Doksanlar dönemi... "Kafana silah mı dayadılar benimle evlenmen için Eşref Bey?!" yakarışı evden taşıyordu kadının. "Gideceğim duydun mu beni gideceğim. Senin karın olmak öyle midemi bulandırıyor ki!" "Bende bayılmıyorum sana Alev Hanım! Amcam yüzünden değil, çıkan dedikodular yüzünden evlendim seninle." Alayla baktı kocasına. "Namusumu kurtarmak için evlendin yani? Ben kendimi biliyorum Eşref. Millet ne derse desin umurumda bile değil. Senin gibi değilim ben tamam mı? Ben kendimi düşünürüm, milletin benim hakkımda ne düşündüğünü değil!" Üçüncü sigarasının izmaritini kül tablasında ezip, dik başlı karısına baktı. O artık karısıydı. İstemeden de olsa karısıydı işte. Şimdi onu gönderirse kendisi yüzünden başına kötü bir şey geleceğini biliyordu. "Gidemezsin." dedi ağır bir sesle. Bal gözleri öfkeyle parladı. "Gideyim de gör." dedi Alev kıyafetlerini koyduğu poşeti aldı yerden adımlarını attı. Ne olduğunu anlamadan kendini kocası tarafından duvara yaslanmış halde buldu. Kocasına ilk kez bu kadar yakın olmuştu. Kaba, güçlü elleri belini ve bileğini sıkıca tutmuştu. "Gidemezsin. Sen o imzayı atmakla Eşref Yılmaz`ın karısı olmayı kabul etmiş oldun. Duydun mu beni? Sen artık Alev Yılmaz`sın ve ben karımı hiçbir yere göndermem." Çiçekçi kız ile Kabadayının zoraki evlilikleri gerçek aşka dönüşecek mi?

Kapıyı açmamla şok geçirmem bir oldu. Sadık dayımın eşi gelmişti, gecenin bu saatinde neden gelirdi ki buraya? Bakakalmıştım, yengem dedi ki; baban rahatsızlandı ama önemli bir şey yok, seni görmek istedi, o yüzden geldim, hadi git hazırlan. “Tamam” diyerek hazırlanmaya gittim. İçimden bir ses babama bir şey oldu kesin diyordu, vücudum tir tir titriyordu ama yengem çok mutluydu, gülüyordu öyle bir şey olsa gülmezdi, o yüzden içim rahatlamıştı. Arabaya binip gittik, titrememi durduramıyordum..

Kumral olan "Metresin kızı değil misin?" dediğinde donup kalmıştım. Küçük çocuklardan duymak başkaydı, aklı başında insanlardan duymak başkaydı. Arkamdan konuşmaları bir yere kadar tamamdı, korkak işiydi de yüzüme söyleyecek haddi, cesareti nereden buluyordu bunlar? * İlerleyen bölümlerde kısımlar olacaktır. İlk kez 05.04.2023 tarihinde wattpad`de yayımlanmıştır. Kitappad`de yayımlanmaya başlama tarihi: 28.08.2024

Veteriner olan Cansu, iş yerinde kavga eder. Kavga ettiği kişinin,ev arkadaşının abisi yüzbaşı olduğundan habersizdir...

Asker-Hemşire kurgusudur.Hikayemiz İstanbuldan Erzuruma kadar uzanır.Araya mesafeler girse de aşk iki kalbi birleştirir.Birbirlerine veda eden iki gencin ve yan karakterlerin hayatlarını da ele alan bir kurgudur. Not:Kitabımız wattpadde 2022 yılının ramazan ayında yayılanmış bir ramazan kurgusudur.Komedi, romantizm karışımı bir kurgudur, gülmek isteyen buyurup gelebilir. (kitap kapağı instagramdaki dreammsolider hesabı tarafından yapılmıştır)

İşinde gücünde bir polis, sert mizaçlı. Hayatın tadına bakan,Güzel ve alanında kendini kanıtlamaya çalışan genç bir gazeteci.bakalım nereye kadar inkar edicekler aralarında ki çekimi? Bence şans vermeye değer:) :) Olabildiğince yazım yanlışlarına dikkat edeceğim şimdiden yanlışlarım için özür dilerim:)

"Ne yapacaksın bana? Öldürecek misin? Ya da işkence? Ya da sizin kadın pazarlarınız vardır oralarda satarsın? Ya da..." "Beni iyileştir istiyorum." Dedi Pars sözünü keserek. "Hastayım ben." Azra dalga geçercesine güldü. "Doğru, beyninden hasar vardır senin." Pars sırıttı. "Nereden anladın? Gözlerinde röntgen cihazı mı var?" "Yok da kalbim var. Sizin gibi ruhsuz kalpsiz insanların beyninde sıkıntı olması gerekiyor yoksa o kadar insanı öldüremezsiniz öldürmekten keyif alamazsınız." "Teşhis konusunda gayet iyisin. Anında çözdün hastalığımı." Azra dosyaya baktı. Bu bi hastanın dosyası olmalıydı. İçini açtı. En önde bir beyin MR görüntüsü vardı. "Senin mi bu?" Dedi Parsa bakarak. "Evet." Azra hızla dosyayı eline geri verdi. "Ne güzel o zaman. Dünya bi kötüden kurtulmak üzere. "

