Mervan Ağa tabancayı havaya kaldırdı, namluyu ağır ağır çevirdi. Ağalara baktı. Sesi bu kez buz gibi çıkıyordu."Ben birini istiyorsam alırım. Kimse de bana engel olamaz! Engel olmak isteyen varsa... buyursun gelsin!" Derin bir sessizlik oldu. Kimse cevap veremedi. Kimse kımıldayamadı. Mervan Ağa tabancayı indirdi ve öfkeyle arka odaya yürüdü. Kadınların olduğu odaya girince orada da fırtına gibi esti. Herkes panikle geri çekildi. Bir tek Avşin kalakaldı. Elinde tepsi vardı. Öylece duruyordu. Gözleri kan çanağı gibi şişmiş, ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu. Titreyen dudaklarıyla bir şey söylemeye çalıştı ama sesi çıkmadı. Mervan Ağa bir an durdu. Onu öyle görünce içi bir anlığına yumuşar gibi oldu. Ama hemen ardından Diyar`ın yüzü geldi gözünün önüne. Diyar`ın kardeşi... düşmanın kanı...

Bir yüzbaşı ve bir aşiret ağasının yolları Şırnak’ın topraklarında kesişti. Biri görevle, diğeri suskunluğuyla savaşıyordu. İki ayrı dünya, iki ayrı yemin… Ve aralarında, adı konmamış bir bağ vardı. Devletin sert gölgesiyle aşiretin susmayan sesi çatışırken, bir bakış her şeyi değiştirdi. “Meftun olduğum gözleri, küf yeşiliydi,” dedi adam. O an, ne emir kaldı ne kural. Bir dosya açıldı, geçmişle hesap kesildi, sadakat yeniden tanımlandı. Kimi zaman bir sorgu odasında, kimi zaman dağ yollarında yürüdüler. Ama asıl mücadele, kalplerinin sessizliğindeydi. Küf Yeşili, yasak bir yakınlığın, çözülmemiş sırların ve susarak anlatılan bir aşkın hikâyesi. Sınır çizgilerinin ötesinde, duyguların tam ortasında…

"Benim hakkımda hiçbir şey bilmiyorsun, küçük köstebek." Yutkundum. O, Eymir Valen`di. Aynı otelde, yan yana odalarda kalmıştık ve ben ona yakalanmıştım. Beni bir köstebek olarak görmesinin sebebi buydu çünkü hakkında bilgi toplamaya çalıştığımı sanıyordu. Oysa benim amacımın Eymir`le hiçbir ilgisi yoktu. "Peki ya sen, benim hakkımda ne biliyorsun?" "Bir köstebek olduğunu." Kendi söylediği cümleyi düzeltti. "Güzel bir köstebek." Dudaklarım iki yana kıvrıldı. Belki harekete geçip varlığını ifşa etmem gerekirdi ama ben genelde kuralları çiğnerdim. "Burada olmamalıydın." Dedim, net bir şekilde. Abimler onu fark ederse cesedini çıkartırlardı. "Burada olmasaydım yarattığım şaheseri görme imkanını nasıl bulacaktım?" Bence benden bahsetmiyordu, elbiseden bahsediyordu. "Şaheserini bana göndermek yerine evinde muhafaza da edebilirdin." "Seni evimde muhafaza etme fikrini sevdim." 🕸 Mafya▪︎Düşman Aileler▪︎Anlaşmalı Evlilik Yayım tarihi: 22.08.2025

Susturulup bastırılacaksın. Huyum böyle diyeceksin. Kafana vura vura öğretecekler. Ben alıştım diyeceksin. Yıllara yaslanmış yakın arkadaşımla aramda bir şeylerin yaşanması kendi ellerimle işlediğim hataydı. Yaşananların videoya alınması ise bana yapılan bir hataydı. Bedelini, benim ödediğim bir hata. Yakın arkadaşımla zorla evlenerek ödetmişlerdi. Peki ya her şey değişirse?

Birbirlerinden nefret eden iki insan... Yakın arkadaşlarının düğününde birbirlerinden etkilenirler. Tek gecelik bir ilişki sonucunda bu iki insanı birbirine bağlayan bir mucize gerçekleşir. Minik bir bebeğin iki insanın hayatını değiştirme hikâyesi...

Buse, futbola gereksiz yere fazla değer verildiğini düşünen biri. Ama çevresindekilerin bu spora olan ilgisi, onun da futbolla ister istemez bir süre içli dışlı olmasına neden oluyor. 🧐⚽ Milli maç dönemine yaklaşılırken, Fenerbahçe oyuncusu Polat ciddi bir düşüş sürecine giriyor. Buse ise, ülkesine küçücük de olsa katkısı olur umuduyla Polat’a bir ayna tutmak için internette anonim yazılar paylaşmaya başlıyor. 📝🕵️‍♀️ Ancak bu yazılar beklenmedik şekilde ilgi görünce, Buse kendini Polat’la yakın bir durumda buluyor — hem de hiç istemeden *********** "Ben doktorum farkındasınız değil mi Fırat Bey? " dedim. Bu adam kafayı yemişti mesleğime ara verip onunla çalışmamı istiyordu. " Buse Hanım inanın bana her imkanınız olucak, deneme süreci zaten iki ay eğer bu mesleğe alışamazsanız gitmekte tabiki özgürsünüz. " dedi ve bir şey dememe fırsat bırakmadan ekledi " Üzgünüm şuan bir toplantıya giricem , kararınızı verdikten sonra tekrar konuşalım lütfen. Takımımıdı riske atmayı bizde istemeyiz o yüzden kısa bir dönem deneme süreci istiyoruz. " dedi ve telefonu kapadı. Bu insanlar benden ne istediklerinin farkındalar mıydı ben doktorum, doktor ne spor spikeri ne menajer nede teknikdirektördüm . Hele hele o sırnaşık herifin bulunduğu hiçbir yerde bukunmazdım. Polat Okur .

