Seni arasam kaçıp giderdin Birce..." dedi ne yapacağımı adı gibi biliyordu. Omzundan itip, "Sen de Erhan Altun`un eline geçmem pahasına aramadın beni öyle mi? Hayatım da senin kadar bencil insan görmedim." "Onların peşinde adamlarım vardı Birce, sen benimsin kimse bunu değiştiremez." diye tısladı yüzüme. İşaret parmağımı kalbine bastırıp ittim tekrar, "Ben senin değilim, kimsenin malı değilim. Değiştir bu kafayı artık." Söylediklerim ile dişlerini sıktığında özenle kısaltılmış kirli sakallarının süslediği çene kemiği seyridi ama çabuk toparladı. "Baba imam efendiyi arayın gelsin, Birce hanım da artık kime kafa tuttuğunu anlamış olur bu sayede." Dedi tüm özgüveniyle. Bu kez benim kaşlarım çatıldı, annemle babamın sessiz kalışı onun duruşunu daha da dikleştirirken, "Ne imamı Hâkim? Ne saçmalıyorsun sen?" diye sordum tüm hırsımla. "Berdel olsun diye bekleyenleri nasıl boşa düşüreceğim sanıyorsun Birce, ancak evli olursan bu işten kurtulursun." dedi saklamadığı bir mutlulukla. "Sana demiştim hatırlıyor musun? Sen benim kaderimsin, hep bir Karademir olarak kalacaksın demiştim. İşte o gün geldi Birce ya benimle evlenirsin yada Berdel bedeli olursun ki ben buna asla müsade etmem." Karşımda burnunu kibirle havaya diken adama sayılı dakika katlanamazken nikahlısı olmak ölüm gibiydi. Amcamın sesini duydum peşi sıra, "Kızım sen babanın tek varisisin, Karademirlerin bunca emeğini seninle beraber Altunlara sunamayız. Sen Karademir olarak kalacaksın, bunu bize borçlusun." Derin bir nefesi ciğerlerime çektim, "Ben kimseye borçlu değilim amca, oğlunla da iki Dünya bir araya gelse evlenmeyeceğim. Bunu hepiniz aklınıza sokun deyip kapıya yürüdüğüm sırada sessizce olan biteni dinleyen Sancar abi ile göz göze geldik. "Beni bunun için mi getirdin? Yazıklar olsun."

İmkansızlık nedir bilmiyordum , ne istediysem almayı başarmış ne yapmak istediysem yapmıştım . Ama o beni imkansız nedir onunla tanıştıran adam . Ay güneşe aitti onun ışığı olmadan yapamazdı , ışık yayamazdı karanlığa aydınlık olamazdı . Ay Güneşe hep muhtaçtı ama asla yan yana durmazlardı bir gökyüzüne sığamaz sürekli birbirlerini kovalarlardı . İşte biz o kadar imkansızdık güneş ve ay kadar imkansız .

"Ağayı tedavi edeceksen" yüzüme tükürerek verdiği emirle alayla güldüm. "Beni öldürseniz bile, öldürseniz bile vatanımı bölmeye çalışan bir şerefsizi tedavi etmem!" Bizler Türk çocuklarıydık. Her daim vatanı için canını vermeye hazır olan, Atatürk çocuklarıydık...

Hayatını adalete adayan kimsesiz bir kadın. Hayatta kendi adaletini sağlayan bir adam. Hayatlarını birleştiren bir kader. Kim kime boyun eğecek...

Konuşamayan bir kız, basketbol takımının kaptanının dikkatini çekmişti. Bir süredir ondan hoşlanan Metehan en sonunda dayanamayıp yazmaya karar verir, sevgilisi olan kıza. ¤ Ne yapacağını bilemezmiş gibi etrafına bakarak salona girdiğinde tam önümde durdu. "Ee?" Dedi. "Hediyemi verecektin." Gülümsedim ve bir iki adımda iyice yaklaştım ona. Kollarımı boynuna dolayıp alnımı alnına yasladım. Kalbimin sert atışını umarım duymuyorsundur Metehan. Dudaklarım aralandı. "Me-te." Bir an yapamayacağım sandım. Ağzımdan iyi çıkmasa da onun ismini söyleyebilmiştim. Daha fazlasını da söyleyebilirim. Metehan "n-ne?" Alnımı ondan ayırdığımda şaşkınlıkla bakan gözleri ile karşılaştım. Gözleri dolu doluydu. Yutkunduğunda bir damla yaş aktı. "Seni," yutkundum. "Seviyorum." Nefesim sıklaşmaya başladığında ikimizde daha çok ağlamaya başlamıştık.

Öncelikle kendimi tanıtayım ben öğretmen bir anne babanın en küçük kızıyım ben büyük bir abim bir de ablam var hayatımı merak ediyorsanız ev okul ve stajer olarak gittiğim büyük bir inşaat şirketi arasında geçiyor. Aa bu arada adımı söylemeyi unuttum ben Bilge bu hikaye benim.Benimle beraber mutluluğumu paylaşmak ister misiniz nasıl sevdiğimi nasıl sevildiğimi. Bu kitapta gözyaşı sadece sevinçten akacak zaten ağlatan hayata inat bir nebze güldürebilirsem ne mutlu bana belki herkese saçma gelebilir olaylar ama bu hikaye gerçek olayların komik hali var bu sadece Bilge nin değil Barış`ın da hikayesi 💚💙

O kadar çok kayıp verdim ki artık kaybedecek bir şeyim kalmadığını düşünmeye başlamıştım. Ailem dostlarım kardeşlerim herkes tek tek gitti. Ben Eflal namı diğer KUZGUN benden alınanları bu hayattan fazlasıyla almaya sebep olanlara kan kusturmaya yemin ettim.

Kitap kapağı tasarımı @writerladyy hesabına aittir. Kendisine çok teşekkür ediyorum🙏🏻Takip etmek isterseniz bu kitappad adresinden ulaşabilirsiniz. ********** Güçlü kadınların bir arada olduğu bir topluluk. Bir psikolog, bir ağır ceza avukatı, bir polis. İstedikleri olaysız bir yaşam sürmek. Peki bu topluluğa askerler de dahil olursa olay nasıl ilerler? Peki bu askerlerden biri çocukluk aşkı çıkarsa Bu hikayemde bana destek olur musunuz?

“İlbilge gibi bir ablanın kardeşleri olmanın hakkını veriyorlar.” “Onu hâlâ seviyorsun.” “Artık bir önemi yok, onların mutluluğuyla yaşayacağım.” “Ne kadar acımasız bir hayat,” dedi Melek. “Babamın kaderini yaşıyorsun.” “Hayır, hatalarımın bedelini ödüyorum. Bir şansım vardı ve ben onu mahvettim.”

Hayat, fırtınanın dinmesini beklemekle ilgili değildir... Yağmurda dans etmeyi öğrenmekle ilgilidir. "Umay?" "Operasyondayız." "Benimle evlenir misin? "Ne?!"