* Hikayemden her hangi bir isim veya alıntı gibi benzeri şeyler alındığı taktirde yasal işlemler başlatılacaktır * * Hikayenin konusu ve fikirler tamamen bana ayitir * Yazım tarihi 15 ağustos 2025 ben HAZAL DAĞHANLI Urfa`nın büyük olan DAĞHANLI aşiretinin ağası babam MEHMET DAĞHANLI nın kızıyım. babam beni çok sever küçüklüğümden bu yana hep onun yanındaydım bana herşeyi öğretmeyi çok istediği için o ne dese onu yaptım ve bu yaptıklarımın arasında en büyük fedakarlığı da okulumu bırakmak oldu liseyi bitirdikten sonra tek sözüyle herşeyi silip attım . geleceğimi, umutlarımı ,hayellerimi ve birçok şeyden sadece babamın bir isteğiyle silip attım herşeyimi . ben dahil olmak üzere 5 kardeştik 2 abim ben ve benden küçük olan erkek kardeşim ve bir kız kardeşim vardı annem ve babam bizi en iyi şekilde yetiştirmişti saygı ,sevgi ,merhamet ,adelet bunlar çok önemliydi. ama bu topraklarda daima kız çocukları hep bir adım geride geliyordu tıpkı benim hayatımda olduğu gibi ama ben artık boyun eğme meye karar vermiştim işte benim savaşım şimdi başlıyordu. çünkü tüm aileme sırtımı dönecek herkesi yok sayacak ve bu topraklardan kurtulacaktım artık çünkü bu son olan olay beni kendime getirmiş ve ben artık hayatımın iplerini elime almaya karar vermiştim...

noktasıznokta:Anası mezar dikecekmiş Çok saçma değil mi? 8`ler şimdi bunu bitirdi Nasıl bir kodlama ya bu Neyse nasılsın? Umarım rahatsız ediyorumdurrr Rahatsız etmekten asla gocunmam!

Hafızasını kaybedip 3 yaşındaki oğlundan geç haberi olan bir doktor anne , Esir düştüğü kazada eşini kaybetti sanıp oğlundan haberi olmayan bir baba.. Kaderin bi çift için oyunuu.. Ateş:benim bi oğlum var yani teklifimi kabul ediceksen haberin olsun Deniz:Nasıl yani çocuğun mu var? Ateş:evet Deniz:kaç yaşında peki ismi ne? Ateş:2 buçuk yaşında daha, ismi alp Deniz:çok küçük daha Ateş:evet Deniz:kabul, kabul eriyorum asker bey Alp`e anne sevgisini eksik hissetirmeyeceğim, kendi çocuğum gibi severim onu :)) Ateş:tamam o zaman doktor hanım ikinizede canım pahasına çok iyi bakacağım :)) güveniyorum sana anne sevgisinden mahrum kalmış küçük çocuğa Deniz kendi çocuğu gibi bakar hayatın Deniz Altuğ, Ateş Demir ve alp ile ilgili gerçeği Deniz ve Ateş`in anlaşmalı olan evliliğinin gerçeğe dönüşmesi gelin hep beraber birlikte bakalım bi şans verin lütfen kitabıma eminim beğeneceksiniz.

Bu yolda bakalim kim daha sansli cikacak ?

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ``Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.`` Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ``Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.`` Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Herkesin hatası olur fakat bazı hatalar affedilmeyecek kadar büyüktür Gece Mavi`nin en büyük hatası Baran`ı çok sevmesiydi Baran`ın hatası ise Gece`yi aldatması

Ölüm, kabullenilmesi en zor gerçektir. Kimileri ölümle yaşar, kimileri ise ölüm hiç yokmuş gibi... Deniz, ölümü kabullenemeyen insanlardan yalnızca biridir. Sevdiği adam, Poyraz`ın ölümüyle hayatı birden altüst olur. Kendi canından geçecek kadar derin bir acı içindedir. Poyraz`ın yanına gitmeyi ve onunla yeniden kavuşmayı aklına koyduğu gece, izlediği bir reklam her şeyi sonsuza dek değiştirir. Bir imkan. Bir olasılık. Ve böylece içinde bir umut tohumu yeşermeye başlar. Ölüm artık bir son olmak zorunda değildir.

Alan`ın saçlarında neredeyse hiç eksik olmayan bir kurdele vardır. Sade, zarif ve özenle bağlanmış. Pek çok kişi onun tarzı olduğunu düşünür, kimileri de sadece bir alışkanlık. Ama o kurdele... sadece bir aksesuar değildir. Sessizce taşınan bazı şeyler vardır ya hani - konuşulmaz, gösterilmez ama hep oradadır. Alan`ın da öyle bir tarafı vardı Ailesinin ani ayrılığıyla sarsılan Alan Ölge, annesinden ayrılıp babasının yanına taşındığında sadece ev değil, tüm hayatı değişmeye başlar. Yeni bir şehir, yeni bir okul, yeni yüzler... Ancak bu yüzlerin ardında sırlar, fısıltılar ve maskeler vardır. Sessizliğin içinde saklanan gerçekler, Alan`ın geçmişindeki çatlaklarla birleşerek onu beklenmedik karanlıkların eşiğine getirir. Gördükleriyle gördüğünü sandıkları, tanıdıklarıyla aslında kim oldukları arasında kalırken, Alan kendini sadece yeni bir hayatın değil, çok daha derin bir oyunun içinde bulur. Ve bazı maskeler... çıkarıldığında her şey daha da karanlık olabilir.

