19 yıl boyunca gerçek ailesinden mahrum kalmış bir kız… Acılar içinde büyümüş ve yaşadıklarından ders çıkarmış… Bakalım kahramanımız neler yaşayacak hep birlikte okuyup görelim… Merhaba! Ben Elif. İlk kurgum ama ondan önce söylemek istediğim bir şey var. Bundan öncede iki kurgum var ve ikiside taslakta aslında bı üçüncüsü ama ben ilkini yazarken ani bir kararla başlamıştım sonra yine ani bir kararla başka bir tane daha yaptım ve şimdide ani bir kararla bunu yaptım şu anda saat gece 2.35 ve benim Halime bakın. Neyse arkadaşlar! Umarım kurguyu beğenirsiniz ve ben aşırı derecede kararsız olan ben b12 eksikliğim var eğe evine hatam olursa mağdur görün lütfen veya saygı çerçevesi içinde yorumlarda belirtin şimdiden herkese teşekkürler canlarım. ~İyi Okumalar.♥️

1.BÖLÜM(TANITIM) Bir kız vardı 25 yaşındaydı mavi gözlü bembeyaz tenli 1.67 boyunda incecik bedenli bir kızdı ismi,ariana wolkow`du ingiltere sularında bir deniz kızıydı ama nefret ederdi deniz kızı olmaktan,hep sonsuza dek insan olmak istemişti ama sadece karaya çıkınca insan olabiliyordu,buda sadece 24 saat,ariana ailesini daha 7 yaşındayken kaybetti. Bunu yapan kişiler ise,insanlar`dı ama ariana onları suçlaması aralarında iyi olanlarda vardı,sonuçta oda onlara benzemek istiyordu. Alex Williams 27 yaşındaydı ela gözlü kaslı 1.81 boyunda orta tenliydi,ingilterede özel kuvvetlerde askerdi,babasıda öyleydi ama düşmanları tarafından öldürüldü babası,babasına bir sözü vardı asker olmak ve babasının sözünü tuttu asker oldu babasının intikamını almak için çalışıyordu,annesi ve ablası vardı onlar ile yaşıyordu. Bölümleri kısa yazıyorum daha doğrusu kısa bir kurgu olacak,bazı nedenlerden dolayı.

Wattpad da yazıyordum bi aralar sonra hesabıma giremedim ve wattpad kapandı o yüzden buraya yazıyorum

İçimizdeki Ajanlar

Bir kızın günlüğünden

3 arkadaşın hayatı

Ben Umay izgi herkes tarafından hor görülmedim, zorbalanmadım , sahte sevgiler gördüm ama yinede ayakta durdum. Belki bu bir sorun değil ama Tek sorunum kalbime asla söz geçiremedim okuldaki adını bile zor duyduğumuz o çoçuğa aşık oldum . ve o çoçuğun kim olduğunu dahi bilmeden... Gelin ve hikayemi siz de okuyun çünkü birlikte çözmemiz gereken bi sır gibi çoçuk ve söz geçirmemiz gereken bir kalbim var. ******** Hikayeme bir şans verirseniz çok mutlu olurum bu benim ikinci kurgum ve bi hevesle aklıma geldiği an konusu hoşuma gittiği için yazmak ve size beğendirmek isterim. Kopyalanması durumunda şikayet edeceğim tüm telif hakkı bana aittir . Hikayemde görüşmek üzere. ❤️‍🩹

Gerçek hikayeden uyarlanmistir

Ariana diye bir kız varmış 25 yaşındaymış bu kız deniz Kızıymış ingiltere okyanusunda,ama nefret edermiş deniz kızı olmaktan karaya çıkınca insana dönüşürmüş ama sadece 24 saat insan kalabiliyormuş ama Ariana hep insan olmak istiyormuş, ailesi o daha 10 yaşındayken deniz avcıları tarafından katledildi,Ariana hep tek kaldı ama asla vazgeçmedi,insanlardan korkmuyordu. Alex Williams ingilterede 26 yaşında polis olan Alex Williams babası özel kuvvetlerde askerken hayatını kaybetmiştir,annesi ve ablasıyla yaşıyordur,babasına bir sözü varmış polis olma sözü ve Alex polis olmuştur babasına verdiği sözü tutmuştur,hep iyilik adalet için savaşmıştır.

