Hayat zor bir sınavdı. Görev Ya da Aşk ekibi ise o sınavda kalan öğrencilerdi. Kalmalarının sebebi ise sınav geçmişleri üzerineydi. Birbirinden farklı geçmişler, kalpler ve hayatlar. Gece`nin emriyle, Micheal`den gelen telefonla bir görev için bir araya gelen Luna, Alex, Alisa ve Jack. Oluşan bu ekip zamanla görevle birlikte birbirlerine bağlanacaklar mı? Görev ya da Aşk?

Eşref saati dizisin hepimiz biliyoruz final sahnesi diziye hiç yakışmadı bazı yerleri değişecek tabi ki

Arkadaşlar bu benim ilk kurgumdur kelime hataları olabilir lütfen maruz görün hatalarımı şimdiden iyi okumalar

Gerçek ailem kurgusudur . İyi okumalarrr

Lena Karoy aslında o ne Lena idi nede bir Karoy idi... 21 yıldır çektiği bütün acıların izleri hala vücudunda taşıyordu... Ve az önce doktorun biri gelip bütün bunların bir hiçten ibaret olduğunu söyledi! "Hastanemizin hatası adına özür dilerim" gözlerimizin içine bakıp özür diliyordu kansız! "ÖZÜRMÜŞ ARKANI KOLLA DOKTOR SAKIN 2 GÖZÜN KAPALI UYUYAYIM DEME!" Baş bas bağırsam yine için soğurmazdı! Karam beni kolları arasına alıp sakinleştirmeye çalışıyordu.

Hem anlaşmalı evlilik hemde gerçek ailem kitabıdır . İyi okumalarrr …

Sahipsiz seven yüreklerde binlerce çiçek aynı anda açarken aynı anda yanarak küle döner. Gittikçe alıştığını zanneder insan bu hisse. Acı çekmenin, sevmenin kuralı olduğunu düşünür. Sevdiğini beklemeye alışır. Görmeden, dokunmadan, sadece beklemeye. Beklemenin ona artık zor gelmediğini düşünür ama kalbindeki boşluklar sızım sızım sızlar o anlarda. Sevilmeden sevmenin ağırlığını bir tek sevilmeden seven bilir.

Ben bir katildim aynı zamanda onun esiri..

Gece tüm sıkıntıları bir yük gibi taşırken aynı zamanda etrafına ışık saçıyordu onca yüke rağmen yıldızlar parlamaktan karanlığın içindeki ışık olmaktan biran olsun vazgeçmemişti peki biz insanlar bu ağır yüklerin neresindeydik kaldırabiliyormuyduk onca yükü yada sadece boşmu vermiştik herşeyi derin bir boşvermişlik hayatta bu değilmiydi zaten yarısı gerçeklik yarısı derin bir boşvermişlik

Aksa Rusya`da korumadır. Rusya`nın en güçlü ve siyasi anlamda ileride olan Victor azarov`un korumalığını yapmaktadır. Aynı Victor gibi bir çok yerde sayılan herkesin korktuğu ve çekindiği rize`de ve birçok yerde tanınan mafya lideri olan kartal birgün kendine en güvenilir cesur ve iyi eğitimli koruma seçer. Tabi en azılı düşmanı olan Victor azarov`un intikamı ve canını alması için kendi arasında en güvendiği koruması olan aksa`yı yolar. Kartal bu durumdan habersiz bir şekilde korumayı yanına alır ve bundan sonrası onlar onların arasında geçer.

Sayısız gerçeğin arasında en yalan dosyayı seçen bir avukat. Seçilen dosyada baş şüpheli konumunda olan bir şef. Aldığı farklı davalar nedeniyle hareketli bir hayat yaşayan Bigem, kendisi gibi avukat olan babasının önemli müvekkillerinden birinin oğlunun davasını alır. Davanın dosyasında başta duygularıyla hareket eden Bigem, çok geçmeden gerçeği çözmeyi başarır. Dosya kapandıktan sonra aynı rutin hayatına geri döneceğini düşünse de işler planladığı gibi gitmez. Babasıyla yaşadığı tartışma sonrasında mesleğe başladığı babasının bürosundan istifa eder. Bir sonraki iş teklifi ise birkaç gün önce dosyasını kapattığı Çağıl Kaya’dan gelmiştir. Bu ikilinin yolu tekrardan kesişmiştir ve bu onlar için bambaşka bir hikâyeye yazılacak ilk satırları oluşturur. Bu hikâyenin iki tane katili vardı. Bu katiller birbirleri için önce sevdiklerini öldürmüştü. Bunun ardından da birbirlerinin ruhlarını toprağın altına gömmüşlerdi...