"Sen nasıl bir insansın ya?!" Diye bağırdım. "Böyle biriyim, çünkü sen kibarlıktan anlamıyorsun." Kendimi tutamadım ve yüzüne tükürdüm. Gözlerini kapatıp açtı ve ensemi bırakıp, polisler gelmeden önce üzerime zorla giydirdiği boğazlı krem rengi kazağın eteklerini tuttu. Başımı iki yana salladım ama tek bir saniye bile izin vermeden kazağın eteklerini yukarıya çekip üzerimden çıkardı. Şimdi sütyenle kalmıştım ve göğsüm körük gibi inip kalkıyordu. "Karşı geldikçe zarar gören sen olacaksın, bu gece olanlar sana bir ders olsun. Bir daha böyle rezil etmeye kalkma kendini!" Eğilip hemen yerdeki kazağı aldım ve göğsümün üzerine bastırdım. "Sen ne terbiyesiz, ahlaksız, insafsız bir adamsın ya? Hiç mi acıman yok? Ne dediysen yaptım işte! Yeter artık bitsin bu zulüm, öldüreceksen de öldür artık! Korkmuyorum!" Bir anda üzerime gelince geriye çekilip, tekrar merdivenlerin kenarına yaslandım. Yüzüme eğilip, ellerimle sıkı sıkıya kendime bastırdığım kazağı tutup çekti. Vermemek için direndim, sonunda o kazandı ve kazak yeniden yeri boyladı. Ellerimi göğsümde çaprazlayıp kendime etten kemikten bir kalkan yaptım. Bu bir çocuğun kendini korumak için yaptığı kalkan gibiydi ve maalesef hiçbir işe yaramadı. Nefesi kulağıma döküldü. "Korkmuyorum diyorsun ama hareketlerin buna zıt. Farkındasın değil mi? İstesem her şeyi yapabilecek güce sahipken seni yaşattığımın farkındasın, şikâyet etmeyi bırak ve yaşadığına şükret." Sanki lütuf eder gibiydi. "Ben seni kurtarmaya çalışırken, sen ikimizi de bitirmeye çalışıyorsun." Gözlerimi yenilginin öfkesiyle kapadım. Yanaklarımdan süzülüp göğüslerime dökülen damlaları tutmaya çalışmıyordum artık. Gözlerimi açıp öfkeli gözlerine baktım. Eğilip kolunun altından geçtim ve hızlı adımlarla salona doğru gittim.

Klişe ama orijinal demişken mafya/anlaşmalı evlilik yazmasak olmazdı. Buyurunuz... * "Çok şey bildiğini sanıyorsun değil mi?" dediğinde başımı iki yana salladım yavaşça. "Her cuma saat 9 ve 10 arasında ne yaptığını bilmiyorum." Söylediklerimi desteklercesine de dudaklarımı bükmüştüm. Alaylı bir kahkaha bıraktı. Sinirlerini gerçekten bozmuş olmalıydım. "Ya da şu an neden hâlâ hayatta olduğumu?" Arat`ın beni şu an hayatta tutması için hiç bir sebep olmadığı gibi öldürmek için de çok sebebi vardı. Belki de sınırlarını görmek için bu kadar damarına basıyordum. "Karım olacaksın çünkü!" dediğinde bu sefer alaylı bir kahkaha bırakan bendim. Kafayı çok temiz yemişti. "Hangi hayal alemindeysen çık Arat!" dediğimde başını iki yana salladı. "Ya hapse girersin ya da benimle nikah masasına oturursun!" Ciddi olduğunu anladığımda şaşkınlıkla ona döndüm. Ancak ağzımı tekrar aralayabilmem için hatırı sayılır bir süre geçmesi gerekmişti. "Neden bunu istiyorsun?" "Cevdet sana ne teklif etti?" dedi soruma soruyla karşılık vererek. Tabii ki Sereyli`nin malikanesine gittiğimi biliyordu. Cevapsız kaldığımda başını aşağı yukarı salladı. "Son kez söylüyorum. Yarına kadar düşün taşın. Ya dünyaevi ya cezaevi..." * Yazılmaya Başlama Tarihi: 23.06.2023 İlk yayımlanma Tarihi: 01.01.2024 (İlk kez Wattpad`de yayımlanmıştır.) Kitappadde yayımlanma Tarihi:26.08.2024 İlerleyen bölümlerde sahneler olacaktır. yaşından küçüklere ve rahatsız olacaklara duyurulur.

Ben Süveyda bir kalp ağrısı Bir lotus çiçeği gibi çamurda bile çiçek açmak için çabalayan "yaşamak çok nadir rastlanan bir şeydir Çoğu insan sadece var olur ve ben sadece var olmak istemedim Ben herkese adaletin var olduğunu göstermek istedim Aldığım davalarla da bunu göstermeye devam edeceğim" diyen güçlü kadınım ben Ben Süveyda Devrim bu hayattaydım Ben bu hayatı yaşadım Sayısız savunma yaparken kalbimi yanlış bir adama kaptırdım Ama doğru kimin umurunda Doğru kime göre doğru ki Ben Süveyda Devrim hayatımda hiç bir pişmanlığa yer vermedim Ben hatalarımı, yanlış kişiye atan kalbimi bile kabul ettim Sizde beni kabul edip sevin olur mu Ben Alaz Kayalar Bu hayatta her savaşı kazandım Ama küçücük bir kalbe yenildim Bununla her zaman gurur duyacağım Sizde bir kalbe yenilmekten korkmayın olur mu