Dershaneye yeni gelen tarih öğretmeni Sarp Dereli, öğrencisine karşı bir şeyler hissetmeye başlar. Öğrencisinin de boş olduğu söylenemez...

Okurken önerdiğim şarkılar: - starry night ( piyano ) ✨favorimdir kendisi. - snowman . - not snow but u . - daytime. - die with a smile -je te laisserai des mots - seni dert etmeler İsterseniz tabii ki başka şarkılar dinleyebilirsiniz. Buldukça ekleme yapacağım. Nova, kendine en yakın hissettiği , gizliden sevdiği Matteo`yu bir gün kaybeder. Onun acısı kemiklerini deler. Anıları her yerdedir ve onu düşünmeden edemez. Bir yıl sonra noelde kar her yeri kaplamışken evden çıkar. Karlar sakince yağıyor, ayaklarının altında örtü oluşturuyordur. Yanlışlıkla buz tutmuş göle düşer. Ölümle yaşamın kıyısındadır. Ve orada aslında gerçek yaşamını bulur. Ancak hiçbir şey hissedildiği kadar kolay değildir. Nova bu donmuş kar kristallerinden, bu sessiz dünyadan ayrılması gerekmektedir. Nova yaşamı seçecek mi? Yaşam dediği şey aslında sevdiklerin değil midir?

Aksiyonu soluksuz, aşkı sarsıcı bir serüven… Genç bir kızın, arkadaşının yaptığı anlaşmalı evlilik teklifini kabul etmesiyle hayatı altüst olur. Evliliklerinin üçüncü günü sahte kocası Kerem suikasta kurban gider… Ve Katre, onun gerçek kimliğini ancak ölümünden sonra öğrenir. Henüz daha yasını bile tutamadan peşine Rus mafyası düşer. Katre, Bratva’nın acımasız varisi Vladimir’den kaçarken, kader onu buz gibi dağların ortasında Rusya’nın en korkusuz askeriyle karşılaştırır. Yüzbaşı Dmitri’nin kalbi görev aşkıyla çoktan mühürlenmiştir. Ama yaralı bir halde kapısını çalan bu kızın yeşil gözlerindeki masumiyet, içindeki buzları birer birer eritmeye başlar. İşte tam bu arada kader devreye yeniden girer ve onlara öyle bir oyun oynar ki yaralı kalplerinde aşk mı yoksa sırlar mı kazanacak bunu ancak zaman gösterecektir.

Belirsizlik ne kadar da zordu. Bunu normal birine derseniz anlamayacaktır. Çünkü insan bunu ancak belirsizlik çukuruna düşünce anlıyordu. Birde eğer yaşadığınız belirsizlik sevgi üstüneyse eğer ona hiçbir söz söylenmezdi işte... *** Ben Mir Ulaş Koçhan; iki yıl önceye kadar herkesten uzak, kendi başına sadece derslerine odaklanan Mir Ulaş. Şimdilerde ise belirsizlik çukuruna düşmüş, gözü sevdiğinden başkasını görmeyen Mir Ulaş... *** Her şey 2 yıl önce bu liseye geldiğimde başladı. İnsan hani bazen bir şeyleri hisseder ya ben bu liseye geldiğim adım attığım gün anlamıştım buranın bana iyi geleceğini ama bende bilemezdim hayatımın anlamını burda bulacağımı... *** “Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey, Dünyanın en güzel sesinden En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey... Fakat artık umut yetmiyor bana, Ben artık şarkı dinlemek değil, Şarkı söylemek istiyorum...” ~Nazım Hikmet

“Beni öldü sandınız… mezara gömüp unuttunuz. Ama karanlık, bana yeni bir hayat sundu. Beni gömdüğünüz yerde yeniden doğdum. Artık bu evin her odası, bir mahkeme salonu… Her adımınızda günahlarınız yüzünüze çarpacak, her kapı size ihanetinizi hatırlatacak. Yalanla beslenenler gerçeğin ağırlığında ezilecek, sahte sevdalar kanla ödenecek. Ben artık bir isim değilim. Ben, içinizde sakladığınız suçların cezasıyım. Ve unutmayın: Burada adalet fısıltıyla gelmez… çığlıklarla kazınır duvarlara.”