Defile salonu, büyüleyici bir ışıltı içinde kaybolmuştu. Podyumun başında, yüksek sesle çalan müzikle birlikte modellerin adımları yankılanıyordu. Ama bir anda ışıklar Tamar`a odaklandı. O an, bir nefeslik sessizlik oldu ve hemen ardından flaşlar patlamaya başladı. Tamar, podyuma ilk adımını attığında, salon bir anda çılgınca heyecanlandı. Kameralar ardı ardına çekim yaparken, herkesin gözleri onun üzerindeydi. Altın rengindeki elbisesi, ışıklarla adeta parlıyordu. Her adımında zarafetiyle bütün salonu büyüleyen Tamar, topuklarının şık sesiyle her adımda gücünü ve özgüvenini sergiliyordu. Flaşlar, salonu aydınlatan bir ışık seline dönüşürken, Tamar’ın içi biraz karıştı. Bu kalabalık, bu gözler, hep ona bakıyordu ama o, gözlerini sadece podyumun sonuna odaklamıştı. Kapanışa yaklaşırken, bir an bir şey hissetti. Bir bakış, bir duruş… Gözleri podyumun sonundaki adamla kesişti. Vasil, ışıkların arasında, tüm kalabalığın içinden Tamar’a odaklanmıştı. Gözleri ona kilitlenmişti, bir şeyler vardı, bir çekim… Tamar’ın her hareketi, her zarif adımı, onun içindeki gizli merakı uyandırıyordu. Ama Tamar, sadece podyumu tamamlamaya odaklanmıştı. Defilenin sonunda, Tamar podyumu terk ederken, hala arkasında kalan bakışları hissediyordu. Her adımda, o bakışların ona olan etkisi, Tamar’ı huzursuz etti. O an, yalnızca bir model değildi; o, geçmişin ve geleceğin kesişim noktasıydı.

"Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için zor tutum kendimi. "Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi? "Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." Şuan başka bir durumda olsak anında `yaa` diye demeden edemezdim ama şuan gülümsemedim. Kızgındım ya ben ona. "Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi. "Senin sesini duymam gerekiyor." "Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi. "Sesin bana huzur veriyor."

“Ateş…” Üstüme yürüdüğünde korkuyla geriledim. Geri geri yürürken bir anda sırtım yatakla buluştuğunda hafif gülmüştü. Kalkmama izin vermemek için ağırlığını vermeden üstüme çıktı. “Sen, benim karımsın.” Yatağın üstündeki elime ulaşıp parmaklarımızı birbirine geçirdi. “Ne o adamın torunusun ne de o herifin kızısın, duydun mu? Sen benimsin. Benim karımsın.” “Bir yıl,” dedim, üstüne basa basa. “Bir yıllık karınım, sonrasında izimi dahil bulamayacaksın!” Sesli bir nefes verdiğinde söylediğim her bir kelime dudaklarımızı yaklaştırıyordu, ve ben karşısında nefesimi kontrol etmekte zorlanıyordum. “Göreceğiz bakalım bir yıl mı yoksa bir ömür mü?” Yüzüme iyice yaklaştığında gözlerimi sıkıca kapattım. “Seni gerçekten karım yapacağım günü iple çekiyorum,” dediği an sertçe yutkunmuştum. “İşte o gün, gerçekten benimle tanışmış olacaksın.”

Güçlü, bağımsız ve yetenekli bir kadın... Ahu Kontante, moda dünyasında fırtınalar estiren bir tasarımcı olarak kendi ayakları üzerinde durmayı başarmış bir kadın. Onun için hayat, mücadele etmek ve her zorluktan daha güçlü çıkmak demek. Ancak kaderin onun için başka planları vardır… Aslan Aslanzade, büyük şirketlerin sahibi, karizmatik, otoriter ve acı dolu geçmişiyle duygularını derinlere gömmüş bir adam. İlk evliliğinden olan kızına duyduğu derin sevgi, onun kalbini kırılgan ama bir o kadar da güçlü kılmıştır. Ve şimdi, Ahu ile yolları kesiştiğinde, unuttuğu duygular birer birer gün yüzüne çıkmaya başlar. Ahu’nun özgürlüğüne düşkün ruhu ile Aslan’ın güçlü ve koruyucu yapısı arasında kıvılcımlar çakarken, ikisi de hayata yeniden tutunmayı öğrenecek mi? Geçmişin gölgeleri, bu büyük aşkın üzerine düşmeden önce, birbirlerine gerçekten güvenebilecekler mi? Aşkın, tutkunun ve ikinci şansların hikayesi "Altın Soyun Mirası", kalbinize dokunacak!