Hayatım geçiyor gözlerimden, zihnimden,
düşüncelerimden ve de ömrümden,
Geçip gidiyor zamanın üzerinden,
kimseye aldırmadan, duraksamadan ve yaralarımı sarmadan
Kendime ait sandığım her şey gibi an olup düşüyor günlerin, ayların yılların takvimine,

Söz dinlemez, ibret almaz,
uslanmayan bir günahkâr yüreğim,
Şaşırmışım kimliğimi,
Şunun şurasında bir ömürlük canım var,
Sürmüşüm toprağın bağrına bir sürü sevdiğimi,
Yüzsüzleşen bir istikametin yolcusuyum,
Kandırmışım kendimi kaylûle uykularında
Ne yöne yol alsam, ardımda adımlarımla kirlenmiş ayak izleri.
Beni kurtuluşa çağıran her nidaya sırt çevirmişim
Boğazımda vicdanım yakama yapışmış elleri
Damla damla çözülmüş gözyaşlarım,
Sonu gelmez pişmanlıklarımı ve suçlarımı yükleyip sırtıma
Kendimi yargılayıp kendimi mahkum ediyorum
Cehennem sürgünü cezalara..

Yanlış zamanda, yanlış yerde olmamalı insan,
Yanlış insanın kollarında yaşlanmamalı,
Yolun sonuna ta en başından alışmalı
Alışmalıki yanmasın canı,
Alışmalıki sürüklenmesin uçurumlardan aşağı
Oysa yola çıkmak gibiymiş hayat,
Yağmura hazırlıksız yakalanmak gibi,
Sırıl sıklam kalkalmakmış öylece
Hayatın tam ortasında anlıyorsun kaçırdığın gündelik mucizeleri
Büyüyorsun zamanın peşinden koşarak,
Savaşların, kavgaların, aşkların, ayrlıkların
Akrep ve yelkovanın amansız kavgasında
Ölümle yaşam arasında bir yerlerde öylece büyüyorsun,
Kök salmadan, ve bazen kök salamadan
Hiç anlamadığın bir olayın örgüsünde
Kısacık bir rüyanın sonu gelmeyen yürüyüşünde, büyüyorsun, ölüyorsun
Ellerinle ovuşturduğun düşlerini yitirmek gibi.
Acıyı hissetmektir hayat,
Ayrılığı bilmek,
Ölümü bilmektir hayat...