DİKKAT! (Yüksek dozda aksiyon, şiddet, kan ve işkence içermektedir! ) Deliliği dillere destan, özel yetiştirilmiş Yüzbaşı Fatih Keskin ve ekibinin her bir üyesi bir orduya bedel timi Kızıl Hilâl ile birbirinden zor görevlerin altından kalktıkları nefes kesici mücadelelerine tanık olacağız. Ve tabi aşklarına, kayıplarına, fedakârlıklarına, göze aldıkları imkânsızlıklara gönlümüzü bırakacağız. "Cana can, kana kan hakkımdır intikam! "

Kıdemli Üsteğmen Birce Eza Taşkın

Küçük yaşta Şırnak`ta babasını kaybeden Aybüke yillar sonra savcı olarak babasını şehit verdiği topraklara gelir. Katilin peşine düşer. Bu süreçte kıdemli üsteğmen Poyraz Ali Karakurtla yolları kesişir. Başlarda geçinemeyen iki zıt karakter olsalar da daha sonra birbirlerine destek çıkan iki kişi olacaklar...

& Doktor Elif Yıldız & K. Üsteğmen Cihan Akay * Herşey üsteğmen Cihan`ın künyesini hastanede düşürmesiyle başladı . Doktor Elif`in künye` nin sahibini her gece düşündü. Hiç beklemediği bir anda karşısına çıkan künye`nin sahibinin gözlerine ilk bakışta aşık oldu. +Künye... Size ait değil mi? -Künyemin sizde ne işi var? Kitap kapağını tasarlayan ZEHRA arkadaşıma çok teşekkür ederim. @_gecenin_leydisi_

Ailesi şehit edildikten sonra onların izinden giden Mit ajanı Kıdemli Üsteğmen İzgi Karaca İhanetene uğradıktan sonra hiçbir kadın askere güvenemeyen Börü timi. Arkadaşlarıyla aynı fikirde olan Börü timi komutanı Yüzbaşı Aras Kandemir . Peki ya yolları bir kadınlan askerle birleşmek zorunda kalan Börü timi ne yapacaktı ? Timin yaşadıklarını bile bile onların yanına giden görev bu diyen İzgi Karaca ne yapcaktı ? Neler yaşanacaktı ?

En yakın arkadaşıyla beraber şırna atanan naz ve bu yolculukta yolları kesişen yüzbaşı Arda

Aşk vatandı, yatağımız topraklar, evimiz nadide vatanın her bir köşesi. Vatan, uğruna şehit olmaya değerdi. Başımda taşıdığım bordo bere, her şeye değerdi.

🗡️🩺🗡️ “Bilmiyorum Delfin. İyi miyim kötü müyüm bilmiyorum. Ama bildiğim tek bir şey var o da…” beklentiyle bakıyordum yüzüne. O da gözlerimden bir umut ışığı görmek için bakıyordu bana. Ama korkusuzca baksa anlayacaktı benim içimdekini de. Acı bir şekilde tebessüm etti “O da seni çok sevdiğim. “ ben olduğum yerde mıhlanmış dururken o bir adım attı bana. “Ben senin her şeyini çok sevdim, Delfin. Rüzgarda uçuşan kumral saçlarını; sevindiğinde, üzüldüğünde, kızdığında koyulaşan yeşil gözlerini; kendinden çok sevdiklerin için atan o kalbini… Ben senin, sana ait olan her zerreni çok sevdim doktor. Senden hiçbir karşılık beklemeden, uzaktan ve acıtmadan sevdim. “ Gözlerim dolu dolu yüzümde tebessümle dinledim her bir kelimesini. Yüreği naif olsa da dışarıya göstermeyen o adam şimdi benim için yüreğini önüme sermişti. Belki de bu; hayatımda aldığım en güzel itiraf olarak kalacaktı benimle. 🗡️🩺🗡️ Annesinin ölümü ile hayatı değişin bir kadın:Delfin. Ve onunla aynı kaderi yaşayan bir adam:Safir. İlmek ilmek işleyen aşk ve verilen mücadeleler…

Lara 26 yaşında ve güven problemi olan bir kızdı..Askeriyeye doktor olarak gelmişti abisinin de olduğu askeriyeye

Ben Okyanus, büyük bir Yangın’dan çıkmayı başarmış ama Kül’e dönmüş bir İstihbarat Ajanı.   Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya...   Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus’tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum?   Okyanus’un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi?   Okyanus’ta boğulacak mıdır?   Yangın’da Kül’e mi dönüşecektir?   Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır?   Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi?   Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus’un bilinmeyen geçmişi...   Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus’un Kül`ü müydü? “Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”   “Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”