“Bazı savaşlar cephede başlar, kalpte biter…” Yüzbaşı Efe Demir, savaşın soğuk yüzüne alışalı çok oldu. Emir, disiplin ve görev onun hayatının üç temel taşıydı. Ta ki keskin nişancı Teğmen Zeynep Alkan cepheye ayak basana dek… Birlikte çıktıkları ölümcül görevlerde yalnızca düşmana karşı değil, kendi duygularına karşı da savaşmak zorundalar. Patlayan mermiler, gece baskınları, sızan ihanet ve her an ölümle burun buruna bir hayat… Ama en büyük mücadele, kalplerinin derinliklerinde başlayacak. Savaşta hayatta kalmak zor, sevmek ise imkânsız gibidir. Peki, ikisi de savaşırken birbirini korumaya çalışırsa, bu aşk onları kurtarır mı, yoksa yakar mı?

“O sadece cerrahıydı… ama kalbine en derin neşteri o attı.” Bir çatışma, kasığından giren bir kurşun, bilinci kaybolmadan önce sayıklanan tek bir isim: Elvin. Askeri pilot Barlas’ın hayatı o gün hastanede değişti. Soğukkanlı, güzel, asi bir cerrahla… Sert, kural tanımaz, yakışıklı bir pilotun kıvılcımı bir kez çaktı mı, hiçbir kural, hiçbir duvar onları durduramazdı. Aşk, tutku, kıskançlık ve yasak ten temaslarıyla dolu bir hikâye… Onlar sadece yarayı sarmadı… birbirlerine saplandı.

- Sokakları çiçek kokan , çocukların sokaklarda koşturduğu , samimi komşulukların olduğu , bazen ayrılık bazen de kavuşmalara şahit olan bi mahalleydi papatya mahallesi.. Üsteğmen Mert SAĞLAM , Avukat Zümra KÖKSAL aynı mahallenin sakini olmalarına rağmen birbirinden habersiz iki yabancı.... birbirinden farklı iki hayat... Birbirinden farklı iki geçmiş....

Bir asker ve köy doktorunun hikayesi. Kitaptaki her şey tamamen kurgudur hiç bir kurum ve kuruluştan alakası yoktur . İçerik tamamen bana aittir lütfen kopyalama yapmayınız.

Evin yangın alarmı çalmaya başladığında Çağla’nın sesini duydum. “Bunu yapmış olamazsın...” dediğinde onlar da dışarı çıkmıştı. Az sonra görevliler yangınla ilgilenmek için gelirlerdi. Yürüyen merdivenlerden inerken Kayra elimi tutarken bir anda beni kendisine çekti. “Gerçekten bu kadar ileri gitmene gerek var mıydı?” Başımı kaldırdım. “Doğru söylüyorsun. Daha fazlasını yapmalıydım.” dediğimde güldü. “Delirmişsin sen.” “Delirtenler sağolsun.” dediğimde beni bir çırpıda kucağına aldı.

“Ya kaybettiklerim benden büyükse kardelen?” Zorlu hayat koşuşturmacasında kardelen misali Nevra`ya rastlayıp sevdasını gönlüne nakşeden Dağhan...

Tamam, o zaman hikâyeye gizem ve duygusal bir kırılma ekleyerek ilk sayfayı tamamlıyorum: --- Gölün yüzeyi sabahın ilk ışıklarıyla altın gibi parlıyordu. Sessizlik, yalnızca suyun hafif dalgalarıyla ve uzaktan gelen kuğuların kanat sesleriyle bozuluyordu. İki beyaz siluet, yan yana süzülüyor; boyunları birbirine eğildikçe gölün üzerinde bir kalp şekli çiziliyordu. İnsan, onları izlerken, sadakatin ve sevginin sadece insana ait olmadığını anlıyordu. Belki de kuğular, bize sessizce şunu fısıldıyordu: “Gerçek aşk konuşmaz, sadece kalır.” Kıyıda, bir bankta oturuyordum. Ellerim soğuktan üşümüş, avuçlarımın içinde birbirine kenetlenmişti. Gözlerim kuğulardan ayrılmıyor, onlarda aradığım cevabı bulmaya çalışıyordum. Hayatımda ilk kez, başka bir canlının sessizliğinde kendimi...

