Derler ki, herkes kendi hikayesinin başrolüdür. Bu benim için geçerli değildi. Tanıdığım herkesin hayatında bir şekilde merkezdeydim; yol gösteren, tutunan, belki de kurtaran... kendi hayatımda ise sadece digurandım, sesim kısık repliklerim eksikti. Leyla, ailesiyle birlikte küçük ama sıcak bir mahallede yaşamaktadır. Bu hikaye, kendi hayatını bulmak isteyenlere, kendi değerini anlayabilen herkese.

Herkes onu ‘Kartal’ diye bildi. Adını ise sadece geçmişi fısıldadı... Çünkü o isim, kanayan bir yaraydı. Kartal’dı o… Gökte süzülen bir yalnızlık. Adıysa toprağın altında bir sır gibi gömülüydü. Ve onu ortaya çıkaracak tek kişi, bir kadın… ve sadece bir geceydi.”

Bir Rus mafyası ile Bir Türk doktorumu? ... Wattpad`di özleyen tayfa buyursunlar bakalım 🤭

Kapının açılmasıyla içeriye giren adamıma döndüm. Beklenti içinde baktığımda yüzünde ki piç sırıtışı hayra alametti demek ki. Bulmuştu. "Abi, buldum. 24 yaşında , okuyormuş ondan görmemişsin bu zamana kadar. Abisinin düğünü için gelmiş. Temelli dönüş . Adil Beyin en küçük kızı , görüştüğü kimse yok diye biliniyor . Soruşturdum biraz ama anneleri Zeren hanımdan çok yengeden çekiniyor herkes. Abileri çok üzerine düşüyor."dedi Kadir "Adı?"diye sordum sadece "Adı. Saye, Saye Yağızoğlu. Yağız aşiretinin gözdesi" dediğinde gönlüme ektiğim tomurcuk büyüdü. Saye... Benim Sayem... Bir düğünde gördüğüm kara gözlüm. Bu zamandan sonra bırakır mıyım seni?

Tanık olduğum Kişi : Diyelim ki beni gördün Neden ele vermedin? 0552 *** ** ** : Kusuru örtmede Gece gibi ol demiş Mevlana ondan 0552 *** ** ** : Ha birde...

Her işin acemiliği olurdu,peki ya damatlığın? İşte onun acemiliği hiç bir şeye benzemezdi. Yetimhanede büyümüş dört adam hiç sahip olamadıkları yuvayı kurmak için bir biriyle yarışa girer. Fakat önemli bir eksikleri vardı. Hayallerindeki o sıcak yuvayı kurmak için önce dişi birer kuş bulmaları gerekiyordu. Hiç beklemedikleri anda beklemedikleri şekilde aşk yüreklerine zembille inince acemilikte her işlerinde başlarına bela olmuştu. Dört acemi kendine yetemezken,kızların ağabeyleride acemi damat olma yolunda bh dörtlüyle başa baş yarışır vaziyetteydi. Kayınçolar acemi damatları alt edecek mi,yoksa o etiketi kendileride nişane gibi taşıyacak mı? Damatlar acemi olunca yol gösteren çok olur...

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri`nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir`in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Devrim Özden, hayatı zorluklarla geçen 22 yaşında, üniversite mezunu genç bir kızdır. Yaşadıklarını anlatıp huzur bulduğu tek dostunu, Hülya`sını kaybetmek onu yaşadıklarından daha da büyük acılara boğarken içine sığdıramadıklarını yazmaya başlar kullanılmadığını sandığı o hatta. Ailesinin izni üzerine ölen arkadaşının hattı satılmıştır. Satılan hattın yeni sahibi Savcı Alparslan Demirel, aldığı mesajlara cevap yazmaz. Kim olduğunu bilmediği ama yazarken içinin rahatladığını söyleyen o kızın elinden bunu almak istemez ve mesajları gizliden okur. Mesajlar bir gün gelmeyi bırakınca dayanamaz bu sefer de o cevap yazmaya başlar. Olaylar da, işte tam bu noktadan sonra başlar. Onların aşkı önce bir mesajla başladı. Anlaşmalı evlilikle devam eden bu yolculuk, zamanla iki yaralı kalbin birbirine yaslanarak tek bir yürek haline gelmesiyle devam etti. Başta yabancıydılar birbirlerine; kurallar, mesafeler ve duvarlar vardı aralarında. Ama kalbin dili susmazdı. Gözlerden dökülen her bakışta, sessizce büyüyen bir sevda filizlendi. Ve şimdi... bir zamanlar sadece bir mesajla başlayan o hikâye, iki yabancıdan bir yuva kuran, kalpten kalbe akan bir sevdaya dönüştü.

"Beni nereye götürüyorsunuz?" Avazım çıkana kadar bağırdım. "Botan beyin emiri var. Bizimle gelmek zorundasın." Cümlenin kurma şekline bakar mısın?`Zorundasın!` "Benim sizinle hiç bir alakam yok! Bırakın beni..."Ben kendimi çekmeye çalıştıkça hırpalayarak götürüyorlardı. Bir ev desem değil! Ahır desem oda değildi! Beni pis ve ağır genizimi yakacak kadar kötü kokan bir odaya attılar. "Benim burada ne işim var nolur bırakın beni!"Diyip ağlarken duvarın karanlık yerinden ses geldi. "Burası bile senin için güzel ve TEMİZ"

• ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Ana karakterlerimiz olan Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşıdır. Aynı zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Erkek karakterimiz olan Mirza’nın babası polistir. Ve bir gün tayini çıktığından dolayı, yaşadıkları yer olan Hakkari’den Ankara’ya göçmek durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden tam 15 yıl geçer. Ve artık çocuklar büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olur. Gülfem ise Ankara’da, yani çocukluk arkadaşı olan Mirza’nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesini kazanır. Gülfem aile büyüklerinin vasıtası ve ısrarları üzerine, Mirza ve onun ailesi ile yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi?