Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. `İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.` Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

Binbaşı Ufuk Karan YILDIRIM`dan, Mardinin en büyük aşiretinin küçük ağası Ufuk Karan ARNAS`a

18 yıl sonra kızın gerçek ailesi karşısına çıkarsa ne olur.... Peki ya bu kız hamileyse?! . . . İzel yetimhanenede büyüyen bir genç kızdı. 17 yaşındayken tanıştığı yabancı büyük ölçüde hayatını değiştirirken bı anda ortaya çıkan gerçek ailesiyle hayatı tepetaklak olur. Peki gerçek ailesi bebeği kabul edicek miydi? Bunu öğrenmek için kitabıma bir şans vermelisin

*Şu yaşıma kadar size ihtiyaç duymadım. Bu yaşımdan sonra da ihtiyaç duymam."

"Üvey annesinin ona sürtük dediğini duydum. Kim bilir kimin altına yattı ve siz bunu düşünmeden onu evimize alıyorsunuz!" Yutkunmaya çalıştım. Karan soğuk ve sinirli gözlerle bana baktı. "Bu ailede sürtük bir kıza yer yok!" Yüzümde acı bir tebessüm oluştu. İşte ben buydum. Acılarımı bir tebessümün ardına saklayan, acıdan ölsem bile gülen, her zaman gülümseyerek kendi benliğini gizleyen bir kızdım. Ben böyle öğrendim. Acını gösterirsen oradan vururlar. Hep böyle düşündüm. Bu yüzden acılarımı bir tebessümün ardına saklıyorum. İnsanın acıları, güçsüzlükleridir. Bir insan acılarını birisine anlatıyorsa, güçsüz yanı ortaya çıkmış demektir. Ben asla güçsüz yanımı ortaya çıkarmayacağım. O günden sonra bir daha olmaz! "Bu kitap tüm acılarını bir tebessüme saklayanlara gelsin."

"Ben senin değilim çağrı" "Ama hala benim timimdesin Eflin, yani benimsin bana aitsin"

Gerçek ailem serisi... 17 senedir bu işkenceyi çekiyordum fakat onlar basit bir şeymiş gibi söylüyorlardı. Bu kadar basit miydi 17 seneyi heba etmek. 17 sene sonra birisi karşımıza geçmiş karıştırıldığımızı söylüyordu...Peşimde takıntışı bir Mardin ağası ve beni öldürmek abim arasında hayatta kalmaya çalışacaktım. Bu kitapta bilinmeyen çok şey orataya çıkacak. Her şey tam yoluna girdi diyordum her şey sarpa sarıyor. Yaşam bir karıncanın yemeğinin altın da kalması gibiydi.. Acı verici "Ela Güneş ile Şenol Karakurt arasın da%99.9 uyum bulunmaktadır"

Aile kurgusu. Öz kızlarını öldü sanan aile, Üvey kızlarını çok seven aile, Her şey ortaya çıkarsa sonra ne olur? Derin öz ailesin kabul edecek mi? Ya Derin’i ailesinden koparan kişi tanıdıkları biriyse, her şey açığa çıkınca ne olacak? Not, az miktarda bazı bölümlerde argo, küfür ve şiddet bulunmaktadır. *** Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraflar Pinterest’den alınsada kendim birleştirmiş olup, kurgunun ismi tamamen şahsıma aittir.

Saye. Yeni ismiyle Mavi Sardunya "Sana dair menzil kızı... Sana dair tek bir şeyi bile unutmadım." "Unutmam" diye fısıldadı sona doğru. Bu dediğiyle hafifçe gülümsemeye çalıştım "Keşke ben de bir şey biliyor olsaydım sana dair Sis. Ama işte elde var sıfır." Dedim arkamda bağlı ellerimi işaret ederek. "Sis neyin habercisidir bilir misin menzil kızı?" Diye sordu öksürerek. Kafamı yanıbaşımda duran kanlı ve kirli yüzüne çevirdim. Onun sorusu kendisine olduğunu biliyordum. Ama yine de sordum "Neyin habercisidir?" Diye. "Kuraklığın... Kuraklığın habercisidir." Dedi fısıldayarak. "Kendini kuraklığın habercisi olarak mı tanımlıyorsun?" Diye sordum gülmeye çalışarak. ----------------------------------- "Neyi kabullendim biliyor musun yüzbaşı, hiç kimse beni kaybetmekten korkacak kadar sevmedi." ---------------------------------------- "Ben benim varlığımdan yoksun bir kadını unutmuştum."

İki büyük aşiretlerin bebeklerin karışması sizce bu tesadüfmüdür... Bozkurt ile Ateşoğlu aşiretleri