Umursamaz bir ailede büyümüş olan Ebrar aniden ortaya çıkan karışıklık ile kendini bambaşka bir ailede bulur. Abileri ona önyargılı olsada işleri asıl zorlaştıran babasının ona karşı olan tutumudur. Abileri gibi babasının ona yaklaşımı da yargılarla kaplıdır.

Yalanlarla ekilmiş bir tohum yalanlarla büyütülmüş bir çiçek . Beyaz yapraklarda birisi daha koptu ve yere düştü .

"Bundan sonra burada, çocuğuma bakmakla mükellefsin." Derken sesi hem katı hem soğuktu. Hemen yanında bana nefretle bakan eski karısı bundan hiç memnun değildi. "Ne yani, çocuğumuzu bu kadına mı emanet edeceğiz?" Derken sesindeki nefret yoğundu. Adam gözlerini bir anlık yanındaki kadına çevirip tekrar bana baktı. "Ona güvenmesem buraya getirtirir miyim sanıyorsun Pınar?" Dedi sakin bir sesle. Ama bu kadının bana daha dikkatli bakmasına neden oldu. "Nerden buldun demiştin?" "Kıbrıs. Kıbrıs`ın bir otelinde." Devamını getirmedi. Nasıl tanıştık,ne konuştuk bunu dile getirmek yerine sustu. "Ne yani otelde bulduğun bir kadını,hem de ne olduğu belirsiz bir kadını kızımıza bakıcı olsun diye mi getirdin?" Dedi kadın şaşkınca. Sesi git gide yükseliyordu. "Otelde tanıştık ve bu bana yetti. Daha fazla kurcalama Pınar." "Hayret bir şeysin Yağız. Ben gidiyorum. Ama sabah yine geleceğim." Deyip arkasına döndü. Adam da peşinden ilerlerken sesini duydum. "Böyle zırt pırt gelip duramazsın." "O benim de çocuğum." "Ben ne zaman görmeni istersem o zaman. Biz boşandık Pınar." Bunu dedikten sonra bir sessizlik. "Öyle olsun. Umarım ne yaptığını biliyorsundur, Yağız. Eğer kızıma zarar verecek bir şeyi duyarsam ahdım olsun hem seni hem o kadını ellerimle öldürürüm. Anladın mı?" Diye tehdit etmeye başladı kadın ama adam sessiz kaldı. Bu kadın için olumlu bir cevap algılandı sanırım bilmiyorum ama devamı gelmedi. Dışarı kapının sesini duydum. Ardından yine bir sessizlik. Hemen karşımda beşiğinde uyuyan bebeği gördüğümde gülümsedim. Kızdı. Adı Maya. Bir çizgi filmin isminden esinlenmişti. Tıpkı ismi gibi sarı saçları vardı. Bembeyaz teni loş ışıkta parlarken arkamda onun adım seslerini duydum. "Birazdan başka bir ülkeye gideceğiz. Buradan uzaklaşacağız. O kadının kızıma annelik etmesini istemiyorum. Sen de kime veda etmek istiyorsan et, bundan sonra Bakü`de yaşayacağız." Dedi bana konuşma olanağı tanımadı. Kesin bir hüküm sunmuştu karşıma ve benim karar vermemi istemiyordu. Bu adam gerçekten dedikleri kadar varmış. BAŞLAMA TARİHİ: 15.11.2024

"Sen beyazsın" dedi elinin tersiyle yüzümü okşarken. "Ben ise siyahım. Senin beyazlığında ben leke olurum ancak." dedi kendine kızan bir ses tonuyla. "Senin kalbin hayatın koca bir beyaz ama benim hayatım hep karanlık" Onu dinlerken dolan gözlerime engel olamadım. Kalbim birkaç parçaya bölünüyordu sanki. "Sen adın gibi güneşsin ben ise ay. Biz hiç ortak bir noktada denk gelmeyiz, gelemeyiz sevgilim" parmakları akan gözyaşlarımın üzerinde gezdi. "Ne sen sandığın kadar siyahsın ne de ben beyazım." diye fısıldadım sessizce. Gözyaşlarım artık durmadan akıyordu. "Ben beyaz olacak kadar iyi değilim ama siyah olacak kadar kötüleşmedi de kalbim.Ben arafta kalan griyim." bu sefer benim ellerim onun kemikli yüzünü kavradı. "Sende onlar kadar kötü değilsin canımın en neşeli yanı. Sen, siyah olamazsın, olmamalısın." Dudaklarım titredi, ellerim titredi, bedenim onu kaybetme korkusuyla titredi. Her zaman yaptığım gibi yine ona tutundum. Kollarım ondan destek alırken beklemediği bir şey yaptım ve onu öptüm... Onun aklında düşündüğü siyah ve beyaz o izbe depoda birbirine karıştı ve benim aklımdaki griyi oluşturdu. O ve ben bir olduk ve bizi oluşturduk...

Kendi ayakları üzerinde durmaya alışmış bir kadın, bir kız çocuğu. Yıllar sonra üvey olduğunu öğrenip gerçek ailesiyle tanışacak olmak onda ne etki yaratacaktı?

Bakışları yere odaklıyken duyduğu kahkaha seslerine kulaklarını tıkamak istedi. Yağız öksüz değildi ancak en çok bu günlerde hissediyordu annesinin yokluğunu.

Kaba saba, ailesine bile pek gülmeyen bir adam üç yaşında bir kızı olduğunu öğrenirse ne olur?

Gerçek ailesi sandığı kişiler tarafından hayatı karartılan genç kız GECE ARYA SOYER... Gerçek kızları sandığı kişi tarafından neredeyse boşanma kısmına kadar ilerleyen, tek istedikleri bir kız çocuğa sahip olmak isteyen AHMET ve HAYAT SOYER... Tek istedikleri bir kız kardeşleri olması olan masum ve ön yargılı abiler TOPRAK,POYRAZ,KAAN,FURKAN SOYER kardeşler... Tek istediği bir ikizinin olması olan masum ikiz BARIŞ AYAZ SOYER... Tek istediği bir ablasının olması ve ona sığınmak isteyen küçük bir kardeş DEMİR DENİZ SOYER... Parçalar birleşince ortaya çıkan yeni ve mutlu bir AİLE... Birbirlerine alışma süreleri biraz uzun ve yorucu olsada artık onları ayırabilecek bir güç ortada kalmayacak...