Abilerimle girdiğim iddia en fazla başıma nasıl bir iş açabilirim ki? Aynen ilk başta böyle düşünüyordum. Aşk kapımı çalana kadar... Bir iddia sonucu bütün yaz çiftlikte kalmak zorunda kalan MenekşeSungur. Ailesi sırf adam olsun diye çiftliğe gönderilen Alp Yenilmez. Ve yaşayacaklar biraz tatlı biraz çetrefilli bir aşk...

Gürültülü ve macera dolu bir hayata sahip olmasına rağmen gizli çiftlik hayatını tercih eden zorluklara duvar ören şarkıcının tuğlalarını tek tek söken yabancıya giden yolu.

"Annesi gurbet olanlara, gurbeti yuvası kılanlara."

Babası Güneş, annesi Aysima. Gökyüzünden kopup düştüler yeryüzüne. Onların aşkları büyüktü, engelleri aşılmazdı. Aşmak istediler, Aysima dayanamadı üzerine atılmış çamura, kaçtı sevdiğinden. İstemedi ama olması gerekenin bu olduğunu düşündü ve arkasına bile bakmadan kaçtı. Güneş Aysima’sından oldu. Aysima, karanlığa düşen Güneş’inden.. Bu Güneş ve Ay’ın hikayesi değil. Bu hikaye Mihrimah’ın babasızlığının hikayesi..

Geceyi -atımı- bağladıktan sonra şöylece dolandım çiftlikte. Ne de güzeldi... O sırada babam beni çağırdı "Kızım hadi gel yemek hazır." "Tamam babacığım hemen geliyorum!" çiftlikte şöyle bir dolaştım artık hava zifiri halini almış, gündüz kendini geceye bırakmıştı. Tam o sırada bir silah sesi duyuldu ve bir daha. Öylesine korkmuştum ki neredeyse küçük dilimi yutacaktım. Hemen sesin geldiği yöne doğru koştum bu bizim iki katlı şirin evimizden gelen bir sesti. Eve girdiğimde her yerin yerle bir olduğunu ve cam kırıkları olduğunu fark ettim. sonra aklıma beni buz kestirecek o düşünce geldi... Babam! mutfağa koşuşturdum -babamın olduğu yere-. Sadece 9 yaşında olan ben hiçbir çocuğun görmemesi gereken bir şeyi gördüm, babamın kanlar içindeki cansız bedenini...

"Havlumu ver !" Banyo duvarına asılı duran havluyu arkamı dönemden uzatırken bir yandan da vereceği davet listesini okuyordum. "Davet liseteniz bu kadar. Eklemek istediğiniz başka isim var mı ?" Duşa kabinin kapısı aralanıp çıktığında bende arkasýndan ilerlemeye başladım. Yatak odasının kapısına geldiğinde kapının eşiğinde durdu ve bana döndü. "Kendi ismini ekle. Bu sefer sende geliyorsun ." Tam ağzımı açmaya hazırlanırken yüzüme kapanan kapı ile cevabımı çoktan almıştım. Ben Maral Zâde. Giray Erarslan nın Fedaisi ...

Yeşim aşık olduğu adamın tefecilere borcu yüzünden kaçırılır ve onu 10 yıl önce öldüğünü sandığa babası Mustafa kurtarır, yanında sağdık manevi oğlu `Karga` ile birlikte. Karga ise 10 yıldır, Mustafa babanın verdiği görevle Yeşim`i uzaktan izliyordur. Yeşim bunu bilmiyor olmasına rağmen sürekli izlenme hissiyle yaşamıştır. Mustafa Yeşim`i kurtardığında, güvenliği için onu, herkesten uzak, yaşadığı çiftliğe götürür. Yeşim `hiçlik` olarak tanımladığı bu koca arazinin ortasındaki çiftlikte, babasının yaşıyor olmasıyla yüzleşir, onun karalık dünyasını gözlemler ve kargalardan nefret etmesine rağmen `Karga` ile aynı evi paylaşır. "Babamın öldüğü gün bir karga leşi gördüm, o günden sonra her karga bana felaket getirdi. Ne zaman bir karga görsem kötü bir haber alırım, başıma kötü bir iş gelir ya da biri ölür. Şimdi sen beni, bir Karga`nın mucize getireceğine inandırmaya çalışıyorsun."

Sadece düşünün: Hafızasını kaybetmiş ve yetim olan bir kız bir kız; hiç bilmediği, ormanın içerisinde saklı olan bir kasabaya ayak basarsa ve o kasabanın reisi ile karşılaşırsa ne olur? Birbirlerinin hayatlarına nasıl dokunurlar?