Merhabalar; Okur severler öncelikle yazmakta olduğum bu eser sinematik bir kurgudur. Başrolde ki karakter uçakta seyir ederken nasıl olduğunu bilmeden bir ormana geliyor hatırladığı tek şey uçakta yanında bir kadın olduğu ve onun hiç bir şekilde hatırlamıyor bu ormana nasıl geldiğini sorguluyor du. Akıcı ve gerilim korku ile sizlere bu eserimi paylaşıyorum. . . Bence bir kahve yap kendine otur okumaya başla biliyorum ki etkileneceksin ve merakla diğer bölümleri bekleyeceksin.... . . . Yorumlarınız benim için çok kıymetli...

BU BİR ASKER KURGUSUDUR. "Sen nasıl özel kuvvetsin ya? Mayına bastım diyorum. Kasaturayla falan imha etsene yüzbaşı!" Bir yandan da hönkürerek ağlıyordum. "Kal böyle de aklın başına gelsin. Belki akıllanırsın ağlayan bela." Ağlarken küfrettim."Senin gelmişini geçmişini..." Beni durdurup sırıttı. "Sana yardım edecek yegâne kişi benken küfür mü edeceksin?" Telaşla bağırdım. "KÜFÜR YOK! VALLAHİ BİLLAHİ TİLLAHİ YOK!" "Tamam sus artık kızım ya! Yardım edeceğim." Bu sefer de sevinçten ağladım. "Şimdi ne yapacağız komutan. Sen benim yerime bassana şuna ben yoruldum." Yere bakmadan parmağımla işaret etmiştim mayını. Hayretler içerisinde bana baktı. "Yok yok ben gidiyorum. Dünya için bu iyiliği yapmam gerekiyor." "Ölüme mi terkedeceksin beni?" "Tek seferde anlamana sevindim." Arkasını dönüp gidecekken durup hala zırlayan bana baktı. "Neyse sana ufak bir kıyak yapayım. Sakın ayağını oynatma. Yoksa uf olursun. Hadi rastgele." Yürümeye başlamasıyla ağlayarak tek bir cümle çıktı dudaklarımdan. "ANNEMİ İSTİYORUM BEN!" *. *. *. Yüzbaşı Cihangir Demiralp. Pilot Teğmen Devrim Işık Uluöz.

Ezgi, mezuniyet gecesinin sabahında hayatının altüst olduğu bir gerçekle yüzleşir. Babasının kumar borçları yüzünden, kendisini tanımadığı bir adamla evlendirmeye çalışan ailesi tarafından ihanete uğrar. Ancak annesinin fedakarlığı ve sevgisi sayesinde, ezilen kız Rize`ye kaçar ve orada anneannesinden kalma eski bir eve sığınır. Yeni taşındığı mahallede, Ezgi hem dostlukların hem de aşkın izini sürerken, mahalledeki ağır başlı ve sert görünüşlü abisi Barlas`a kalbiyle teslim olur. Bu hikâye, acı dolu geçmişin gölgesinden umut dolu geleceğe doğru atılan cesur bir adımın, aşkın ve dostluğun yeniden inşa edilişinin öyküsüdür.

Kardeşlik Kanla Yazılır: 15 Asker, 1 Yemin İki ayrı tim… Farklı operasyonlar, farklı kod adları, farklı görevler. Ama her biri aynı yeminle girmişti bu yola: “Son nefese kadar vatan…” Onlar sadece silah arkadaşları değildi, onlar kardeşti. Karadeniz’in hırçın dağlarından geleni de vardı içlerinde, Adana’nın sıcağından kavrulup çıkageleni de. Çanakkale’nin sert rüzgârında büyümüşü de vardı, İç Anadolu’nun sessizliğinden kopup geleni de. Her biri başka şehir, başka hikâye, ama aynı bayrağın altında tek yürek olmuş 15 yeminli asker. Bu 15 askerin hikâyesi, sadece kurşunların arasında değil, gecenin sessizliğinde, gözyaşının içine gizlenmiş dualarda yazıldı. Hepsi güçlüydü. Kuvvetliydiler. Eğitilmişti her biri, ölümle yüzleşmeye, sevdiklerini arkada bırakmaya, ama asla birbirini yarı yolda bırakmamaya. Bir şey netti ki; bu tim, bu kardeşlik, bu yemin... Gerçekti. Ve bir insanın nereden geldiği değil, neyi savunduğu önemliydi. Timler arasında liderlik kavgası olmadı, herkes kendi yerini bilir, gerektiğinde bir diğerinin önüne siper olurdu... Aralarındaki bağ kanla yazılmıştı, düşmanın bilmediği anlayamayacağı bir dille... Bu 15 kişinin hikayesi bir roman değil, bir milletin özüdür. Bu bir kardeşliğin, dostluğun inancın, sadakatin ve asla geri adım atmayanların hikâyesi... İçlerinde biri vardı ki, herkes ondan yardım isterdi: Doktor Bahar. Alanında uzmandı. Sadece bir doktor değil, gerektiğinde bir arkadaşın son nefesinde elini tutan bir yoldaştı. Yaralı bir askeri hayata döndürürken tereddüt etmezdi. Ama Bahar`ın hikâyesi, sadece savaşın değil, iç dünyasının da mücadelesiydi. Çünkü bir gün, hayatı boyunca “ailem” dediği insanların aslında gerçek ailesi olmadığını öğrendi. Kimdi? Nereden gelmişti? Ve neden bu kadar acıya rağmen kalmayı seçmişti? *KİTAP TAMAMEN KURGUDUR* *Ve gerçek ailem olduğu için, diğer kitaplar gibi abi fazladır*

