"Eğer bir kalbim olsaydı... onu sana verirdim." Raven, Kalpsiz Cadılar Klanı`nın varisi. Duygular yasak, sevgi zayıflık, aşk, imkânsız. Çünkü o, doğduğu anda kalbi bedenden alınan lanetli bir soyun mirasçısı. Gücünü duygusuzluğundan alan, gözyaşı dökmeyen, sevgiye yer olmayan bir dünyanın parçası. Klanın kaderini taşıyan Raven, ilk kez köyünün sınırlarını aşıp bağ kurmak üzere yola çıktığında karşısına çıkan tek şey bir erkek değil, geçmişiyle yüzleştiği karanlık bir sır ve içinden çıkamayacağı kadar tutkulu bir aşktır. Aaron... Kaderinin en tehlikeli ve en unutulmaz parçası. Raven, kendi türünün ona ihanet ettiğini öğrenir. Şimdi yapması gereken tek şey tüm cadılara hükmeden Yüce Cadı`yı devirmek ve onun yerine geçmektir. Gölgeyle mühürlenmiş topraklarda, büyüyle çizilmiş sınırların, karanlık ormanların, kutsal kanların ve susturulmuş kalplerin arasında; bir cadının kaderi, bir adamın sevgisiyle sınanacak. Köyler yanarken, inançlar yıkılırken ve cadı avcılarının nefesi ensesindeyken... Raven ya kalpsizliği seçerek annesinin kızı olacak. Ya da kalbini ona verecek. “Büyüyle doğdu. Aşkla uyanacak. Dünya, onların karanlıkla kutsanmış hikâyesini fısıldarken var olmayan biri kaybettiğini ona bağışlayacak,”

Ailesi bildiği insanların gerçek ailesi olmadığını öğrenen nazlının hayatı bir anda alt üst olur. Ancak herşey bitti derken asıl herşey yeni başlar zaten babası bildiği adam babası olmadığı ortaya çıktığına göre gerçek babası kimdir? Acı insanı kaç kere yıkar kaç kere öldürür, sevdiğin insanlardan mı yoksa sevmeye mecbur bırakıldığın insanlarla mı yıkar hayat insanı? Nazlı artık bir kararın eşiğindedir. Nazlı ruhunun infazına mı karar verecek yoksa ruhunu serbest mi bırakacak?

Kitaplarımla ilgili duyuru yaptığım kitaptır. Ana hesabım @zeze_n_u

​"Bugün, hasat mevsiminin ilk günü. Ve sen Elif... sen benim en nadide ekinim olacaksın."

Lidya ailesi ile yeni bir yere taşınarak yeni bir hayata başlarlar fakat Lidya yeni okulunda olan zorba olan Ayaz ile karşı karşıya gelir ve düşman olurlar bu düşmanlıkları sürdükçe hisleride değişir ve bu düşmanlık gittikçe aşka dönüşür.

20 yaşında bir üniversite öğrencisi olan Esin Mila, hayatını hep arka planda kalarak yaşamıştı. Dışlanmış, istenmeyen biri haline gelmişti. Ve bir gün... Gördüğü bir haberle bütün hayatı yeniden şekillenmeye başladı. Gördüğü o haberin bütün hayatını değiştireceğini bilmiyordu... Bu onun kendini tanıması için ilk adımıydı. Ve içinde tek bir soru dönüp dolaşıp duruyordu: Ben kimim?

Normal bir hayatı olan bir kız olan willa, doğum gününde aslında kendinin normal bir insan olmadığını ve evrenin normal olmadığını öğrenir. Artık okulunu, sevdiği insanları geride bırakması gerekir ve başka bir okula gitmesi gerekir kendi gibi olanların okuluna. Birde tehdit mesajları var tabi gizli birinden sürekli gelen tehdit mesajları. Yeni okulunda hayatta kalabilecek mi? Tehdit mesajlarını kimin yolladığını bulabilecek mi? Bunu ve kitabı merak ediyorsanız okumanız yeterli.

Bir fırtınayla açıldı kapı. Selim elindeki kitabı bıraktı. Diğer hikâyelerden alakasını kesecek efsunlu bir okyanusa düştü. Korkusu boğulmak değildi. Okyanusun yalnızlığına üzüldü sadece. Ve kıyılarında gezinmeye hevesliydi. Sağanak yağmura, karanlık geceye rağmen...