İmkansız bir nefeet kikayesi

Gidenlere dair...

İki arkadaşın tanışması ve çok samimi olmaları

Gerçek bir hayat hikayesi

Hikaye Denemesi

"Tek bir dilek hakkın olsa ne dilerdin ?" diye sordum. "Seninle sonsuz dek mutlu olmayı dilerdim." dediğinden kalbim hızla atmaya başladı. O herkesten farklıydı, bana göreydi, bana özeldi...

“Sizlere mutluluğun tanımını yapar mısınız?” desem cümleye hangi duygunun vermiş olduğu heyecanla hangi güzel kelimeyle başlardınız? Mutluluk size göre ne demek? Mutluluk bana göre ne demek? Küçükken baba veya annemizden dinlediğimiz o masal saatinin gelmesini beklemek miydi mutluluk? Hevesle almak istediğimiz bir eşyanın ansızın bize sunulması mıydı mutluluk? Çok sevdiğimiz, kokusu burnumda tütüyor dediğimiz bir kişiyi aniden karşımızda görmek miydi mutluluk? Sevdiklerinden bir çift güzel kelime duymak mıdır mutluluk? İçinde bin bir kötülüğün bulunduğu fakat sonunda iyiler kazanıyor zaten diye sevinçle dinleyip , seyrettiğimiz bir çizgi film midir mutluluk? Kötü bir gün geçirdiğimizin akşamı annemizin bizlere güvenle verdiği huzur muydu mutluluk ? Bana o güne denk sorulsaydı mutluluk, belki mısralara dökemeyecek kadar madde sayabilirdim mutluluk adına .... 06.03.2025...... Bu tarih bendeki mutluluk kavramının tarifini değiştirdi. İnsanın acı içinde de gülebileceğini öğretti. Bin bir kötülüğe dahi sade bir tebessüm ettirmeyi öğretti. Asıl mutluluğun sayılabilecek kadar çok olmasından ziyade küçük şeyler olabileceğini öğretti. Huzur kelimesini okur okumaz dahası düşünür düşünmez , içimizden geçirir geçirmez heyecanlı bir tebessümü bahşeder ya hani bize, huzur kelimesinin anlatamayacak kadar acıya tanıklık ettiğini öğretti. Mutluluk anlık bu maddelerin hiçbiri değildi. Mutluluk tanımadığın onlarca kişinin seni ziyarete geldiğini düşünmekti. Yanlış duymadınız ! Mutluluk acı gerçeğiyle tanımadığın birilerinin yolunu gözlemekti. Küçük şeylerden mutlu olunması gerektiğini annelerimiz o halde bizlere niye öğretmişti? Almak için belki gün saydığın o eşyayı almak değildi mutluluk. Özlem duyduğun o kişinin ansızın yanınızda belirmesi hiç değildi. Sonunun mutlu biteceğini öncesinde bizlere üzülmeyelim diye söyledikleri iyi sonla biten masallar veyahut filmin sonunda kötünün cezasını çekmiş olacağı bir çizgi film değildi mutluluk. Mutluluk bir canlının tebessümündeydi. Onda görmüş olacağımız belki de sadece bir kaç saniyelik o gülümsemeydi. Acılar içindeki o bakışa gizlenmiş heyecanla bizlere sunduğu o gülücükteydi. Hiç ummadığımız o kötülüğün bizim başımıza geldiği anda dahi yaşanmışlıklara tutunup gülebilmeyi bilip mutluluğu yaşamaktaydı. Mutluluk belki de unutmaktı. İyi olan şeyleri birden fazla duymak adına unutmaktı. Binlercesinin gerçekleştiremediği onlarca hatta tonlarca hayallerdi mutluluk. O hayallere tutunabilmekti mutluluk. Kangren olan o kolu hiç acımdan kesip atmaktı belki de mutluluk. Yazıya dökemediğin binlerce kelimeyi düşleyip tanımadığın biri ile de olsa bunu onunla paylaşabilmekti mutluluk. Size falanca sizi ziyarete geldi desem ne düşünürsünüz ? Ya da o falanca beni ziyarete gelmiş olsa ? O kişi kimdi? Tanıdığım ve tanımadığınız birinin ansızın gelip beni veyahut sizi belki mutlu edip belki de ‘ Onun burada ne işi var ki ? Neden gelmiş? ‘ tavrını bizlere sunan o tanıdıklardan değilse o kişi ? Ya da şöyle sorayım ! Hiç tanımadığınız birinin sizi görmeye gelmiş olması size ne denli mutluluk verir ? Bu hikaye binlerce acıyla dahi mutlu olabilenlerin hikayesi. ‘Acıyla dahi mutluluk mu ?’ Dediğinizi duyar gibiyim. Fakat ne yazık ki yanlış duymadınız! Bu hikaye tam olarak ‘Acıyla dahi mutlu olup gülebilmeyi başarabilenlerin hikayesi.... Acı ve mutluluğu sizlere sunmakla kalmayıp sizleri derin bir düşünmeye itip kendinizi olduğunca fazla sorgulamanızı sağlatacak hikayemizi artık sizlerle buluşturma vakti. Bu soruların cevabı yeri geldiğinde bizleri tebessüm ettirirken yeri geldiği zaman da içimizi fazlasıyla sızım sızım sızlatacak. Acı olan o gerçeklerle yüzleşmeye yeterince hazırsak artık hikayemiz sizlerle baş başa kalabilir. Bu soruların cevapları için...... Mutluluklar ve hüznün içindeki o acı tebessümler bir süre sizlere emanet!