Her gün balkonda şarkı söyleyen Tanem Ezgi, herkesten uzaklaştığını düşünse de, Barış Kıraç çoktan onun ezgilerinde kaybolmuştur. ↯↯↯ "Çok güzelsin Tanem. Gördüğüm en güzelsin. En güzel kız, en güzel insan ya da kalbi en güzel olan demiyorum. Sen en güzelsin. Hepsinin en güzeli." Yeşilleri yüzümde dolaşırken yutkunarak devam etti. "Ama bensiz güzelsin Tanem. Benimle olan, benimle ilgili olan hiçbir şey güzel olamaz ki..." Bakışlarında bariz bir üzüntü vardı. Bunları demeyi istemiyordu, benden ayrılmak istemiyordu ama kendini buna zorunlu tutuyordu. Ona, onun kötü olmadığını söyleyen olmamıştı. Ellerimi uzatıp iki yanına yorgunca düşmüş ellerini tuttum. Gözlerimi, içinde kaybolduğum ormanlarına sabitleyerek en yumuşak ses tonumla konuştum. "Ben güzelim, değil mi?" Başını salladı onaylarcasına. "Benim kalbim seninle, ruhum seninle, her şeyim seninle, Barış. Ben güzelsem, senin varlığından önce değildim. Beni güzel yapan sensin, senin bakışların, senin sözlerin. Seninle olan şeylerin güzel olmadığını düşünüyorsan eğer, içinde senin olduğun kalbim de kötüdür. Ben çirkinimdir." Hâlâ tereddütlü olduğunu görünce son kozumu oynadım. "Hâlâ kötü olduğun konusunda ısrarcıysan, bırak, kötü ol gitsin. Biz de beraber kötü oluruz. Çünkü bizim kötülüğümüz, iyiliklerden daha güvenilir." Bu sefer ellerindeki ellerimi o kavradı ve beni kendine çekerek sıkıca sarıldı. Kokumu derince soluduğunu hissederken duygulu, yoğun bir sesle fısıldadı. "Sessiz hayatıma ses olduğun için teşekkürler ederim. Bir Tanem..." ↯↯↯ Kitap kapağı-Ben Bütün hakları saklıdır!

Uçaktan indim. Çocukluğumun geçtiği şehrin kokusunu çektim içime. Hakkari... Çocukluğum , acım , ilk aşkım...

Mardinin de ailemle birlikte yaşıyordum. Ailemle birlikte aksoy konağına minnettardık ailemize kol kanat germişlerdi. Ailem Aksoy konağında çalışırken ben Aksoyların tarlalarında çalışıyordum. Ve bir gün olmaması gereken bir şey oldu. Dikkatini çekmem gereken birisinin dikkatini çektim. Bundan sonra ne olacaktı? Beyhan ağa beni rahat bırakır mıydı? Rahat bırakmasa bile olur muyduk? Hayat şartları bizi birleştirir miydi?

Linda kaç yıldır yaşadı ailenin gerçek ailesi olmadığını öğrenir ve dünyası başına yıkılır

Bir savcı ve bir asker... Kendi savaşlarının ortasında birbirlerini buldular. ~♡~ Eylem ve Savaş`ın hikayesi...

İki farklı insan... Ayrı yaşamlar... Ortak tek bir nokta: Geçmişten gelen derin bir bağ. Hayatın derin çukurundan savaşarak çıkan,çocukken ölüme terk edilmiş bir adam.. Hayatını,yaşama sebebi olan çocuğu bulmaya adayan bir kadın... İpin iki ayrı ucundayken,o bağı bulmak için düğümlendikleri noktaya bir iş adamı ve bir polis tarafından ittirilirlerse ne olur? Savaş Beyoğlu,vediayı İdil´den alabilecek midir? Kör noktada kalan Savaş,karanlığa hapsolup gidecek midir yoksa emanetinin sahibini kaderin ışığında görecek midir? Onları "Kör Nokta"da buluşturan bu derin bağ belki de kalpleridir.