Babaları asker olduğu için aynı lojmanda büyümüş Murathan ve Gökçen ` in kendilerine kurdukları dünyada başka kimseye yer yoktu.Burada sadece Pamuk ve Kepçük vardı.Bir anda aldıkları acı bir haberle kurdukları bu dünya yerle bir olurken kendilerini hic bilmedikleri hayatlarda bulmaları o an içi her şeyin sonu gibi görünüyordu... "Sarılan yaralar kapanırdı . Benim yaram ise ne sarılmıştı Nede kapanmıştı öylece duruyordu Sessiz ama en derinlerde "

“İlbilge gibi bir ablanın kardeşleri olmanın hakkını veriyorlar.” “Onu hâlâ seviyorsun.” “Artık bir önemi yok, onların mutluluğuyla yaşayacağım.” “Ne kadar acımasız bir hayat,” dedi Melek. “Babamın kaderini yaşıyorsun.” “Hayır, hatalarımın bedelini ödüyorum. Bir şansım vardı ve ben onu mahvettim.”

“Babanız mı yolladı sizi? Okula ve bu siteye?” Sözlerim ağır gelmiş olacak ki kahverengi gözleri birer buz kütlesine döndü. Hoşuna gitmedi, nefreti gözerine akın ederken dudağımın ucunu havaya kaldırdım. Erkeklerin damarına basmayı seviyordum, nasıl varlıklar olduğunu o zaman anlardınız. “Babamdan emir almıyorum, böylesine uçuk fikirler ancak sizin aklınıza gelirdi. Saygın bir iş insanı olarak size tavsiyem biraz tatil yapın, bu şekilde yaşamak zor olmalı.” Gözlerimi kısarken gülüşüm soldu, zekice verdiği cevaplar aklıma mızrak sokmuşçasına bir etki bıraktı. Ben kimsenin lafının altında kalmam ve kimse bana tavsiyede bulunamaz. Dudaklarımı aralamaya karar verdiğimde bedenini evinin tarafına çevirdi. “Kızımı bir saat sonra alırım.” Söyleyeceklerimi unuttum. Unuttum. “Merak etmeyin, güvende olacak. Ne zaman isterseniz alabilirsiniz.” “Şüphem yok. Ülkenin en güvenilen kadına emanet ediyorum.” Demir kapıyı kapatırken gerçekten beni ekarte etmek mi yoksa doğruları mı söyledi diye düşünüyordum. İnsanlara, özellikle erkeklere olan güvenim sıfıra doğru ilerliyordu. Buna dur demezsem benden geriye Bayan Kuşku kalacaktı. O da bitmişiz biz demekti.

Bu bir Düğüm hikayesi... Güneşin, denizin, kuşların aşka düğümlenişinin hikayesi... Kaç gün, kaç ay, kaç yıl geçti. Beni bir çift yeşil göze tutsak edip, ruhunu kalbime düğümleyip gideli? Çocuk kalbimin vermiş olduğu hevesle bir şey yaptım. ASLA yapmam dediğim bir şey! Ona ulaşabileceğim en saçma yolu seçtim. Ya da seçtirildim! Aşk insana neler neler yaptırırmış? Aklını alır, sallar, çarpar, acıtır aynı zamanda kahkaha attırır, hüzne bulanmış sevinçler yaşatırmış... Bana ise yurt odamda, canım kadar sevdiğim iki yarenimle ilk mesajı atmayı uygun gördü. ✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨ "Yeter lan yeter! Buramıza kadar geldi ! Başlarım senin aşkının ızdırabına!" "Ama Meyra!" Poşetten çıkardığı telefona alık gözlerle baktık. Ama onun hinlik dolu gözleri kendinden çok emindi. Nazenin elimi tutunca korkusunu anladım. O da benim gibi yaklaşan fırtınanın farkındaydı. "O... O ne?" "Ben oturur bunun gelmişini geçmişini anlatırım da yeri değil. Babannemim üstüne hat aldım. Kaçakçılar çarşısından aldım lan ben bunu! Tipi kayık adamlardan mal isteyen müptezeller gibi kaçak telefon sordum! Kaç günlük yemek paramı Imeal atsınlar diye verdim! Ne diyorsam yapacaksın!!! Şimdi şu senin ünüformalı bıldırcını ava çıkıyoruz! Bağırtısı hiç kimsenin karşısında düşmeyen burnumu eğiyordu. Hızlı hızlı gezen parmaklarına dehşetle baktım. O ise keyifle bana telefonu uzattı. "İlk mesajı attık. Hayırlı olsun gaziler." O gülüş bizi bitirecekti... Ya da yep yeni bir kapıdan geçmem için güç verecekti. Uzattığı telefonu alıp ekrana baktığımda beynimden vurulmuşa döndüm. Canım dediğim kızın bana yaptığını düşman yapmazdı. "Beni bitirdin Meyra! Sen beni bitirdin..."

