Bir yüzbaşı ve bir aşiret ağasının yolları Şırnak’ın topraklarında kesişti. Biri görevle, diğeri suskunluğuyla savaşıyordu. İki ayrı dünya, iki ayrı yemin… Ve aralarında, adı konmamış bir bağ vardı. Devletin sert gölgesiyle aşiretin susmayan sesi çatışırken, bir bakış her şeyi değiştirdi. “Meftun olduğum gözleri, küf yeşiliydi,” dedi adam. O an, ne emir kaldı ne kural. Bir dosya açıldı, geçmişle hesap kesildi, sadakat yeniden tanımlandı. Kimi zaman bir sorgu odasında, kimi zaman dağ yollarında yürüdüler. Ama asıl mücadele, kalplerinin sessizliğindeydi. Küf Yeşili, yasak bir yakınlığın, çözülmemiş sırların ve susarak anlatılan bir aşkın hikâyesi. Sınır çizgilerinin ötesinde, duyguların tam ortasında…

Bir şehir. Bir cinayet. Ve ardında kalan derin bir sessizlik. Başkomiser Okan’ın peşinde olduğu sırlar, suskunluk içinde örülen bir ağ gibi. Susmak bazen zorunludur, ama susturulan sesler mutlaka duyulur. Ve bazen en yakın dostun bile gölgesinde, gerçekler en soğuk yüzünü gösterir. Bu hikâye, kaybolanların ve unutturulanların öyküsü. Sayfalar ilerledikçe, gerçekler bulanıklaşır, şüpheler artar, karanlık büyür. Gerçeği arayanlar için bu yol kolay değil. Çünkü her cevap, yeni bir soru getirir. ⸻ Gazeteci Devrim İplikçi’nin ölümü, sadece bir cinayet değil; şehrin en karanlık sırlarını ortaya çıkaran bir kapı aralıyor. Başkomiser Okan, doğudaki güçlü bir çetenin gölgesinde, sessizliğin ve korkunun içinde gerçekleri açığa çıkarmaya çalışıyor. Şehrin üstü örtülmüş sırları, dostlukların ardındaki ihanet ve susturulmuş sesler, gerçeğin peşindekiler için tehlikeli bir yolculuğun başlangıcı. Devrim’in hayatı ve ölümü, bu yolun hem anahtarı hem de uyarısıdır.

-BİR DAMLA GÖZYAŞIM, BUZU KÜLE ÇEVİRDİ- Buzlar kraliçesinin külden kadına dönüşmesinin hikayesi. Onu küle çeviren ise aşık olduğu adamın ta kendisi. Barut ve kan kokan gece gözlü adamla buz kokulu kadının tutkusu, onları hayatta tutmaya yetebilecek mi? Dağ gibi yıkılmaz olan adamı ayaklarının altında paramparça eden kadın; Külden kadın, Sidelya.

"Ben halledeceğim." Sustu, konuşmadan devam etmesini bekledim. "Senden istediğim dikkatli olman ve en ufak bir sezgide beni araman." Başımı onaylamaz anlamda salladım. "Ağabeylerim bile halledememişken sen nasıl halledeceksin Cihangir Ağa?" Sesim olduğundan daha soğuk çıkmıştı. Evet, kesinlikle bu konuda haklıydım. Kim töreye baş kaldırsa eğdirmeyi başarmışlardı bu devrin artık bir son bulması lazımdı. Yitip giden onca sevdanın ağıtıyla kan boyanmış töre yok olmalıydı. Derin bir nefes verdi. İradesiz bakışlarını bozmadan mırıldandı. "Ben ağabeyin değilim, demiştim."

Ben Hafsa Soykan, aynı zamanda Aurelia Mendez. Aslında gerçek beni tanımak için çıktığı yolda yıllarca kan kaybetmiş, eziyet görmüş ancak amaçlarından asla vazgeçmemiş olan ben, kimdim? Kendimi bulmak uğruna onlarca kez elini kana bulamış, vücudunda olanlardan çok ruhunda kalan izlerle yaşamaya mahkum olan ben, bu yolun sonunda amacıma ulaşabilecek miydim?

Gellert Grindelwald`ın Çoğunluğun İyiliği sloganıyla başlattığı Büyücülük Savaşı umulmadık şekilde kötüye gitmektedir. Ta ki, sıcak bir Ağustos günü ıssız bir ormanda, olağandışı bir oğlan çocuğu ile tanışana dek.

-ASKERİ VE POLİTİK KURGU- Dışişleri Bakanının kızı olan Piraye Soylu, taktığı örtüden dolayı Meclisten ve Cemiyetten babası tarafından gizlenmekte, sır gibi saklanmaktadır. Ancak bir gün kurallar yıkılır, sessizlik bölünür ve Piraye, Mecliste büyük bir skandala sebep olur; politikacıların bilmemesi gereken bir gizliliği ihlal ederek, deşifre eder. Piraye henüz kapalı kapılar ardındaki tutsaklığını aşamamışken, zulmün prangaları bileklerine mühürlenir; babası tarafından Amerika`nın çölde ve hukukun gözden çıkardığı bir cezaevine sürgün edilir. 1997 yıllarında geçen bu olay; Bakan`ın yabancı uyruklu koruması olan Burrows Andersonun Mecliste gözlerini unutamadığı peçeli Piraye`nin peşine düşmesiyle, tarih en karanlık haliyle yeniden tekerrür etmeye başlar. Telif hakları saklıdır! En ufak bir çalıntıda gerekli, hukuki işlemler başlatılıcaktır!

Kaçmak istiyordu. Kendisine yaklaşan kişinin tehlikeli biri olma ihtimaline az önce duyduğu gök gürültüsünden daha fazla korkuyor ve bir an önce kaçmak istiyordu. Ama ellerini yere bastırıp kalkmaya çalıştığında son derece güçsüzleşen bedeninin koşmaya takati kalmadığını anladı. "Hanımefendi?" Kulaklarına ulaşan sesin ardından görüş alanına kocaman siyah botlar girdi. Güçlükle ayağa kalkıp başını ağır ağır kaldırdı. Genç bir adam, yağmurda ıslanıp ıslanmadığına aldırmadan endişeli sayılabilecek bir yüz ifadesiyle kendisine bakıyordu. Çatık kaşların altındaki ela gözler, araba farının ışığı altında parlarken; hayatına kabus gibi çöken başka bir adamın mavi gözlerini anımsayıp yeniden yırtıcı bir korkuyla bağırmak istedi. Fakat sanki sesini bile yitirmişti. Önce genç adamın montundan akıp giden su damlalarına ardından da  kendisine tereddütlü adımlarla yaklaşan iri botlarına baktı. Sadece tek bir adım geriye gidebildi. Vücudundaki uyuşukluk artıyor, başında nabız atması gibi zonklayıp duran o ağrı şiddetleniyordu. O, bir adım geriye gider gitmez adamın botları son kez çamura batmış, başka bir adım atmaktan çekinmişti. Duraksayan adımlara bakıp bu adamın kötü biri olmadığına hükmetmek istedi. Ama karşısındaki bir yabancıydı ve ona ne kadar güvenebileceğini; doğrusu güvenip güvenmemesi gerektiğini kestiremiyordu.