Oku ve görrrrr😘

Tehlikeli sularda yüzdüğümü hissediyordum. Kalbim duyabileceğim bir şekilde atıyordu umarım o duymuyordur. Ben duymaması için dua ederken korktuğum başıma geldi. O”Kalbin çok hızlı atıyor ” Derken nefesini kulağımda hissediyordum. Dediği şeyin utancıyla omuzlarından itip ondan ayrıldım

"Seksen bir vilayet..." Dedi adam; "Tam seksen bir vilayet seni aradım ..." Kadın,adam için birebir hayatın ta kendisiydi; su gibi, ekmek gibi, nefes gibi ... Adam,kadın için en tatlı acıydı... Elindeki tren biletini sanki ,avuçlarından uçacakmışçasına sıkı sıkı tuttu genç kadın. Zira son parasıyla bir kağıt parçası alacağı hiç aklına gelmezdi. Küçük bir sırt çantasıyla kaçtığı şehirden , yine küçük sırt çantasıyla geri dönüyordu. Her şey o aptal hırsız yüzünden olmuştu. Tam ellerini başının arasına alıp kafasını eğmişti ki ... Elinin üstünde küçük bir el hissetmesiyle başını kaldırıp, baktığında ... Babasızlığın verdiği ağırlıkla küçük yaşta büyümek zorunda kalmış , ailesi için hayallerinden çoktan vazgeçmiş fedakar genç adam Baran...

Her şeye rağmen yaşamak isterdim. İnan bana, gücüm olsa yine senin yanında tüm acılara rağmen kalıp, savaşmak isterdim. Geçmişime bakıyorum, geleceğimin tozlu penceresinden… En çaresiz hissettiğim an bile seninle ne kadar mutlu olduğumdan başka hiçbir şey hatırlamıyorum. Dudaklarımdan kopan feryatların yerine seni görünce delicesine atan kalbimin sesi vuruyor kulaklarıma. İnsan cehennemin içindeyken ne kadar yandığını bir türlü anlamıyor Falez, kötüyü görmeden iyinin değerini anlamadığı gibi! Lütfen unutma sevgilim bir şeyi nefes alacak kadar çok istersen işin sonun da nefessiz kalırsın. Şimdi düşünüyorum da sen sadece benim boynumdaki ipin düğümüymüşsün, beni nefessiz bırakan o ipin kesilmeyen, kör düğümü… Alıntı Tüm şarkı boyunca susan Korhan, gözlerime bakıp önündeki rakıdan büyük bir yudum aldı ve şarkının nakaratına eşlik etmeye başladı. ‘’Doldum dolana kadar Sarhoş olana kadar Burdan gitmeyeceğum Seni alana kadar’’

Meva Hatun KALKAN... Yoksa Takacı mı demeliyim? Mahir KORKUT Bazen hüzün, bazen neşe ama çokça da eğlence dolu bir kitaba başlamak üzeresiniz. (Açıklma spoi oluşturmaması adına kitap biraz ilerleyince düzenlenecektir.)

