Dokuz Ay Oldu

Sensizliğin 274. günündeyim

Hiç bir şey değişmedi Anne

Ben düştüğümde içine;

Çok şey değişmişti oysa

Sana acılar vermiştim

Günlerini zehir etmiştim

Yavaş yavaş büyüdüm

Ama hiç bitmedi eziyetim

Seni sevmek bir yana

Keşke gelmeseydim dünyaya

Üzmeseydim seni asla

Pişmanım tüm yaptıklarıma

Ne olur beni bağışla

Seni çok özlüyorum Anne

Ağlıyorum elimde olmadan

Gece olunca geliyor dertler

Çaresizim sensiz Anne

Sensiz kimsesizim işte

Seni çok özlüyorum Anne

Bin yılda geçse fark etmiyor işte

Özlüyorum ve çok seviyorum