Türk ama ailesi Rusya`da olan liya duman Babası Türk ama Rusya`da doğan ve yaşayan baran emir karahanlı

@emiralkan: Bu saçmalığa derhal son ver. @emiralkan: Sende şu saplantılı fanlardansın @emiralkan: Sanki anlamayacağım. @emiralkan: Böyle yaparak dikkatimi çekmeye çalışıyorsun @emiralkan: Tebrikler başardın da @emiralkan: Güzel taktik @emiralkan: Ama böyle devam ederse mahkemede görüşeceğiz haberin olsun @emiralkan: Takıntılı manyaklar ilgimi çekmiyor. @emiralkan: Bunu da bilmiş ol. Istek kabul edildi Görüldü. Yazıyor... -Başlama tarihimiz 14 Ağustos 2025-

Hukuk fakültesini birincilikle bitiren Mısra ilk iş günü sevdiği adamı şüpheli bir ölümle kaybeder. Altı yıl sonra gelen bir mesaj her şeyi altüst eder: "Zaman daralıyor." Emre gerçekten ölmüş müydü? Yoksa yaşıyor muydu? Sizde Mısra`nın hikayesini okumak istiyorsanız, ne duruyorsunuz? Mısra sizi bekliyor.

Sema hayatı boyu az konuşan ve hatta bazen hiç konuşmayan bir kızdı onun böyle olmasının nedeni ailesi idi. Gerçek ailesinde şaşırtıcı derecede herkes ona iyi davranacak ama bilmedikleri şey ise kızlarının fazla kavqacı olduqu idi. Bunuda çok erken zamanda anlayacaklardı.

Bir gün çarpıştığı adam ve ansızın kapısına dayanan geçmiş, Ahunaz`ın hayatını nasıl değiştirecek? Prensesler gibi büyütülen Ahunaz`ı, o geçmişin karanlık kuyusunda neler bekliyor? Bana uzun uzun baktı. Gözlerinin içi hâlâ o bildik, tehlikeli gölgelerle doluydu. Sonra sesi alçaldı, ama vurgusu daha ağırdı: "Ahunaz... O masumiyetini, güzelliğini, kalbini... güzel olan neyin varsa, hepsini koparacaklar senden."

Diyarbakır’ın sert dağlarıyla, Batman’ın asi rüzgârları arasında yıllardır süren bir düşmanlık vardı. Bedirhan, kudretiyle saygı duyulan bir aşiret ağası; Zelal ise düşman aşiretin güzelliğiyle dillere destan kızıydı. Bir gece alınan karar, iki gencin kaderini çok değiştirecekti. Bedirhan, Zelal’i kaçırdı; çünkü aşkları, töreye ve kanla yoğrulmuş geleneklere meydan okuyordu. Bu yol, iki aşireti ateşe sürecek; aşkları ise hem en büyük güçleri hem de en büyük sınavları olacaktı. Oysa kader, hiç kimsenin tahmin edemeyeceği oyunlarla onları sınayacaktı.

O gökyüzü ben ise yılzdılardım

Ateş Çağan hatırlayamadığı çocukluğundan kalan travmalarıyla boğuşan genç bir adamdır. Geçmişi zihnini parçalamakla kalmamış aynı zamanda ruhu ve bedeninde de kalıcı izler bırakmıştır. Öyle ki, Ateş Çağan kendi adını bile kendisi koymak zorunda kalmıştır. Aysis İlay, unutamadığı çocukluğundan kalan travmalarıyla boğuşan genç bir kadındır. Geçmişi anılarını kirletmekle kalmamış, aynı zamanda geleceğine dair umutlarını da yok etmiştir. Öyle ki, Aysis İlay aynaya bakmaktan bile nefret etmektedir. Ateş kızgın bir korken Aysis buzdur. Ateş yanarken Aysis donuyordur. Kavuşmak ölüm, ayrılık kurtuluştur. Aşkın çağrısı ise kaçınılmazdır.

Heykel, usta ellerden doğar. Serttir, soğuktur ama içinde kıpırtılar vardır. Kendini kusursuz sanır, güzelliğine inanır. İlk gururu, ilk benliği: "Ben bir sanat eseriyim." Threeshot!!