Bir çatışmadan kaçarken yanlış kapıya sığınır ama kapının arkasındaki türkieyinin en tehlikeli mafyasıdır

"Karanlık mı ışığı tüketir, yoksa ışık mı karanlığa diz çöktürür ?" Bir adam, ondan çalınan hayatın hesabını sessizce biriktirdi; karanlığını büyüttü, öfkesini bekletti. Geri döndüğünde ise en zayıf noktayı hedef aldı: Bir babanın dünyasını... bir kızın kaderini. Işığın içinden çekilip gölgelerin kucağına bırakılan genç kadın, bir anda korkunun, çaresizliğin ve tutkuya dönüşen bir esaretin ortasında kaldı. Babası, yıllar sonra fark ettiği hatalarının ağırlığıyla kızını geri almak için kirli oyunlara başvururken; adam, kalbine sinsice sızan o ışıltının, planlarını yakıp kül etmeye başladığını anlayacaktı. Karanlıkla aydınlığın birbirine karıştığı o yerde, ihanetin, öfkenin ve yasak duyguların hükmettiği bir savaş başladı. Ve hiçbiri şunu hesaplayamadı. Bazen en büyük tehdit, tutulmaması gereken bir kalptir.

“Kanunu yazan kalem, vicdandan nasibini almamışsa; her satır, suçun manifestosudur.”

Ailesindeki herkesi korkunç bir ölümle kaybedip, Dayısının evinde yaşamaya başlayan Kumsal, içindeki dertlerden dolayı herzaman gittiği yere, bir sahile gitmişti. O sahilde neler yaşana bilirdi? Hayat ona kötü bir oyun oynuyordu. Bir intikam evliliği yapan kumsal hayatında ilk defa bir kişiye güvenmiş, ona kapılarını açmıştı. ismi gibi soğuk Karadeniz gibi hırçın bir adama güvenip, onunla beraber yol kat eden kumsal. Girdiği bu yolun nereye çıkacağını bilmiyordu.

Her şey normal düzeninde ilerler ama her normal bir gün anormale döner. 〄 Her şeyin bir düzeni vardır, bir ilki bir sonu vardır. Her durumun da bir açıklaması vardır. Öyle olmalıdır. Öyle olmalıydı. Elimde kaç dakikadır tuttuğumu bilmediğim kağıdı tekrar açıp okudum. Sertçe yutkundum. Bu el yazısı abime aitti, biliyordum ama neden böyle bir şey yazdığını ve nereye kaybolduğunu bilmiyordum. Benden yardım istiyordu, hayır benden değil. Benden birine ulaşarak yardım etmemi istiyordu. Saçmaydı. Ulaşmamı istediği kişi abimin yıllarca yakın arkadaşı olup daha sonra düşmanı olan kişiydi. Neredeyse 8 yıldır görmediğim o kişiydi. En yakın arkadaşı ama sonradan en azılı olan düşmanı... Kartlar yeniden dağıtılacaktı ya da çoktan dağıtılmış ve en sondaki zor olan bana kalmıştı.

Gün yüzündeki ışığını bulamayanlara...

Her insanın içinde kimsenin bilmediği gizli bir patika vardır... Kim Looz’unki ise karanlık, sessiz ve dikenliydi. Tumin Yang’a gitmek, onun için sadece bir okul tercihi değil; kaçış, umut ve yeniden doğuştu. Fakat tam her şeyi arkada bırakmaya hazırlanırken gelen bir haber, onu tekrar geçmişin gölgesine sürükledi. İçinde yıllarca susturulmuş çığlıklar, bastırılmış öfke ve unutulmaya terk edilmiş bir çocuk vardı. Kim, sessizliğin içindeki yankılarla yüzleşirken, sadece ailesiyle değil, kendi içindeki karanlıkla da savaşmak zorunda kalır. Yalnızlık, ihanet, kırılmış hayaller ve asla affedilemeyecek sözler... Bu hikâye, bir çocuğun acıya rağmen yürümeyi öğrenmesinin; bazen düşerek, bazen susarak ama her defasında biraz daha güçlenerek ayakta kalmasının öyküsüdür. "Gizli Patika", sadece bir karakterin değil, içinde kendi kaybolmuşluğunu taşıyan herkesin hikâyesi.

