İnsan büyüdükçe küçülür, zaman ilerledikçe büyür… Araf’ta kalmış insanlar ince bir çizgi üzerinde bundan sonraki yaşamlarını sürdürecekleri yere ilerlerler. Ama sadece istemek yetmez, çabalamak gerekir lakin her çaba da bir sonuç vermez. Eğer öyle olsaydı ben tüm çabamı o geceyi yaşamamak için harcardım. O gece çaresiz kaldım ben…

Doktor, sandalyesini hafifçe öne çekerek eğildi. Şimdi daha yakındı, yüzündeki ince gülümseme kaybolmuş, yerini derin bir ciddiyet almıştı. “O zaman neden bu kadar huzursuzsun? Kendi zihnin bile sana bir savaş açmış durumda. Kaçmayı bırakman gerektiğini ne zaman anlayacaksın?” Bu sözler kanıma dokundu. Gözlerimi hızla ona çevirdim, ama o bakışlarımı yakalamıştı. “Zihnimle ilgili hiçbir şey bilmiyorsunuz.” dedim, sesim daha sert çıkmıştı bu sefer. Doktor geriye yaslandı, bacağını indirip sandalyede rahat bir pozisyon aldı. Yine de bakışlarını benden ayırmıyordu. Öğrenmek için, sana yardım etmek için buradayım.” Aklımda bir soru dolanıyordu, öyle bir soru ki, dilimin ucunda duruyor, beni sormadan rahat bırakmayacak kadar içimi dürtüyordu. En sonunda tutamadım ve doğrudan, hiç dolandırmadan sordum. “Deli doktoru musunuz siz?” Sözlerim odanın soğuk duvarlarında yankılandı. Bir an için bir gerginlik yarattığımı düşündüm ama onun yüzündeki ifade tamamen beklenmedikti. Doktor, bu kez gerçek gülümsemesini saklama gereği duymadı. Dudaklarının köşesi hafifçe yukarı kıvrıldı ve bu gülümseme öylesine samimiydi ki, içinde en ufak bir alay izi taşımıyordu. Gözleri bir an için aydınlandı, sanki söylediklerimde gizli bir anlam bulmuş gibiydi. “Peki ya sen?” dedi, hafifçe başını yana eğerek. “Sence sen delimisin?” Bu soru, beni hazırlıksız yakaladı. Ama aynı zamanda onun tonundaki sakinlik ve sıcaklık, beni istemsizce güldürdü. O an, odanın üzerimize çökmüş olan kasvetli havası bir anda dağılmış, yerine daha hafif, daha insani bir atmosfer yerleşmişti. Yüzümde beliren tebessümü gizlemek gibi bir çaba içine girmedim. “Sizce ben delimiyim?” dedim, onun oyununun bir parçası olmayı seçerek. O, sandalyesine daha rahat bir şekilde yaslandı. Ellerini kolçaklara koydu, başını arkaya yasladı ve bir an duraksayarak bana baktı. Gözlerindeki ifade, sanki bir sırra vakıf olmanın verdiği bilgelikle doluydu. “Delilik,” dedi, sözleri hem hafif hem derin bir tona sahipti, “çoğu zaman insanların anlayamadığı şeylere taktıkları bir isimdir. Ama hayır, Zerya, delilik diye bir şey yoktur. Sadece, normların dışına çıkan ve korkutucu olan bakış açıları vardır.”

Herşey çocukluğumda tanıştığım bir askerle başladı. Sonrasında o askerin kalbi sayesinde hayatıma tutundum. Onun kalbini bedenimde yaşatırken onun kalbinin içinde bana bıraktığı şeyleride yaşatmaya çalışıyorum. Peki başarabilecek miyim? Başarırsam sonuçlarına katlanabilecek miyim? Peki babamın yaralı bulduğu asker, geçmişimi kaldırabilecek mi? Kuzgun`un kalbini taşıdığımı öğrendiğinde gerçekler bana ağır geldiği gibi ona da ağır gelirse sonumuz ne olacak? Hayatımızdaki sırların bizi bu kadar bir birimize ittiğini öğrendiğimizde bunun altından nasıl kalkacağız?

Küçük bir kız çocuğuyken annesini travmatik bir şekilde kaybeden İra’nın, büyürken karşılaştığı ve onun karakterini ortaya çıkaran olaylar örgüsünde karşısına çıkan Başkan sayesinde hayatı tam anlamıyla değişir. Annesi ve onun gibileri için Başkan’ın ütopik dünyasındaki avcı rolünü üstlenir. Ölümü hakettiğini düşündüğü her insanı yok etmek için elinden geleni yapar. Polis teşkilatının aranan gizemli suçlusu. Çürümüş bir adaletten doğan ‘avcı’. (Tüm karakterler ve mekânlar kurgudur.)

Not; @a.ero_20 Hesabı kapatıldı. Ve kitapta bazı yerleri değiştirdim. İyi okumalar dilerim efendim;) -"Gece Alakuzgun," çocukluk intikamını almak için yasal olmaya bir işe kalkışır. Fakat yetimhanede tanıştığı "Ali Enes Bozkurt" ile 7 yedi sonra tekrar karşılaşır. Ve intikam birden aşka dönüşür...