GSA Serisi 5. Kitap. ✨ Kitap içinde yer alan kurum ve kuruluşlara dair yazılanlar, çalışma sistemleri ve ortamları tamamen hayal ürünüdür, gerçeğiyle hiçbir ilgisi yoktur. ✨ "Seni çok seviyorum. Mutlu olduğunda daha çok seveceğim. Seninle gelerek seni mutsuzluğa sürükleyip sende olan yerime leke sürmeyeceğim. Beni hep güzel anacaksın. Tıpkı benim seni eşsiz kılacağım gibi. Yerini kimse alamayacak. Sen bir kadının ilk aşkısın. İlk öpücüğü en deli çağlarısın. Sana asla sitem etmeyeceğim. Sende bana etme. Düşmanım değil, dostum değil, arkadaşım değil ilk aşkım olarak kalacaksın. Belki çok üzüleceğiz... Belki mutlu olacağız... Belki de ayrı yapamayacağız, işte o zaman gerçekten orta yolu bulmuş olacağız." Adamın kalbine çöken kasvetli kapkara bulutlar gözlerine hücum etti. Ruken onun ilk sevdasıydı. İlk kalp atışı... Gözlerinde kendini gördüğü ilk kadındı. "Ruken..." dedi içindeki fırtınalarla dolu yorgun sesiyle. "Yapma!" Ruken ❤️ Kenan

Wattpad`de 100 bin okunma. "Bir adam ile yara bandının hikâyesini hiç duydun mu?" diye sordum meraksız bir tonda. Çünkü anlatmak istediğim sıradan bir hikâye değildi, kendi yazdığım bir hikâyeydi. Yüzüne bakmadığım için ne tepki verdiğini görememiştim ama onu tanıdığım kadarıyla -bu da çok uzun bir zaman dilimine tekabül ediyordu- şu anda hafif çatık kaşlarıyla bana bakıyor olmalıydı. "Hayır," dediğinde sesinde bariz bir sorgu vardı. Onunla konuşmaktan kaçındığımı çok iyi bildiğinden onunla sözlü iletişime geçmiş olmama oldukça şaşırmıştı. "Bir gün bir adamın kolunda ufak bir yara açılmış." diye başladım çatallı sesimle konuşmaya. "Çok ufak bir yaramış ama, öyle hastaneye gitmesine gerek yokmuş. Küçük bir sıyrıkmış sadece." Kalbim acıyordu. Keşke bu şekilde gelmesiydi bana. Böyle gelmeseydi. Hafifçe yutkundum. "Bir yakınından yara bandı istemiş. Kapatmış yarasını o yara bandıyla. Kısa bir süre birlikte yaşamışlar mecburen. Birkaç gün içinde iyileşmiş adam ve kolundaki yara bandını bir an bile düşünmeden atmış çöpe. İhtiyacı olduğunda hemen sarıldığı yara bandından iyileştiğinde hemen kurtulmuş." Sustum, çünkü devamını getirmek zordu. Ona hayır demek çok zordu. Hafif ıslanmış gözlerimi tekrardan gözlerine çevirdiğimde onun hâlihazırda bana bakan gözleriyle karşılaştım. Gözlerinin içine bakarak devam ettim. "Olan da yara bandına olmuş. Temiz, tertemiz yaşamı bir çöpte sonlanmış. Çok zaman geçmiş, en sonunda biri bulup temizlemiş." Keyifsizce tebessüm ettim bir anlığına dolu dolu gözlerimle. Gözlerimdeki bakışları dudaklarıma düştü. "Eskisinden daha iyi, daha temiz görünüyormuş artık. Ama..." Gözlerimiz birleşti. "İçi paramparçaymış." "Dilara..." Bu gece ikinci kez kestim sözünü. "Ben yara bandının yaşadıklarını yaşamak istemiyorum."