21 yıl ailesiz büyüyen Lara… Ansızın çalan bir kapı, hayatını tamamen değiştirebilir mi? Karadağ Ailesi’nin yıllardır içini yakan evlat hasreti, sonunda sona mı erecek? 🌺 Bir hırs… İnsana nelere mâl olurdu? Küçük bir kızın hayatına mı… Yoksa 21 yıl boyunca ailesiz büyümesine mi? 🌺 “Ben… nasıl davranacağımı bilmiyorum…” Sesindeki titremeye engel olamıyordu. “Şşt… Kendini bana bırak, yeter…” Genizden gelen bu kısık sesle beraber, belimdeki baskısı biraz daha arttı. Başını bana doğru eğmeye başlamıştı. Yaklaştıkça küçülüyordum. Parmaklarıyla saçlarımı geriye atıp, başını boynumun boşluğuna yaklaştırdı. Gözlerimi sımsıkı kapatmış, olacakları bekliyordum. “Bu kokun… beni öldürüyor…” Burnunu boynumda gezdirdiğinde nefesim kesilmişti. Bana doğru iyice yaklaştı, nefes almakta zorlanınca destek almak için ceketinden tutundum. Başını hafifçe kaldırdı, bu kez rotası dudaklarım olmuştu. Ellerini yüzüme götürüp, başparmağıyla yanağımı okşamaya başladı. Dudaklarına dokunan dudaklarım… Savunmasızdım. Üzerimde hissettiğim o baskı, kalbimin derinliklerine inmişti. Kendini yavaşça geri çektiğinde gözlerimi açtım. Onun koyulaşmış bakışları, gözlerime saplanmıştı.

|Üç yıl önce boşanan Ceren ve Aras, 6 yaşındaki kızları Ada’nın hastalığıyla yeniden bir araya gelir. Ada, en zor günlerinde anne ve babasının yan yana olmasını ister; onlar da geçmişin gölgesine rağmen birbirlerine katlanarak aynı evi paylaşır. Geçmişe dair unutulmuş anılar, yılların ardında kalan duyguları sinsice yeniden alevlendirir ve saklı kalan yaralarını yeniden ortaya çıkarır.|

Liseden mezun olduğu gün bütün hayatının bir yalandan ibaret olduğunu öğrenen Buğlem`in hikayesi.. Yeni aile, dört abi, bir ikiz ve bir erkek kardeş.. Kaybolan bir çocukluk.. Toprak ailesi yaralarını saracak mı? Yoksa yeni yaralar mı ekleyecekti küçücük kalbine?

Bay Bilinmeyen: Uzaktan seviyorum seni, kokunu alamadan, boynuna sarılamadan,yüzüne dokunamadan,sadece seviyorum... Pamuk şekeri: Hep böyle şeyler mi yazacaksın Bay Bilinmeyen:Hislerimi ancak böyle belli edebiliyorum Pamuk şekeri: Kimsin bay bilinmeyen Bay bilinmeyen : Kim olduğumu bilmeden de beni sevebilir misin pamuk şekerim? Bilinmeyenin kim oldugunu hep beraber okuyarak öğrenelim ister misiniz ??

Geri döndügü mahallede kapısını ilk açan yıllardır görmediği abisinin en yakın arkadaşıdır.Tanıdık bir tebessüm,geçmişten gelen güvenli bir sıcaklık taşır.Tanıdık bir yüzle başlayan sade ve içten bir hikaye.

kendi kızlarını para karşılığı verip Elfida`yı alırlar onun hayatını mahveder işkence eder çocukluğunu elinden alırlar... Elfida yıllar sonra ailesine kavuşur... kader ilk defa Elfida`nın yüzüne gülmüş olabilir miydi? yoksa hayatı daha da mı kötüye gidecekti...

Gizlenmiş olan her şey bir gün gün yüzüne çıkar. Yıllardır kendi yasalarıyla ayakta duran gizli bir yapı: Mahfuzan. Gücün, sadakatin ve ihanete asla yer olmayan bir evren. Dışarıdan kimsenin bilmediği ama içeriden herkesin hayatıyla ödediği bir düzen. Ve bu düzenin içinde kaybolmuş kalpler… Nare, ailesi kanla susturulmuş bir kız. Onu hayatta tutan tek şey intikam. Yıllar sonra Mahfuzan’a geri döndüğünde hedefi bellidir: Asil. Bir zamanlar sevgisiyle kalbine dokunan çocukluk aşkı, şimdi gözünde en büyük düşmanı. Asil ise yıllar önce işlenmiş suçların gölgesinde yaşamaya devam ederken, Nare’nin dönüşüyle kalbinin en kırılgan yerine yeniden dokunur. Kaybetti sandığı hislerinin ortaya çıkmasıyla, kaybetmekten korktuğu gücüona yük olmaya başladı.Onu hâlâ seviyor, hâlâ korumak istiyor. Ama bilmediği şey şu: Nare’nin her gülüşünde gizli bir kin, her dokunuşunda saklı bir intikam var. Karanlık sırların, bitmeyen oyunların ve ölümcül kararların içinde, Mahfuzan sadece bir yapı değil; bir sınav. İhanetin mi, aşkın mı, yoksa intikamın mı ağır basacağını gösterecek bir sınav…

"Ama sen hiç olmamışız farzet..."