Yüzyıllar önce topraklarından koparılıp evrene serpildin. İntikamını al. Kayıp hükümdarı bul. Krallığı kurtar. Diyar nefessiz kalmış, ona nefes ol. Seni kandırmaya çalışacaklar, inanma. Herkes çıkarı için hükümdarın peşinde. Onu tüm krallıklardan önce bul. Sahip çık. Onu kandırmalarına izin verme. "Sen güzel beyaz, kaderinin farkında bile değilsin. Efsaneler bizim krallığımızı en başında birleştirmişti. Onlar bizi ayırmaya çalıştığında denge bozuldu. Biz seninle dengeyiz."

İnsan salaklıkta çığır açabilirdi, normal yani. Ama bence en büyük salaklık birisine platonik olmaktı. Ben de bu haltı çok güzel yedim. Hem de yan daireydi.

İçimizdeki meyveler serisi 1. Kitap. Seri klişeleri komediyle birleştiriyor. Hepimizin acıları var, bunlar bizim çekirdeğimiz. Hepimizin kişilikleri var, bunlar özümüz. Hepimizin maskeleri var, bunlar da şeftali kabuklarımız. Aslında hepimiz birer şeftaliyiz. Ve ben aslında bir Nektariye aşık oluyorum. Bu hikaye şeftalinin nektariye aşık olma hikayesi. Ha, unutmadan. Bir de şeftalinin gerçek ağacını bulma hikayesi var. Beni ağacımdan koparıp yanlış sandığa koymuşlar. Biz beş şeftaliyiz ama birimiz karışmış.

Dünyanın sonu geldi. Terk edildiniz. Bir başınıza koskoca dünyada tüm tehlikelerin içerisinde kaldınız ama bu sizin kaderiniz değildi. Korunmak isterken sona yaklaştınız. Geri dönün, gidenlerin size söylecekleri var. Daha yaşayacak çok şeyiniz var.

Yeni taşındığı evde duyduğu garip sesler üzerine evde keşfe çıkan Siva, duvar kağıtlarının arkasındaki boşluklarda garip günlükler bulur. Yeni taşındığı evin ondan önceki tüm sahiplerinin ölüm hikayesini günlükten okuyan Siva, günlüğün sonunda yazan cümleyle sarsılır. "Bu günlüğü okuduğun an, katil günlüklerine girersin. Hoşgeldin, ölmeye hazır mısın? Yoksa yaşamaya çabalayacak mısın? Kurallar basit; evi terk edemezsin, kimseye bunu söyleyemezsin ve son madde. Katilini sevemezsin