Kader böyleydi ya; Balığın gönlü çöle vurulmuştu ama çöl, zaten kavrulmuştu.

m i n s u n g , angst Hayatının son gününde bile etrafını düşünecek kadar düşüncesiz biriydim bu kitap tetikleyici ögeler içerir

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ En özel DÜŞ`ÜMDÜN. En güzel yerime düştün... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Hayatın değil belki ama kaderin yakıştırdığı sevda öyküsünde çaresizlikten doğan bir AŞK çıkmazı.. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ "İNTİKAM ATEŞİMİ KÜLLENDİRENE DEK SENİ DE YANGINIMDA YAKACAĞIM. VE SEN YANARKEN BEN ACIMI ÇOKTAN KÜLE DÖNÜŞTÜRMÜŞ OLACAĞIM." ********************************************** Yazmayı hayal ederken bile heyecanlandığım bir eser. Telif hakları şahsıma ait olmakla beraber iznim dışında alınamaz, kopyalanamaz, basılamaz, alıntı yapılamaz, gerçek ve ya dijital dünyada satışı yapılamaz, herhangi bir ticari amaç güdülemez vb. Uyarılarıma rağmen en ufak bir ÇALINTI yada ALINTI halinde yasal işlemlere keyifle başvuracağımı belirtmek isterim...! Kapak şahsıma aittir...

Çakma bir Beyaz Leke kitabı...

Bi gurup arkadaş tatile gider ve yaşadikları olaylarla gecen bi hikaye bunlar çocukluk arkadaşıdırlal

Bir gün Melisa’nın bir bara gitmesiyle oluşan baş belaları

Hiçbir kız çocuğu, güçlü kadın olmak için doğmaz. Hepsi masum hayaller kuran, şımarık birer prensese benzerler. Kaderdir onları cadı, fettan ya da güçlü kadın yapan. Tutulmamış sözler, yaşanmamış mutluluklar, ölümler ve ayrılıklar güç verir onlara! Kurulan hayaller, iskambil kağıtlarından kule gibi yıkıldığında; ezilmemek için o enkazın altında, güçlü olmak zorundadırlar! Güçlü kalabilmek adına, yaşamın kendisine sunduğu ilk fırsat trenine atladı Hande. Yaşamına idöl edindi, annesini örnek aldı! Onun gölgesinde yetişti. Ailesini kendi tercihiyle terk etti, boyun eğmedi içerisinde bulunduğu düzene. Yeliz Hanım`ı anne olarak kabullendi, onun doğruları ile hayata atıldı. İnadına alaya aldı, meydan okudu hayata. Beline uzanan kumral saçları, uzun boyu ile süzülmekteydi. Kehribar gözleri, güneşte bal misali parlarken, ince kaşlar, biçimli dudaklar ile süslenmişti berrak teni. Hayatına aldığı darbelerden sonra mutluluğa aramak için çıktığı yolda kendisini karşılayacaklardan habersizdi genç adam. İstanbul... Kimine acı, kimine mutluluk, kimine de umuttu bu şehir. Yola çıktığında, cebinde umudundan büyük kırıntılar vardı Fatih`in. Şehre ilk adımını attığında, gerçek sevginin ne demek olduğunu öğrenecekti. Gördüğü sevginin gölgesinde aşka uzanacaktı parmakları. Yeni hayatı, kocaman umutları ile oluşacaktı. "Seni sevmeme izin verir misin?" Genç kadın, başını ağırca kaldırmış, karşısındaki ağaca belini dayamış, kendisini seyreden adama baktı. Sevmek? Kelime, zamanında acı vermişti kadına. Çok sevmişti ama hayat müsaade etmemişti mutluluğunu yaşamasına. Sevdiğini sandığı adam tarafından terk edildiğinde, hayatı alt üst olmuş, hasta bedeni, kaldıramamıştı bu acıyı... Şu saatten sonra sevebilecek gücü, kendinde bulamıyordu. "Sadece severim, şifa olurum yaralarına, başkasını istemem." İçinden geçenleri anlar gibi kurmuştu son cümlesini. Bakışlarını biraz daha etrafta gezdirdiğinde, Kız Kulesi`ni görmüştü. Uzaklardan, çok uzaklardan göz kırpmaktaydı genç kadına. Hande, Fatih`i tanımadan önce, içerisinde bulunduğu şehri, hiç böyle dikkatli keşfetmemişti. Oysa severdi İstanbul`u, çok severdi... Lakin ne kadar sevdiğini, onu tanıdığı gün daha iyi anlamıştı. "Bak, şimdi burada, İstanbul şahit; yemin ediyorum ki, çok güzel severim seni!" Kalbi, umutlarla çiçeklenmişti nedense. İstemsizce tebessüm etmiş, alıkoyamamıştı dudaklarını... Karşısındaki adam, soğuk, umursamaz değildi. İlk tanıdığında öyle sanmış, resmi duruşları, böyle düşündürmüştü genç kadına. Tanıdıkça, iş dışındaki haline tanık olmuştu. Deli doluydu. Aşkına karşılık ararken bile hızlıca konuşup cümleler kuruyor, tatlı hal alıyordu. Şair Bedri Rahmi Eyüboğlu`nun sözleri`ni, Kız Kulesi`ne bakarak mırıldanmıştı, uyuşuk çıkan sesi eşliğinde: "İstanbul deyince aklıma kuleler gelir. Ne zaman birinin resmini yapsam, öteki kıskanır. Ama şu Kız Kulesi`nin aklı olsa, Galata Kulesi`ne varır; bir sürü çocukları olur..." Zamanında, elindekileri değerlendirmiş, hayata meydan okuyan kadın olmuştu. Hep olmak istediği gibi güçlüydü. Hepsini Yeliz Hanım`a borçlu olsa bile, kendi payı da çok yüksekti. Öz annesi gibi, boyun eğebilirdi içerisinde bulunduğu şartlara. Hande, Yeliz Hanım`ın teklifini, dakika bile düşünmeden kabul ederek, hayallerine adımlar atmış, zirveye kadar çıkmıştı. Olmak istediği gibi dimdik duran kadın olmuştu artık. "Bırakalım buna İstanbul karar versin, saklasın bizi..." Pelteleyen sesinde, tebessüm barınmaktaydı. Karamsar değildi cümlesi ama kararsızdı. Gel gör ki, cümlesindeki kararsızlıkları, tutarsızlıkları çiçeklendiren en güzel duyguydu umut. Sarmalanmıştı umut tohumları ile kurduğu cümle. Belki de umut, aşkın saatine yakındı. Fırsat olarak yeni tren çıkmıştı karşısına. Yıllar önce ilk trene atladığı gibi, şimdi de düşünmeden haraket etmeyecekti. Çünkü sevmekten canı yanmıştı zamanında. Fakat umudu, ilk zamanlardaki gibi tazeydi. Yaralarının etrafını çemberlemişti umut çiçekleri...

