Vampir ve Avcıların savaşı...(belki de dostluğu) ⠀ ⠀ ⠀⠀ ⠀ ⠀ ⠀⠀

"Gözümden sakındıklarımı korumak için gözden çıkardıklarım vicdanımı sızlatmaz." Sesi fısıltı gibi çıkmıştı ama kendinden emindi. "Bunun için bir katil olabilirim, hayal edemeyeceğin kadar kötü olabilirim." "Ve vicdanın sızlamaz." Dedim aynı onun gibi fısıltıyla. "Bu seni korkutur mu?" "Korkutmamasını mı isterdin?" Dudakları kıvrıldı. "Asu" dedi şiir okur gibi, sesinde gülümsemesinden bir parça vardı. "Ne istediğimi duymak istemezsin." *** Asu bir gece eve döndüğünde kardeşinin cansız bedeni ile karşılaşır. Kardeşi, geride cevapsız sorularla dolu bir mektup bırakmıştır. Mektubun ardından intiharın sebebini öğrenmek için, kardeşinin ölümünden şüpheli beş adamla aynı evde yaşamaya başlar. Fakat bu intihardan çok daha karanlık işlerin içine düştüğünden habersizdir. Şüphelilerden birine aşık olduğunda ise işler iyice sarpa sarar.

Her şey bi taşınma ile başladı....

*Asker Kurgusu *Wattpad de 9 Milyon okundu. *Basılı kitap "Güzel seviyorsun," dedim gözlerine bakarak. "Güzeli, güzel seviyorum," dedi. İnsan yeni bir hikâyeye, biriyle tanışarak ya da yeni bir yere giderek başlarmış. Benim hikâyemde ikisi de vardı. Gittiğim yeni şehirde tanıştığım adamla hikâyem başladı. Teğmen Emre Kurt... Zümrüt yeşili gözleri beni her defasında büyülüyordu. İçine çekildiğim derin bir kuyuydu sanki. O derin kuyu bende keşfetme isteği uyandırıyordu. Bana doğru attığı her adım bir diğerinden daha güçlüydü ve kaçmamı imkânsız hâle getiriyordu. Sonunu göremediğim o kuyuya gözlerimi kapatıp, kendimi bırakma isteğim gün geçtikçe artıyordu. Askeriyede öğretmenlik yapmaya başladığımda, başıma geleceklerden bihaberdim. Abimin de görev yaptığı bu askeriyedeki öğretmenlik görevi, içerideki haini bulmam için bir araçtı. İçimizde, kapalı kapılar ardında, ihanet eden biri vardı. Açtığım her kapı bir diğerine çıkarken; o kapılardan birinde onu bulmaktan korkuyordum.

Kötü bir çocukluk geçirmiş olan Asena yıllar sonra tek arkadaşı ve kardeşi olan Atlasın bulunduğu tim ile çalışmaya başlar o timde kardeşini bulurken gerçek aşkıda bulmuştu.

🌸 ✨Hayatın türlü türlü oyunları vardı. Ayça`nın ise bu oyunlar öldükten sonra başladı.✨ Geçmişinin acılı zamanlarını geride bırakamadığı ve sevdiklerinin ihanetlerine uğrayan ünlü iş adamının kızı Ayça Öztürk, bu hayatta yerinin olmadığını düşünerek binanın tepesine çıktı. Kendini ölüme göndermek istedi ama onu ölüme gönderen bir çift soğuk el oldu. Sadece tek söylediği şey, ikinci bir şanstı... ✨Kader elimi tuttuğunda tekrardan sevebileceğime inandım.✨ 🌸 🌼🌼🌼🌼 (İntihar desteklenmez, bilin ki yaşamak güzeldir.) (İçindekilerin hepsi hayal ürünüdür.) (Bütün bölümler onaylanmıştır, çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Bilgilerinize...) ....... Kitap kapağı bana aittir. Instagram: @alfa_sanatci

