Seneler öncesinden beri dost olan iki ailenin çoçuklarıydı onlar Sevde ile Fatih.. Sadece birbirlerinin isimlerini biliyorlardı aileleri ne kadar dost olsada onlar karşılaşmamışlardı henüz…

İki yürek aynı acıyı tatmış olsa birbirlerinin dermanı kalplerine şifa olabilir mi ? Birbir evlatlarını kendi evladı görebilir mi?İmtihanla dolu olan bu dünya da sükunet içinde imtihanı verebilir mi.?

Tesadüf yoktu bu evrende, insan yaşaması gereken her şeyi yaşamalı, hissetmesi gereken her şeyi hissetmeli ve hayatının analizini yapmalıydı, ancak o zaman hayatın onu buluşturmak istediklerine hazır olabilirdi. Yeni bir kitap ile karşınızdayım, umarım bu kitabımda da bütün duyguları siz sevgili okuyucularıma hissettirebilirim. İyi okumalar..

İki avcunu yan yana getirip içleri yukarı gelecek şekilde açtı. Ellerini genç kıza doğru kaldırıp gülümsedi. "Kalbini avcun gibi düşün. Her şey sığmaz değil mi?" dedi genç kıza merakla bakarken. "Evet sığmaz" Selim daha fazla gülümseyip avcuna baktı. "Küçük olduğu için yanlızca bir kuş sığar, bir serçe ya da bir kelebek ne diye adlandırırsan işte. Bu kuşu yanlış kişiye uçurmamak lâzım değil mi?". Kübra soru karşısında anlamaz gibi kaşlarını çattığı halde başını aşağı yukarı salladı. "Şu zamana kadar yaptığım en doğru şeylerden biri de kalbimde ki kuşu doğru kişiye uçurmak oldu." Selim içine bir nefes çekip elini cebine attı. Cebinden küçük bir kolye çıkarıp tekrardan avuçlarını birleştirdi. İki avcunun ortasında kalan kolyenin ucunda mavi küçük bir kuş vardı. Kübra`ya uzatıp konuştu. "Umarım kalbimden uçan kuş kalbine konar Kübra." Genç kız içinde ki dürtüye engel olamasa karşısında ki gence sarılacaktı. Kübra`nın gözünden bir damla firar ederken silmedi aksın gitsin istedi. Sağ elini açıp Selime doğru uzattı, eline bırakılan soğuk küçük metale gülümseyerek baktı. "O kuş yerine konup kurulalı aylar oldu" [ Kapak tasarımı kendi şahsıma aittir. ] 🌫 Sustum satırlarca, Kalemim konuştu sayfalarca.

Ben esra,köyümüzdeki tek katlı müstakil evimizin salonunda, elimde kitaplarla dolu bir çantayla bekliyorum. Ama daha fazla burda duramayacağım ne yazık ki. kapıda beni bekliyolardı, son kez anneme baktım, yan tarafımda duran babama bakma istesem de güçlükle kendimi tuttum. ona bakamzdım ona bakmamalıydım o bir caniydi, hayatımız boyunca bize bir kere bile babalık yapmamıştı, bize hiç sahip çıkmamıştı. Tıpkı abimin kumar borcunu ödeyemediği için âgah Karaman`dan borç isteyip o borca karşılık beni vermeyi teklif ettiğinde abime sesini çıkaramadığı gibi. Birazdan yola çıkıcaz, Karamanlar konağına doğru. Beni ne beklediğine dair hiçbir fikrim yok. Bu kötü birşey, bilinmezlikleri sevmem. hayatım boyunca herşeyimi planlamış, plansız bir günüm geçmemiştir ama kapının önündeki adam bilinmezliğin vücut bulmuş haliydi. Ben esra, paragöz bir baba ve güç için herşeyini feda edebilecek olan bir abinin elinde yıllarımı feda ettim. Tam üniversiteyi kazanıp kurtuldum derken Karamanlar konağına gelin gidiyorum. Anlaşılan kaderin benden habersiz bana çizdiği başka bir yol var...

Doğduğunda terk edilen engelli bir kızın hikayesi

Ölen kardeşinin bebeğine annelik yapan Dalya ve kızını tek başına büyüten Afşin’in kesişen hayat hikayesi💚💙

Ada büyük bir organizasyon firmasında cinsiyet partilerinin aranan yüzüdür. Onun görevi bebek kostümü giyip cici anne ve baba adaylarının kollarına koşarak bebeklerinin kız olacağını göstermekti. Her zaman yaptığı bu işi kaderin çelmesinin bozacağından habersizdi. Atlas ise çapkın ve aşkın kapısını kilitlere vurmuş, ablasının bebeğinin cinsiyetini öğrenmek için partiyi organize eden dayı adayıydı. Dev bir kız bebek eniştesi yerine onun kollarına koşunca farkında bile olmadan kalbini sakladığı kapı ardına kadar aralanır. Üzerine düşen koca bebeğe aşık olacağını nereden bilebilirdi ki? İlk görüşte aşka inanır mısın? Eğer cevabın hayırsa bu hikaye sana doğrusunu gösterecek. Atlas`ın bebeğini bırakmaya hiç niyeti yok. Bebek ise bunun oluru olmadığına inanıyor. Kaçanın kovalandığı bu hikayede kazanan belli. O da Aşk... "Senle ben iki cihan bir araya gelse bile bir araya gelemeyiz." "Senle ben bu yılın en iyi çifti olacağız bebeğim."

Kaba saba, ailesine bile pek gülmeyen bir adam üç yaşında bir kızı olduğunu öğrenirse ne olur?

Annesi tarafından iki kanadı kırılmış yaralı bir kuştu Zeynep; Bir renkten umut bulan, çocukluğunu yeşile mahkum eden bir evlattı. Sonra bir adam girdi hayatına, önce kanat sonra özgürlük oldu umuduna. .... Ucunda ölüm mü vardı? Bende seninle ölürdüm! .... Zeyno`nun Zeynep oluşuna doğru giden bir hikaye.. ... Zeynep ve Aslan`ın kalbinizi sıcacık saracak; fedakarlığı, sabrı, aşkı, sevgiyi ve merhameti öğretecek hikayesi ❤️ ... Alınması, Çalınması ve Kopyalanması durumunda uyarılmadan yasal işlem başlatılacaktır.