Kirli bir oyununun ölüme sürüklediği masum bir adam. İntikam için edilen büyük yemin. Küçük yüreğinde açılan büyük yaralarla büyüyen,sert,acımasız bir adam. Gözleri, aşka davet edercesine sıcacıkken,kalbi sevgi tohumunu ekemeyecek kadar soğuktu. Küçük yüreğindeki yaraları büyük bir sevgiyle saran, zarif,kırılgan bir kız. Gözleri hüzün kokarken,kalbi kurak topraklara su olacak kadar sevgi doluydu. Bazen "Aşkı,Sevdayı "anlatmaya dilin dönmez. Lal olan bir dilin dermanı için gerekli olan yanlızca kalem ve kağıttır. Mürekkebin duyguların,kağıt ise çözülemeyen dilindir. Bazen yüreğinin söyleyemediklerini yazarsın,bazen yaşanan sevdalardan yola çıkarsın. Bu yolda ilk dili tutulandan dinleyin Sevdayı...

"Burada hayat kurtaramazsın. Burada herkes zaten ölü." "Umut olduğu sürece hayat devam eder." Kaşları alaycı bir ifadeyle havaya kalktı. "Umut." Dedi komik bir şey söylemişim gibi. "Hiçbir şeyi kalmayanların son tutanağıdır." Doğruydu. Elimdeki son şey umuttu. "Senin de elinde hiçbir şey kalmamış doktor hanım." Dedi, beynimin içindeki ses onun dudaklarından dökülüyordu. "Senin gibi mi asker." Dedim acımı örtbas etmek için alaycı bir ifade takınırken. "Bilmem." Dedi tok bir sesle. "Ben birileri yaşasın diye ölmeyi kabul eden tarafım. Benim umudumda hayatımda bir mezar taşı değerinde."