Kendimce amatör kapak tasarımları yapıyorum şartlar ilk bölümdedir.

Kitaplar kullanıcılarının birbirine destek olması için yazılmaktadır

Eğlence amaçlı yazılmış bir kurgudur. Gerçek hayat hikayesinden ilham alınarak uyarlanmıştır.

Bir mesaj, Soğuk bir dokunuş. Bir daha asla geri dönülmeyecek bir kapı. Eylül, sıradan bir hayat sürerken sabaha karşı gelen isimsiz bir mesajla her şeyini kaybeder. Kaçırılır. Uyandığında ise kendini toplumdan tamamen kopuk, gizli ve karanlık bir akademide bulur. Bu akademide ders yok, seçenek yok. Sadece kurallar var. Ve gölgelerin içinden gelen emirler. Eylül, buraya neden getirildiğini bilmiyor. Ama çok geçmeden anlıyor. Burası eğitim yeri değil bir tür hapishane veya kontrol merkezi. Eylül okula uyum sağlamasa da, akademi için bir tehdittir. Kime güvenebilir? Kaçmak mümkün mü? Yoksa gölgelerin içinde kalan geçmiş, sandığından çok daha karanlık mı?

Kurgunuz okunsun istiyorsanız dmden istediğiniz 1 kurgunun ismini ve kısaca konusunu yazar mısınız? Ayrıca kendi kurgunuzun okunmasını istiyorsanız , gönderilen diğer kurguları da aynı hassasiyetle okuyun.

Köy kurgusu, jamdarmadan kaçan adam

Kitaplarınızı tanıtmaya karar verdim. Yapmamı isteyenler dm ye gelebilir şartları belirtirim oradan.

Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu Stefan Zweig`in kitabından esinlenerek yazılmıştır. Biraz benziyor gibi ama değil :/ Mektubu alan kişi erkek yazan kişi kızdır. (Psikolojinizi batıracam bilginize ;D) ``Yıllar sonra eve dönmüşsünüz sıradan bir insansınız(erkeksiniz) ve bir sorundan dolayı şehir dışındaydınız ama döndünüz. Döndüğünüzde evi temizlemek istediniz ne olur ne olmaz diye tüm eşyalarınızı ayıklarken rengi sararmış bir zarf buldunuz muhtemelen 6-7 yıllık bir zarf hiç açılmamış. Merak edip açmak istersiniz ama 8-9 sayfadır. Zarfın göndereni belirsizdir ne bir adres ne bir resim ne de bir isim. İlk başta okumaya üşenirsiniz ama merakınıza yenik düşüp okumaya başlarsınız.``

Ölümün ucunda tetikte bekleyen iki kişiydiler onlar. Ruhları kana bulanan iki kişi... İki ajan... Venom... Her zaman zehrini akıtırdı Venom. Düşmanına mislini yaşatırdı her zaman. Elindeki tabancayla bir bütündü neredeyse. Ruhu kabullenmişti. Beyni kan görmeye alışmıştı. Ve kendini bulduğu o gün... Bir yemin etti. Şehri karanlığa mahkum eden her bir kişiyi kana bulayacaktı. Karanlık şehre ışık olacaktı. Sırt sırta verdiği o kızla... Papatya`yla... Kahkahasını eksik etmeyen biriydi Papatya. Düşmana kahkalarıyla korku salardı. Sessiz ve derinden klişesinin tam aksine o... Gür kahkahalarıyla düşmana kendini belli ederdi... Kurşunlardan kendi teknikleriyle kurtulurdu... Ve silahı düşmanının kafasına dayadığı an şöyle fısıldardı... "Papatyalar ölüm kokar." Ardından sonunu getirirdi. İşte ikisinin amacı da buydu... Bu karanlığa mahkum olan şehre ışık olup aydınlatmak. Ve bunun için gerekirse ölüme bile yalın ayak yürürlerdi. Venom ve Papatya olarak...

istihbaratta ekibiyle birlikte ajanlık yapan Deren Aktunç ve ekibinin şimdiki hedefleri Sinan Kozanlılardır. ancak bu diğerlerine benzemeyecektir. çünkü delil yetersizliğinden tutuklanamayan bu mafya adamın bilgileri oldukça gizlidir. Bu adamın şirketine gizlice sızmayı başaran Deren, Sinan Kozanlıların oğlunun asistanlığını yapmaya başlamıştır.