Onu en son, sokak lambalarının sarı ışığında gözlerini kaçırırken görmüştüm. Elinde bir limon vardı. Hep limon yerdi. Suratı buruşurdu, ama hiç şikâyet etmezdi. “Hayat da biraz limon gibi olmalı,” derdi, “acı, ama ayıltıcı.” Ben ise şekeri fazla çaya alışkındım. Bir gün elimden tuttu, “Bu yaz gitme,” dedi. “Yazlar gittiğinde insanlar değişir.” Gittim. O kaldı. Ben döndüm, o yoktu. Bir kavanozun içinde bir limon çekirdeği bıraktı bana. Üzerinde: “Bir daha büyürsem, senden başka bir şey olmam.”

Görüşürüz Ekin.

Gerçekte yaşanan bir hikaye ancak isimler ve yerler farklı kullanılarak anlatılmıştır.

Verilen bir söz ile başladı her şey. Tutulmaya çalışılan bir sözün hikayesi bu. ***《》《》《》*** Biliyorum ki sen beni tanıyorsun. Ama ben de seni tanıyorum. Bu yüzden eminim ki şu an göz bana devirmektesin. Tamam, tamam söylüyorum. Siyah defter aldım üç tane. Şimdi düşünüyorsundur, "Neden üç tane?" diye. Hangisinin kapağını daha çok seversin bilemedim ne yapayım? O yüzden de üç tane defter aldım sana doğum günü hediyesi olarak. ***《》《》《》*** Duydum onun kahkahalarını çünkü öylesine mutlu öylesine gür bir kahkahaydı ki yankı yaptı. Ona ne söylediğini daha çok merak ettim bunun üzerine. "Sen ona ne söyledin de böylesine kahkahalarla güldü?" ***《》《》《》*** Başta çocuktuk şimdi büyüğüz. Ruhumuz kırık, ellerimiz kesilse de kırıkları toplamaya çalışıyoruz. Ardı arkası kesilmeyen olay üstü olaylar birbirini kovalarken biz yazdığımız satırlarla var oluyoruz. ***《》《》《》*** Mar`a Mektuplar`a hoş geldiniz...🍁

Ailesinin ölmesi üzere Aryanın kariyerine odaklanması sonucu başına gelen olaylar ve bunları çözmeye çalışması peki arya proglemleri çöze bilecek mi?

