Tanı; Aşk “Bazı yaralar sadece neşterle değil, kalple de iyileşir.” Baran Demir... 28 yaşında bir genel cerrahi uzmanı. Disiplinli, kusursuz, duygudan arınmış bir zihin. İmkânsız bir ameliyatla adını ülkeye ezberletmiş ama kimse onun içindeki yıkımı bilmiyor. Asla asistan yetiştirmiyor. Çünkü kimseye güvenmiyor. Geçmiş, onun ellerini olduğu kadar kalbini de kapatmış. Ama artık bu yalnızlık sona ermek zorunda. Yağmur Ünal... Genç bir genel cerrahi asistanı adayı. Hayatının en kırılgan yaşlarında babasını, sonra da sağlığını kaybetti. Diyabetle yaşarken bile vazgeçmedi hayallerinden. O sadece cerrah olmak istemiyor; kendine, bedenine, geleceğine hükmetmek istiyor. Ve bir sabah adı, hiç istemediği bir dosyada yazıyor: “Asistan atamanız Uz. Dr. Baran Demir’e yapılmıştır.” Neşterlerin gölgesinde, gece nöbetlerinde, kan ve sevgi arasında bir yolculuk başlıyor. İki yabancı. İki yaralı. Bir ameliyat masası kadar keskin bir çizgide, birbirinin hayatına tanı koyacak.

“Bu kitap, susanların sesi, korkanların cesareti ve hayal kuranların kalemidir.” Henüz bir çocukken başlayan kayıplar, büyüdükçe omuzlanan sorumluluklar, lisenin karmaşık dünyası, kalp kırıkları ve hiç bitmeyen bir mücadele… Miraysu Gök, kendi iç dünyasını kelimelere dökerek hem geçmişiyle yüzleşiyor hem de geleceğini adım adım inşa ediyor. "Ya başarabilirsem?" diye başlayan bu yolculuk, zorluklara rağmen vazgeçmeyen bir genç kızın; inancı, sabrı ve umutla dolu mücadelesini anlatıyor. Bu kitap; yalnız hissettiğin, pes etmek üzere olduğun ya da kimsenin seni anlamadığını düşündüğün anlarda, elini tutmak için burada. Çünkü sen yalnız değilsin. Ve çünkü gerçekten isteyen herkes, başarabilir.

" Komşu kızı, ben sana nereden tutuldum?" ALPASLAN&FİRUZE

❄️🩰 RUS MAFYA LİDERİ VIKTOR VOLKOV & BALERİN VERA VASILIEVA Rus Mafya | Balerin | Romantik Gerilim | İlk Görüşte Aşk | Bilinmeyen Aile "Buzla kaplı bir kalp, güneşin sıcaklığına dayanamaz. Peki, buz eridiğinde geriye ne kalır?" Buzdan Kalp & Güneş. Vera Vasilieva, Londra`da parlayan bir bale yıldızıyken, büyükannesinin ani ölümüyle hayatı altüst olur. Rusya’ya dönüşü, onu sadece geçmişin gölgeleriyle değil, aynı zamanda tehlikeli bir mafya ağının merkezindeki gerçeklerle yüz yüze getirir. Bale tutkusuna tutunmaya çalışırken, karşısına Viktor Volkov çıkar. Yakışıklı. Soğuk. Güçlü. Tehlikeli. Aynı zamanda Vera’nın kalbine işleyen, unutulmaz bir adam. Viktor, sadece bir mafya lideri değil, Vera`nın geçmişiyle derin bağları olan bir adamdır. Ona ilk görüşte aşık olur; buz tutmuş kalbi, Vera`nın ışığında erir. Ancak tehlike her adımda yaklaşır. Çünkü bu karşılaşma rastlantı değil—kaderin karanlıkla yazdığı bir senaryodur. Viktor, kendi gölgeleriyle savaşırken bu tehlikeli dünyadan Vera’yı koruyabilecek midir? Gerçek aşkın bedeli ne olabilir?

( Zühre karakterinin hayat hikayesini anlatan ikinci kitabım "Mâran: Çıkış Yok" ) İki eli cebinde bana doğru yavaş yavaş adımlarken,kısık gözlerini bir an bile benden ayırmıyordu. "Ne yaptın bana?" dedi. Sorduğu sorunun verdiği panikle derin bir nefes verdim buz gibi havaya.Eli kolu bu kadar uzun olamazdı değil mi? Birisi birşey mi söylemişti ? Kendimi silkeleyip, kaçırdığım gözlerimi ona diktim.Hoşuna gitmiş olacak ki yüzünde bir sırıtış peyda oldu. Kesinlikle eğleniyordu. "Benim bu işle hiçbir alakam yok, herşey Semanın halt yemesi, bu deli saçması işe bulasmayalım dedim ama dinlemedi beni ve-" sözümü kesen adımlaması , önümde son bulurken bedenini benim ile aramda bir mesafe kalmaksızın bana yaklaştırdı ardında eğilip yüzünü yüzümle hizaladı. O anda gidip gelen otoyıkamanın ışığı pes edercesine hepten kesildi. Üzerimize yağan küçük cam parcaları ile kesilmekten ziyade patladığını anlamam zaman almadı. ` Hıh ` korkudan ağzımdan dökülen nidayla istemsiz olarak Doğana doğru çekildim.Aradaki mesafe tamamen kapanmış ve bedenlerimiz birbirine değer vaziyetteydi.Ben etrafımdaki olağanüstü durumlara bakınırken ne yaptığımın farkında bile değildim. Panik dalgası içimde dahada büyürken, karanlığın içindeki o bir çift göz, istifini hiç bozmadan geç kalmış konuşmayı yaptı. " Ne yaptıysan" düzeltmek adına tekrarlayıp " Ne yaptıysanız, işe yaradı. Sözünde durdun. O gün istemediğim herşeyin bugün kölesiyim küçük Vesvâs!"

Karanlığa gömülen şehrin üzerinde şimşekler dans ediyordu. Gök gürültüsü ise sağır eden cinstendi. Sanki ben konuşmadıkça gökyüzü konuşuyor, günahlarımı haykırıyordu adeta. İçimde... Beyaz ve Siyah. Aydınlık ve Karanlık vardı. Hangisinin büyüklüğü daha fazla kestiremiyorum. Terasta duyduğum adım sesleriyle irkilerek çıkışa doğru döndüm. Karan... Panikle geri adım atsamda terasın pervazına yaslanmıştım. Kaçışım yok. Kalbim deli gibi atarken telaşla bir çıkış yolu arıyordum. Ben kafamda bahaneler sıralarken o çoktan sınırlarımı ihlal etmiş bana yaklaşmıştı bile. "Saye!" Kullanmadığım ikinci ismimle seslenince tüylerim diken diken oldu. Herkes, "İclal" olan ilk ismimle seslenirdi. O beni tanıdığından beri hep ıslarla "Saye" diye seslenip durdu. "Bu havada ancak senin gibi biri, bu gökyüzüne kadar uzanan binanın terasına çıkar." Eliyle yanağımı okşamaya başlayınca bir an kalbim yerinden çıkacakmış gibi hissettim. "Saye, sen gerçeği benden ne kadar saklarsan sakla." yüzünü yüzüme yakınlaştırarak "Gözlerinin ardında ki gerçek yüzünü görüyorum." Ve tekrar yineledi sözlerini "Sakladığın o yüzü görüyorum.! "