OR2196CJ **Wattpad`de 1 Milyonu geçmişti. Uygulama kısıtlamasından sonra kaldırıldı. *1. Kitap tamamlandı 2. Kitap yazılıyor.. Gökyüzü, hayalini kuranları kabul eder ama her zaman bağrına basmaz. Eflin, maviye uzanırken kaderin en sert rüzgârına kapıldı. Kanatlarını kaybetti ama savaşmayı bırakmadı. Şimdi gökyüzü ona ait değil belki, ama vatan hâlâ onun nefesi, mücadelesi ve yeminidir. Geçmişin gölgelerinde çocukluk aşkı Eren vardı. Ona inandığı, güvendiği, kalbini açtığı Eren... Ama Eren’in ihaneti, sadece kalbini değil, ruhunu da yaraladı. Tam her şey bitti derken, yanında her zaman sessiz bir güç vardı: Yağız. Gözlerinde sadakat, kalbinde karşılıksız bir sevgi taşıyan Yağız, Eflin’in en büyük dayanağı oldu. Artık Eflin’in savaşı sadece vatan için değil, kendi yaralarını sarmak için de. Karanlık geçmişiyle, yeni görevine adım atan bir asker olarak hem kendi hikâyesini hem de intikamını yazmaya hazır. İhanetin yaraladığı bir yürek, sevginin gücüyle yeniden yükselir. Gökyüzünden yere inen Eflin’in azim, ihanet ve sadakatle örülü hikâyesine tanıklık edin. "Bazen hayallerin gökyüzünde kalır, ama yüreğin savaşmaya devam eder." ‼️ Kitabıma profilime yönelik çalınma/kopyalanma olaylarında hukukî süreci başlatmaktan çekinmem, o şahısla mahkemede yüz yüze görüşürüz. ☑️ Düzenlendi

"Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedim büyükçe. "O günden sonra kurşun yedin, hatırlatırım." "Buna rağmen çok dincim." dedi Yavuz. "Pozitif enerji mi verdim?" diye sordum. "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı şakağıma. Önce ellerimi kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağımdan. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedim büyük bir endişe hâlinde. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedim net bir dille. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağıma. Bir öpücük daha bıraktı. Öpücüğü o kadar masumdu ki... Tıpkı yeni açmış bir çiçeğin yaprağına düşen ilk sabah çiyi gibiydi. Hafif, neredeyse hissedilmez. Ama aynı zamanda, o çiçeğin özünü barındırıyordu. İşte o masumiyetin ardında, bir volkanın derinlerindeki lav gibi, sabırla bekleyen bir arzu da vardı. Dudakları şakağıma değdiğinde yayılan sıcaklık, tenimi yakıp kavurmasa da, ruhumu derinden titretiyordu. Gözlerini kapattığını hissettim. Kirpiklerinin hafifçe şakağıma dokunuşu, fısıltıyla söylenen bir sır gibiydi. O an, zaman durdu. Etrafımızdaki tüm sesler kayboldu. Ne kuş sesi ne dışarıdaki hastaların sesi... Sadece onun nefesinin sıcaklığı ve dudaklarının tenime bıraktığı o tarifsiz his vardı. İçimde yeşeren karmaşık duygularla, ne yapacağımı bilemez bir halde kaldım. Kalbim, bu beklenmedik yakınlığın etkisiyle hızlanırken, zihnimde bin bir soru yankılanıyordu. "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağıma öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedim kısık çıkan sesimle. Sağ şakağımdan öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor"

Hey! merhaba ben Nida, Nida Aksoy. Namıdiğer yer fıstığı... burası da evim yani Erik mahallesi. Her mahallenin bir delisi vardır, bizim mahallenin delisi ise kesinlikle bendim. Hayır, tabiki de tek başıma değilim. Siz birde benim saz arkadaşlarını görün.... Ben, mahallelinin eline doğmuş ve elinde büyümüş bir kızdım. Mahallemden dışarıda bir hayat var ise bile benim ilgimi çekemezdi. Ayrıca kim bu mahallenin insanlarından başka birini görmek isterdi ki... Bakmayın bana mahallenin delisi derler ama içerde benden daha beterleri var. Benim adım çıkmış dokuza inmez sekize.Ben biraz huysuz, biraz haylaz biraz da inatçı olabilirim ama bunlar benimde bir kalbim olduğu gerçeğini değiştirmezdi. Kimisi ben gülüyorum diye acılarımı yok saydı, kimisi de gülüşlerimden rahatsız olup onları soldurmaya çalıştı. Ama hiçbir zaman başarılı olamadılar. Nihayetinde bir Nida Aksoy kolay yetişmiyor. Sizde bizimle beraber bu çılgın mahallenin içinde yolculuğa çıkmak istiyorsanız emniyet kemerinizi takın