• ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Ana karakterlerimiz olan Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşıdır. Aynı zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Erkek karakterimiz olan Mirza’nın babası polistir. Ve bir gün tayini çıktığından dolayı, yaşadıkları yer olan Hakkari’den Ankara’ya göçmek durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden tam 15 yıl geçer. Ve artık çocuklar büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olur. Gülfem ise Ankara’da, yani çocukluk arkadaşı olan Mirza’nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesini kazanır. Gülfem aile büyüklerinin vasıtası ve ısrarları üzerine, Mirza ve onun ailesi ile yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi?

Zeki oğlan ve onun aksine dersler ile arası sıfır olan kız aşkı. Belki birbirlerinin tam anlamı ile ters iki insanlardı ama zıt kutuplar birbirini çekerdi

Ne duruyorsunuz, içeriye bekleniyorsunuz. Siz: Gece gece ne bu ağlama sesleri kardeşim?(01:45) Yazmayayım yazmayayım dedim ama insana bir rahat huzur vermiyorsunuz yahu.(01:48) Bebeğin varsa uyut.(01:48) Kulağıma kulak pamuğu tıkayıp yatmak zorunda kalıyorum her gün.(01:48) Bu ne ya car car.(01:49) Gürültücü adam: Sen kimsin lan.(01:49) Bu saatte mesaj atma haddini nerden buluyorsun?(01:50) Siz: Bu saatte beni rahatsız etme hakkını nereden buluyorsanız bende mesaj atma hakkını buluyorum beyefendi.(01:51) Ramazanda çalınan davul sesi bile bu kadar sesli değil yemin ederim.(01:51) Bu kitapta biraz duygusallık, birazda mizah ortaya karışık her şey mevcuttur. Sizde yeri geldiğinde gülmekten kırılmak, yeri geldiğinde de hüzünlenmek istiyorsanız buyrun içeri, ne duruyorsunuz. Bu kitap sadece texting şeklindedir. Düz yazı yoktur.

Lise 9.sınıf öğrencisi olan Senem Ergen yanlışlıkla bir grup mafyanın whatsap üzerinden kurduğu guruba katılır ve ortalık karışır.

Karadeniz, adının ağırlığını taşıyordu; siyah ve kudretli. Dalgaları, öfkesini kayalara savurarak hesap sorar gibiydi. İçinde tutamadıklarıyla birlikte dışına da savurarak geri toplayarak geriye çekiliyordu. Geride bıraktığı göçük, kırılmış ve yıpranmış sessiz bir iz gibi yere tutunuyordu. Ben o göçükte, hayatta kalmaya çalışan son kum tanesiydim. Yaşamla ölüm arasındaki o dar geçitte sıkışıp kalmıştım. Unuttuğum ne varsa hatırladıklarımdan daha ağır bir şekilde üzerime koca bir dalga gibi gelecekti. Bunu ne şimdi savaşırken ne de yaşarken anlayabildim; ben bunu kudretli dalgaların arasında boğulurken anladım. Boğulduğum kara sularda hiç ummadığım bir anda bir el kıyıya doğru çekti beni. Ve ben, o ele tutunarak kalmayı değil, o ele bağlanarak var olmayı seçtim. Karadeniz’in göğsünde sakladığı sırlarla örülü, acı, hayatta kalma ve yeniden doğma üzerine bir hikâye. ☸☸☸ ❝Senin gücün Göçmen Kızı, sesinle değil sessizliğinle titretir dünyayı; zira bazı kadınlar bağırmadan da devrim yapar. Ve sen susarak bastığın toprağa, boğulduğun denizlere, yandığın ateşlere ve tüm bu dünyaya adını öfkeyle kazıdın.❞

0543***:Seni bulmaktan önce aramak isterim. 0543***:Seni sevmekten önce anlamak isterim. 0543***:Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de, 0543***:Sana hep hep yeniden başlamak isterim... 0543***:Doğruyu söyle,hoşuna gitti de mi ? 0543***:Okuduğun şiirlerin çoğunun Özdemir Asaf`ın şiirleri olduğunu biliyorum :) 0543***:İçlerinden sana olan hislerimi en çok yansıtanı bulmak zor olmadı... ---°•°•°•°--- •Kitapta azda olsa argo ve küfür bulunmaktadır.Lütfen bunun bilincinde olarak okuyun. •Bu kitapta yazan kişi,kurum ve olaylar tamamıyla kurgudan ibaret olup,gerçeklikle bir alakası bulunmamaktadır. •uyuyamayanbirkız`ın kaleminden...