Yıllarını geliştirmekte olduğu projesine adayan yalnızlığa sığınmış bir adam... Hayatını hata yapmamak üzerine kurduktan sonra art arda yaptığı hatalar sonucu kendini bir çıkmazın içinde bulur. Hayatına nasıl yön vereceğini bilmeyen sadece yaşamaya çalışan bir kadın... Hayatını düzene oturttuğunu sandığı bir zamanda avuçlarının arasına bırakılan fırsat ile kendini yıllar önce vazgeçtiği hayalini yaşamak için can atarken bulur. Alparslan Şahin ve Şüheda Kuzgun karşılaştıkları zaman kaderin onlara beraber yürüyecekleri bir yol çizdiğinden habersizdi. Beraber yürüyecekleri bu yolda önlerine çıkan engelleri aşabilecekler mi? Alparslan yıllardır kurduğu hayali hayata geçirebilecek mi? Bu yolda ölen insanların olduğunu bile bile yürümeleri kolay olmayacak ama gökyüzüne her zaman umutla bakmak gerek. Şahin ve Kuzgun, mavi göğün yırtıcı kuşları artık kanat kanada sonsuzluğa uçuyordu. İnstagram: @_dilllhunn_

"Düşünsene kalbin yok bir kere.." Bir kraliyet romanı.. Eylül 2024

"Eğer bir süper gücüm olsaydı sanırım tüm yaşananları değiştirmek isterdim." Sadece güldü yüzüme bakarak. Gözlerinde mutluluktan ziyade yılların acısı, yorgunluğu ve kırılmışlığı vardı. Ben bundan sonra nasıl devam ederdim bilmiyorum ama söylediğim bu yalan yüzünden kendimi daha da ezilmiş hissediyordum ona baktıkça. Ama atladığım bir şey vardı. En büyük yalanı en sevdiğim, sevmeyi öğrendiğim adamdan duyacağımı hiç bilmiyordum. Zühre, bundan yirmi üç yıl önce yasak bir aşkın meyvesi olarak dünyaya gelmiştir. Babasının seçimleri yüzünden yirmi üç yılını babasından ayrı canından çok sevdiği teyzesi, kardeşi bellediği kuzeni ve hayatımın pamuğu dediği Hamiş`in yanında geçirmiştir. Bir akşam üzeri ansızın çalan kapı hayatını tümden değiştirecek bir seçime açılmıştır. Bundan sonrasını geçmişin gölgesinde demlenen hayatı kendi dışında herkes iyi olsun diye kabul ederken karşılaştığı gerçekler sandığından daha da farklıdır. Baş etmek zorunda kaldığı sadece bu açılan kapının arkasındaki hayat değil kafasının içindeki kendisidir. Zühre HANOĞLU & Korhan ARSLANOĞLU Bir berdel hikayesidir. 🐦SERÇE KUŞU şahsına münhasır bir kızın yaşadıklarını onun zihninden size aktardığı bir hikayedir. 🐦Taklitlerinden sakınınız. NOT: Kurguda yer yer cinselliğe ve bolca küfüre maruz kalacaksınız. Rahatsız edici ögeler ve görseller olduğunu şimdiden belirtmek isterim. Önyargılarınızı kapının önünde bırakıp girin. Teşekkürler Yazılmaya başladığı tarih: Haziran-2021

Bundan yıllar önce Kronos isimli bir yapay zeka icat eden insanlık, kendi elleriyle geleceğini yavaş yavaş hazırladı. Başta her şey mükemmel gidiyordu ta ki Kronos zamanı kontrol etmeye başlayana kadar. DÜNYA BÜTÜN KÖTÜLÜKLERİN İYİ NİYETLE YAPILDIĞI BİR YERDİ... "Seni daha iyi koruyabilmek için." Ve kurt kızı yedi. Kocaman ağzının kenarında yalan bir tebessümle gizledi çoğu şeyi. Kan hariç. ÖYLE SÖYLENİRDİ... "Sen beni kendinden bile koruyamadın başkalarından mı koruyacaksın?" Gülümsedi. "İsteseydim koruyamaz mıydım?" FAKAT, "Çok garip... İnsan hep mi böyle? Ancak çok sarsıcı bir olay olmadan bu boşluğu göremiyor ama hep onunla yaşıyor." YALAN MIYDI?.. Şeyma DALDALLI

Bir çatışmanın ardından Kuzgun ve ekibi yerde baygın yatan bir kız bulur. Kızın kim olduğu nereden geldiği ve neden orada olduğu tam bilmiyorlardır daha da şaşırtıcı olan kızın hafızasının tamamen silinmiş ve hiçbir şey hatırlamıyor olmasıdır.

Kurt kışı unutur ama yediği ayazı unutmaz...

Vatan-ı Kuzgun | Şehadet Şerbeti Serisi Bir cinayet başlangıç doğurmuştu. Bir katliam yeni bir yaşam yaratmıştı. Katliamın nedeni bilinmezliğe gebeydi fakat yaratılan yaşam bu bilinmezlikten kurtulacaktı. Ölüm bir ailenin sonuydu ancak başka bir ailenin başlangıcı olacaktı. Kuzgun; iki dünya arasında sembol kabul edilirdi. Yaşayanlar için ölüm, ölü ruhlar için ise hayatı temsil ederdi. Askerler için şehadeti, şehitler için ise al bayrak için yeniden savaşmayı temsil ederdi. Bir bitiş yeni bir başlangıçtı. Bu kitapta geçen karakterlerin, olayların gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur! Tamamen hayal ürünüdür! Vatan-ı Kuzgun adlı tek kitaptır!