Haytını karanlığıyla yüzleş

~1.bölüm~: Eylül gökyüzünün griye döndüğü bir kasım sabahı telefonundaki mesajlara dalmıştı bir isim bir fotoğraf bir anı hepsi ona yüzlerce kilometre ötedeki bir adamı hatırlatıyordu kerem onu sosyal medyada tanımış birkaç kelimelik bir sohbetle başlayan ilişki zamanda hayatının merkezi olmuştu kerem. Başka bir şehirde yaşıyordu mesafeler aralarında bir engel gibi görünsede Eylül için bu durum hiç önemli degildi çünkü onun için kerem hayalini kurduğu sevgiyi bağlılığı ve sıcaklığı temsil ediyordu İlk günlerde keremin nazik sözleri bitmeyen ilgisi ve vaatleri eylülün hayatında hiç hissetmediği bir huzur yaratmıştı ama zamanla bu masalın altındaki gerçekler Yavaşça yüzeye çıkacaktı Eylül keremle ilk konuştuğu günü hatırlıyordu sosyal medyada tamamen tesadüfen karşılaşmışlardı keremin bir gönderisine yaptığı yorum kısa bir sohbetin başlamasına vesile olmuştu. İlk başta bu kadar derinleşeceğinu düşünmemişti Ama keremin sıcak ve etkileyici konuşmaları onun içine işleyen melodi gibi yankılanmıştı. "Seninle konuşmak uzun zamandır hissetmediğim bir şey hissettiriyordu."demişti Kerem bir gün."sanki yıllardır seni tanıyor mu şun gibi" Eylül o anda içindeki yalnızlığını Yavaş yavaş dağıldığını hissetmişti. Yıllardır kimseyle böylesine rahat konuşmamıştı keremin kelimeleri ona bir güven hissi veriyordu belkide tamda bu yüzden mesafeler önemini yitirmişti. Onun sesini duyduğu onlarda şehirler arası uzaklıklar bir anda kayboluyor gibiydi kerem hayatındaki boşluğu dolduran bir ışik gibi görünüyordu. Ona çocukluğunu anlatmıştı annesini ne kadar özlediginden kasabanın ıssızlığın dan büyümenin verdiği yalnızlıktan bahsetmişti. Keremde kendi hayatını paylaşmıştı büyük bir şehirde çalıştığını yoğun iş temposundan ve bazan kaçıp uzaklaşmak istediğinden söz etmişti. Fakat Eylül`ün fark etmediği bir şey vardı. Keremin sözlerinin ardından anlatılmamış hikâyeler ve gizlenmiş gerçekler saklıydı.bir gece kerem ona bir mesaj attı. "Seninle konuştuğum her gün hayatımdaki en güzel an oluyor." Eylül`ün kalbi bu cümleyle doldu taştı ama aynı gece keremden bir saat buyunca ses seda çıkmazdı . Bu Eylül`ün içinde küçük bir huzursuzluk uyandırdı ancak bu huzursuzluk bastırmaya çalıştı "belkide işleri var" diye düşündü. kerem zamanla bu sessizlik anları daha sıklaşmaya başladı kerem bazı günler ortadan kayboluyor ardından yoğun bir bahaneyle geri dönüyordu yinede Eylül`ün içindeki hisler okadar güçlüydü ki keremin her şeyi unutuyordu sevgi ona körlüğün bir çeşidini sunmuştu. O ilk zamanlarin heyecanıyla dolu günler yavaş yavaş yerini bir meraka ve huzursuzluğa bırakıyordu ama Eylül bunu henüz açıkça kabul edemiyordu çünkü kerem`in varlığı onun yalnızlığını öyle derin bir şekilde doldurmuştu ki bu boşluğu geri dönmekten korkuyordu bir sabah Eylül telefon ekranına bakarken içten içe bir soru sordu. "BENİ BU KADAR SEVDİĞİNİ SÖYLÜYOR AMA NEDEN HER ZAMAN BİR EKSİKLİK HİSSEDİYORUM?"

Bu soruların cevaplarını herkes merak etmiyor mu

Gepetto usta,ormanda bulduğu gizemli bir kütük parçasından yaptığı kuklaya Pinokyo adını verir. Bir gün gerçek bir çocuk olma hayaliyle yanıp tutuşan Pinokyo,sonunda hep pişman olduğu yaramazlıklar yapar. Burnunun dikine gidip başına bin türlü dert açan bu kuklanın aslında tek bir amacı vardır:iyi bir çocuk olmak