"Selamın Aleyküm" "Kimsin" "İnsan bir Allahın selamını alır, ayrıca eben" "Kimliğini bulmam iki dakikamı alır" Bu adam kendini mafya falan mi zannediyordu, mafya çıkıp beni kaçırıyor demi deyip kahkahayı bastım. "O gülüşün her an solabilir Mira YÜREK" Kaşlarım kendiliğinden çatılmıştı çoktan. "Sen ismimi nerden biliyorsun" "Dahalarını da biliyorum merak etme" "Engelliyorum" Engelleye basmadan önce son bir mesaj gelmişti ama aldırmayıp sohbeti sildim. "Başına büyük bela aldın güzelim"

(POLİSİYE ROMANTİK BİR KURGUDUR) Bizim aşkımız, rüyalarımda başlayan; zamanın sınavından geçerek en derinlerimize ilmek ilmek işleyen büyük bir sevdaydı.... Yolun sonunda ise elimizde kalan, Kaybolmuş bir bakış, koparılmış bir gülüş olacaktı. Bir kaza... Yeni bir dünyaya uyanış.... Destansı bir aşk... Kader, bazen aşkın en büyük sınavıdır. İki ruhun zaman ötesinde kesiştiği noktada başlayan bir aşk hikayesi... Zamanla kaderin çizdiği yolun kıyısına savrulan bu iki ruh daha güzel kavuşmaların baş kahramanı olacaktı. Mesafeler bitecek ve biz seninle kavuşmanın en güzelini yaşayacağız sevgilim... Bu hikaye kesinlikle bir hayal ürünüdür. Bilimsel ve tarihi bilgi içermemektedir.

Korktuğu bir hayata esir olmamak için yangından kaçtı Züleyha! Kanından olanların biçtiği kaderde yanmamak için ateşin kollarına kendi ayaklarıyla koştu. Evim dediği yerde, kurban olarak kendini adadıklarını öğrendiğinde nereye tutunduğunu bilmeden bir dalı avuçladı. Kütahya`nın küçük bir kasabasından, Adana`nın kavurucu topraklarına sürüklendi. Zalimliği dillere düşmüş, adına türlü kötü sıfatlar eklenmiş bir adamın koynuna bıraktı kaderi Züleyha`yı. Bu bir kaçış hikayesiydi aslında. Minik bir bebeğin arşı titreten ağlayışlarıyla kavuşma yazıldı kaderlerine. Küçük bir bebeğin masumiyetine ödüldü Züleyha... Doğurmadan anne olmayı öğrendi. Zalim bilinen bir mazluma yaşam verdi. Bir masuma yuva , bir zalime şifa , kendine umman oldu Züleyha! ............................... Bu bir Girdap! Aşkın, ailenin, sevginin, sadakatin, sınırsız merhametin içine kapılacağınız, kapıldıkça kendinizi sayfalarda bulacağınız eşsiz bir Girdap...

öğeleri içerir, yaşı küçük olanlar uzak dursun. Kimsenin çocuğunu kontrol edememesi, benim mesuliyetimde değildir. Dün gece beni üzmemek -belki de korkutmamak- için bitirmediği lafını bitirdi: "Senin güvenlik anlayışın, benim güvenlik anlayışıma uymuyorsa; benim de kendi isteklerimi devreye sokmam gerekir." Tehdidi zihnimin içinde bir yankı etkisi yarattı. Yine aynı şeyi yapıyordu. Benden çok çok güçlüymüş; aramızda ezici bir fark varmış gibi hissettiriyordu. İsteyerek ya da istemeyerek, o çok kibirliydi; tıpkı Karan gibi. Zehirli dilinden kelimeler dökülmeye devam etti. "Açlıktan bayılacak hale geldiğinde, seni taşımam gerekecek. Ne tuhaf değil mi Eren? O küçük miden varlığıma dayanamadığından bulanıyorsa, seni kollarım arasına almam gerektiğinde ne hale geleceksin kim bilir?" Bunun üstüne ona baktım. Sadece baktım. O da bana baktı. Bu sözleri söylerken, beni kıracağını biliyordu. Yine de yapmıştı. Dudaklarımı yaladım, gözlerimi başka bir yana çevirdim ve sonra tekrar ona döndüm. Düz ve robotik bir sesle, "Geber, piç kurusu." Dedim. Daha fazla yüzüne bakarak kaybedeceğim zamana değmezdi, arkamı döndüm. Kapı kilidini açtığım anda, ansızın gaza bastı ve biz son sürat ilerlemeye başladık.