Sakat bir ağa ve vitiligolu bir kızın berdelle evliliği

Ben Şevval. Henüz on altı yaşındayım ama yaşadıklarım, omuzlarıma yaşımdan büyük yükler yüklemiş durumda. Annem öldüğünde, sadece on yaşındaydım. O gün bugündür, evimizde ne düzen kaldı ne de huzur. Annemin ardından, babamın üzerine kuma olarak gelen Hanife kadın, beni hiçbir zaman sevmedi. Bunu biliyorum, hissediyorum. Oysa annem... Annem bambaşkaydı. Annem ince uzun boylu, yüzünde her zaman bir bahar esintisi taşıyan, kocaman yürekli bir kadındı. Saçları koyu kestane, gözleri zümrüt gibi parlayan bir yeşildi. Abilerime düşkündü; başlarına bir şey gelecek diye gözüne uyku girmezdi. Bizimle güler, bizimle ağlardı. Annem, evimizin kalbiydi. Ama şimdi... O kalp durmuştu. Hanife kadın bambaşkaydı. Soğuk, otoriter ve hep hesap kitap içinde biriydi. İşin doğrusu, bu evde kimsenin ondan hoşlandığını sanmıyorum, ama babam sessiz. Belki annemin yokluğunun ağırlığı altında eziliyor, belki de buna boyun eğiyor. Ama benim, asla boyun eğesim yok! Yine çağırdı beni. “Şevval! Gel ortalığı toparla!” diye seslendi salonun bir köşesinden. Sesindeki buğulu ton, her zamanki gibi mideme bir yumruk gibi oturdu. Oysa ortalığı kimin dağıttığı belli; kızlarıyla, gelinleriyle sabahtan akşama kadar oturup dedikodu yapar, her yanı karmakarışık ederler. Ama iş temizliğe, düzenlemeye gelince iş hep bana kalır. Neden onlara söylemez? Neden hep ben? Bilmiyorum. Ya da biliyorum ama kabul etmek istemiyorum. Çünkü benimle uğraşmaktan, bana yük olmaktan keyif alıyor. Ayağa kalktım. Hızlıca salona yöneldim. Yerlerde, halının üzerinde çay bardaklarının izleri, tabakların dökülen kırıntıları vardı. Pencereler, günlerdir silinmemiş gibi kir içindeydi. Derin bir nefes aldım. “Yapacağım,” dedim kendi kendime, “Ama bir gün bu evden çıkıp gideceğim ve hiçbir şey beni geri getiremeyecek.” Bir köşede, yavaşça yere çömelip camları silmeye başladım. Ellerim çalışıyordu ama zihnim annemdeydi. Annem olsaydı... Şimdi yanıma oturur, belki de sessizce saçlarımı okşardı. Gözlerim doldu. Ama ağlamayacaktım. Hanife kadın gözyaşlarımı görse, bunu bile bir zafer sayardı. Son camı sildiğimde bir nefeslik mola verdim. Salondaki sesler kulaklarımda uğulduyordu. Kendi aralarında konuşuyor, arada dönüp beni işaret ediyorlardı. Ama duymuyordum artık. Annem gibi olmayı hayal ettim bir an. Güçlü, sevgi dolu, kendi ayakları üzerinde duran bir kadın... Belki bir gün... Ama o gün çok uzak gibi görünüyordu.

Karadeniz’in küçük köyünde geçen ateşli bir köy hikayesine ne dersin?

Öğrencisinin velisine yazacakken yanlışlıkla bir yüzbaşıya yazan Gökçe öğretmen. Küfür,argo,şiddet,ufaktan cinsellik vb. şeyler içeriyor.

Öğretmen-öğrenci kitabıdır. (Pedofili gibi bir durum yok. Kitabın mekanı üniversitedir.) Üniversiteye yeni gelen öğretmeninin karanlık sırlarını keşfeden ve ona esir olan bir öğrencinin hikayesi...

Kasım seni bana getirdi, Kasımda aşk başkadır. Gökalp&Güzce

Okula giderken, yaralı birine yardım ettim. Nereden bilebilirdim ki? O adamın büyük bir mafya olacağı? Ya da bana kafayı takacağı?...

Oğuz, bordo bereli bir asker olarak vatanı için hayatını adarken, annesi Emine Hanım onun artık yuva kurmasını istemektedir. Mahallenin çalışkan kızı Sıla’yı gelin adayı olarak seçse de, Oğuz bu fikre asla yanaşmaz. Ancak kaderin oyunuyla, Oğuz ve Sıla’nın yolları beklenmedik şekilde kesişir. İstemediği bu kız, zamanla Oğuz’un kalbinde yer etmeye başlar.Sıla’nın Oğuz’un görev yaptığı şehre atanmasıyla, zorlu bir aşk hikayesi başlar. Peki, Oğuz’un savaş alanında çelik kadar sağlam olan kalbi, aşk karşısında aynı direnci gösterebilecek mi?

Tek gecelik ilişki yaşadığı adamın üniversite hocası olduğunu bilmeyen Dora, tek gecelik ilişki yaşadığı kızın peşini bırakmak istemeyen Alaz ise Dora`nın öğrencisi olduğunu bilmemektedir

Başıma ne mi geldi? Bir adama tutuldum, görür görmez. Sonra bir duydum ki o da bana tutulmuş. Evleneceğimizi duyurduk tüm köye. Düğünümüze kadar günlerce onu hayal ettim, aşkımı körükledim. Sonra düğün günümüzde bir adam çıkageldi kapıma, elinde atıyla. Onun olması gereken yerde, ardında bir kalabalıkla duruyordu bu adam. Gelinini almaya gelmişti belli ki, beni. Ben sevdiğim adama değil başka bir adama gelin oldum. İşin daha da kötü yanı sevdiğim adamın yaşadığı eve gelin gitmemdi. Bir insanın başına bundan daha kötü bir şey gelebilir miydi?