053*******: Tek bir şey sormak istiyorum 053*******: kimse odama dahi girmeye cesaret edemezken 053*******: sen odama girip benim defterime numaranı yazarken ne düşünüyordun

Ölüm uşaklarını peşime salmıştı. Soluğum korkunun soluğuna karışmıştı. Koşuyordum. Sivri dalların berelediği bacaklarım hiç durmadan hareket ediyordu. Göğsüm inip kalkıyor, kalp atışlarım boğazımda hissediliyordu. Karanlığın bağrında yalpalayan adımlarım kör bir noktaya takıldığında, bedenim tek seferde yere serildi. Dizlerime saplanan dikenler dilime canhıraş bir çığlık yuvarladı. Daha fenası yaklaşan adım seslerinin içime boca ettiği keskin ürpertiydi. "Yardım edin! Biri bana yardım etsin." Avuçlarımı kurumuş yapraklara bastırdığımda, yükselen çıtırtıları kulaklarımı tırmaladı. Kalkmak istedim, karnımda yine aynı kıpırtıyı hissettim. İçimde nereden geldiği, nasıl benimle olduğunu bilmediğim bir şey vardı. Tıpkı benim gibi çaresizce kıpırdanıyordu. Titreyen parmaklarımla karnıma dokundum. Islak yüzümü köhne ormanın derinliklerine çevirip daha güçlü bağırdım. "Yardım edin! Biri bize yardım etsin!" Yeniden koşmaya başladım. Dizlerimden akan kanların çıplak ayaklarıma süzüldüğünü hissedebiliyordum. Güçlükle ayakta tuttuğum bedenim bu kez bir ağaca çarptı. Kendimi sırt üstü yerde bulduğum an gözlerim korkuyla açıldı. Çaptığım şey ağaç değil bir yabancının sert gövdesiydi. Ancak o, bir çınar ağacı kadar uzun ve yapılıydı. Karanlık tüm ayrıntılarını ustaca gizlerken, üzerimde tepkisizce gezdirdiği bakışlarını ve silüetini ele veriyordu. Dirseklerimin üzerinde kalkmaya çalıştım. Buraya kadardı, gücüm tükenmişti. "S-sen..." Bir adım attı. Büyük ve yara izlerinin barındığı parmakları önüme uzandı. "Yardım istiyordun, değil mi?" Sesinin bir rengi olsaydı, bu kesinlikle siyah olurdu. Sesi, şavkı kırık bir siyahtan ibaretti. Şeytanın adaletsiz oyununda bana sunulan başka bir seçenek yoktu. Çaresizdim. Titreyen elimi soğuk avuçlarına bırakırken, üzerime eğilen çehresi bir an için karanlıktan sıyrıldı. Gözlerini gördüm. Kısık bakan safir gözlerini müthiş bir tehlike ele geçirmişti. O, kaçtığım gözlerden çok daha acımasız bakıyordu. O, peşimdeki yangın değil, ateşin ta kendisiydi.

Birgün Açelya `nın doktorluk görevini İspanya `da yapacağını söylemek amacıyla İspanya `daki arkadaşı Berna`ya yazmak yerine Ricardo Manuel adlı İspanya `nın en büyük mafyasına yazınca hayatının dönüm noktasını okumuş olacağız.

İtalyan Adam/Türk Kızı "Affı olmayan suçları işleyen mahkumlar,her zaman ölmeye de mahkumdur."