Şanlısoy ailesi çok mutluydular çünkü bebekleri doğacaktır Ogün ama o gün şanlısoy ailesinin düşmanlarıda ordaydı hastaneye doğum için gelmiş ti ve iyi şeyler olmicagi kesindi öylede oldu bebekler karıştı Ogün 17 yıl sonra şanlısoy bunu öğrendi yikildilar gerçek ikiz kızlarını bulmuya çalışacak lar

“Kodlarla oynayan bir kız, kurşunla konuşan adamlar… Ve bir WhatsApp grubunda baş gösteren savaş. Gizemin, mizahın ve aksiyonun sınırlarını zorlayan bir hikâyeye hazır mısın?”

Nereye gidiyordum bilmiyorum. Gittiğim bu yolda bir amacım var mıydı? Yoktu. Sadece bitsin istiyordum... Artık her şey bitsin. Hiçbir şey düşünmek istemiyordum. Geçmişi unutmak... Baba denilen o adamı unutmak istiyordum. Adımlarım beni bir uçurumun kıyısına getirirken gözlerimi sımsıkı kapattım. Hafif esen rüzgarı hissederken kollarımı iki yana açtım. Gerçekten bunu yapacak mıydım? Şimdi burdan atlasam benim için kim üzülürdü? Kim ağlardı ardımdan? Beni iki kuruş için bir adama satan babam mı, yoksa hiçbir zaman yüzüme bakmayan akrabalarım mı? Öne doğru bir adım attım. Sonra bir adım daha. Evet tek kurtuluşum buydu belki de. "Beni bekle anne sana geliyorum." Ve bir adım daha... Kitabımın tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kopyalanması ve paylaşılması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

Kızı kurtarmışlardı, artık özgürdü! Düşüncesi bile kızı mutlu ediyordu. Ama kaçmak hala kıza kötü hissettiriyordu çünkü heran bulunabilirdi ve hiç istenmeyen olaylarin yaşanması an meselesiydi. Eğer kaçmasa olacaklar pekte iç açıcı şeyler değildi. Kız hala çok korkuyordu belkide adama hiç yaklaşamiyacak adamın ona yaklaşmasına hiç izin vermeyecekti kızın kalbine o korku bir kere düşmüştü onun hayatını kurtarsa bile artık çok geçti... Kızın hayatı mahvolmuştu bir daha nasıl normal hayatına dönecekti? Bu soruyu siz cevaplayın. Merhaba bu kitabı yazmak benim için çok güzel bir o kadar da üzüldüğüm bir kitap umarım okuyup beğenirsinizz✨ Ayrıca bu kitap ve konu şahsıma aittir çalınma veya kopyalanma durumunda gerekli işlemler yapılacaktır.

"Bazen tarihe gömülüyorum… Altaylar’da at koşturan bir yiğit gibi, rüzgârı bedenime, toprağı ruhuma karıştırarak. Bazen bir mahkeme salonunun ortasında buluyorum kendimi… Savcının bakışı, sanığın suskunluğu ve adaletin soğuk nefesi arasında sıkışmışken. Bazense kalbimde hiçbir şey hissettirmeyen duygularla baş başa kalıyorum… Ne olduklarını bilmiyorum, sadece bilmeden hissediyorum. Bir boşluk değil bu; doluluğunu tanımlayamadığın bir karanlık gibi… Adını koyamadığın ama adınmış gibi taşıdığın bir his."

Bu mektup, adını bilmediğim ama ruhumun bir yerinde çoktan tanıdığı bir kadının suskun çığlığıydı. Onu tanımadığımı sandığım her an, aslında içimde bir yerin ona hep açık olduğunu fark ettim. Mektupta ne bir geçmişin izleri vardı, ne de geleceğe dair vaatler. Sadece saf bir bağlılık... Tanımsız, ama gerçek. Acısı, içimde yankılanan tanıdık bir melodi gibiydi. Belki de bazı insanlar, hayatımıza isimleriyle değil, hissettirdikleriyle girerler. Ve bazı mektuplar, bir insanın varlığını anlatmak için yeterince güçlüdür; adı anılmasa bile.

Zeki ve Hırsız Elif, dahi bir kitap kurdu, Cihangir ise beceriksiz bir hırsız. İkisi bir araya geldiğinde ne olur? Elif’in zekâsı, Cihangir’in tuhaf hırsızlık girişimlerini daha da karmaşık hale getirir! Kitaplardan kaçmak isteyen hırsız, Elif’in akıl oyunlarına yakalanırken, o da farkında olmadan aşkın ve deli bir planın içine sürüklenir. Zeki ve Hırsız: Akıl dolu, komik, bolca hata ve biraz da aşk var!

Kendini ararken Rabbini, Rabbini bulurken gerçek ailesini bulan bir kızın hikayesi. İman kanında, ailesi duasındaydı.

Devrim Özden, hayatı zorluklarla geçen 22 yaşında, üniversite mezunu genç bir kızdır. Yaşadıklarını anlatıp huzur bulduğu tek dostunu, Hülya`sını kaybetmek onu yaşadıklarından daha da büyük acılara boğarken içine sığdıramadıklarını yazmaya başlar kullanılmadığını sandığı o hatta. Ailesinin izni üzerine ölen arkadaşının hattı satılmıştır. Satılan hattın yeni sahibi Savcı Alparslan Demirel, aldığı mesajlara cevap yazmaz. Kim olduğunu bilmediği ama yazarken içinin rahatladığını söyleyen o kızın elinden bunu almak istemez ve mesajları gizliden okur. Mesajlar bir gün gelmeyi bırakınca dayanamaz bu sefer de o cevap yazmaya başlar. Olaylar da, işte tam bu noktadan sonra başlar. Onların aşkı önce bir mesajla başladı. Anlaşmalı evlilikle devam eden bu yolculuk, zamanla iki yaralı kalbin birbirine yaslanarak tek bir yürek haline gelmesiyle devam etti. Başta yabancıydılar birbirlerine; kurallar, mesafeler ve duvarlar vardı aralarında. Ama kalbin dili susmazdı. Gözlerden dökülen her bakışta, sessizce büyüyen bir sevda filizlendi. Ve şimdi... bir zamanlar sadece bir mesajla başlayan o hikâye, iki yabancıdan bir yuva kuran, kalpten kalbe akan bir sevdaya dönüştü.

O bir izci değil… Gölge. Geçmişini unutan biri, geleceği kurgulayan ise bir başka kişi. Ama unuttukların, seni unutmaz... Ama kan, unutmaz.. Ve geçmiş, en karanlık anlarda bile kapıyı çalar…