözlerine. Tereddütle eline uzattığım elimi sıkıca kavradığı anda hiç pişman olmadım tuttuğum için ve hep iyi ki dedim...

Mahalle kurgusudur. Cezaevinden yeni çıkmış Koray`ın ve Gülbahar`ın imkansız aşkı.

"Hayat; her zaman olduğu gibi yine Yavuz Atak`ın yüzüne gülmemişti, gülmüyordu. Ve bu gidişle de hiç gülmeyecek gibiydi." [Kapak tasarımı kendi şahsıma aittir.]

2082 yılında suçluları taşıyan, onları tarihin en kötü zamanlarına terk eden bir trende kaderleri görünmez bir iple bağlanmış iki mahkumun hikayesi.