"Benim hakkımda hiçbir şey bilmiyorsun, küçük köstebek." Yutkundum. O, Eymir Valen`di. Aynı otelde, yan yana odalarda kalmıştık ve ben ona yakalanmıştım. Beni bir köstebek olarak görmesinin sebebi buydu çünkü hakkında bilgi toplamaya çalıştığımı sanıyordu. Oysa benim amacımın Eymir`le hiçbir ilgisi yoktu. "Peki ya sen, benim hakkımda ne biliyorsun?" "Bir köstebek olduğunu." Kendi söylediği cümleyi düzeltti. "Güzel bir köstebek." Dudaklarım iki yana kıvrıldı. Belki harekete geçip varlığını ifşa etmem gerekirdi ama ben genelde kuralları çiğnerdim. "Burada olmamalıydın." Dedim, net bir şekilde. Abimler onu fark ederse cesedini çıkartırlardı. "Burada olmasaydım yarattığım şaheseri görme imkanını nasıl bulacaktım?" Bence benden bahsetmiyordu, elbiseden bahsediyordu. "Şaheserini bana göndermek yerine evinde muhafaza da edebilirdin." "Seni evimde muhafaza etme fikrini sevdim." 🕸 Mafya▪︎Düşman Aileler▪︎Anlaşmalı Evlilik Yayım tarihi: 22.08.2025

"Bazen uzak bir köy, kaderin haritasını yeniden çizer." Henüz stajını yeni bitirmiş bir doktor olan Tutku Ay, kendine bile güvenemediği bir anda babasının zoruyla Gaziantep`in unutulmuş bir köyüne gönderilir. Kalabalıktan uzak, tenhalığın içinde mesleğine tutunmaya çalışırken, yolu geçmişi sırlarla dolu bir yüzbaşıyla kesişir: Dağhan Mert Kıraçlı. Onlar birbirine mecbur değil, birbirine anlaşmayla bağlı. Ama her anlaşmanın görünmeyen bir bedeli, her uzaklığın bir yakınlığı vardır. Ve bazı duygular, haritada yeri olmayan yerlerde filizlenir...

Beni aldatan kocamdan kaçıp bir kasabaya yerleştim. Ne olabilir ki en fazla? Kitabımda başka kitaplardan bahsedilmesini istemiyorum. Tüm konusu şahsıma aittir.

Elif gibi bu dar-i Dünya`da dimdik ayakta duran sadece Allah Teala`nın huzurunda acizliğini gösteren bir kul. Elif ; Tek başına Anne olmaya hazırlanan 25 yaşında bir kadındır. İslam`ın gerekliliğini elinden geldiğince yerine getirmeye çalışan birisidir. ### Musab ; mesleğinden kaynaklı olarak da sert duruşlu ama içi merhametli 32 yaşında bir baba ### Bizim şer sandığımız bir durumda ne hayilarlar gizli. İmtihanda bu işte o şer ile karşılaştığında sabredicekceksin ve onun sonucunda sukrediceksin. Teslimiyet... İtmînân kelimesinin sözlük anlamı, sıkıntıdan sonra sükunete ermek, karışıklıktan sonra düzelmek şeklinde ifade edilebilir. Kur`an`da isim ve fiil olarak hemen on üç yerde geçen bu kavram, kalp ve gönlün bir şeye güvenip bağlanması ve bu güvenle huzura ermesi demektir.

Bazı aşklar vardır kavuşması mahşere kalan belki de yapılan dualar kabul olur da bu Dünya `da kavuşmak nasip olur....

Bir mahalle kurgusunu hep kızın dilinden okuduk. Bu hikayede karşılıksız seven bir erkek. Peki onun aşkı nasıl? Başına neler gelecek. Sevdiği kıza aşkını itiraf edecekken tamamen kaybetmesi sonunda neler olacak. Kul hayal kurarken kader gülermiş.. Herşey bitti dediği zamanda hayatın tepetaklak olması onlara neler yaşatacak? Gelin hep beraber bu hikayeye ortak olalım.

Aşk, "eğer" halindeyken yarım kalır.. Birgün senin istediğin gibi davranamazsam "eğer" bırakıp gidebilirsin beni.. "Aşkın, en tehlikeli halidir "Çünkü" "Çünkü" Artık senin istediğin kadar güzel ya da sağlıklı olamağımda da çekip gidebilirsin, ardına bile bakmadan.. Aşk herşeye "rağmen" O olduğu için sevebilmektir sevgiliyi.. Ben aşkın bendeki " Sen halini sevdim Kara Yağız`ım" Seni sen olduğun için sevdim.. Sende yormadan, kırmadan, incitmeden, beni ben olduğum için sevebilir misin?

Ben farklıydım. Buraya ait değildim. Bu aileye bu çevreye ait değilim. Ben ailene demek bunu bile bilmiyorum ki. Nasıl aile olunur? Aile olabilecek miyiz? Bilmiyorum. Gelin bakalım.

"Madem sevmiyorsun sahip çık o gözlerine dönüp dolaşıp değmesin gözlerime."

Adam, titrek bir sesle konuştu: "Beni affetmeyeceğini biliyorum. Zaten huzurunda durmam dahi büyük bir hadsizlik. Lakin affetmezsen – ki buna hakkın var – tek bir kelam dahi edecek değilim. Yine de, her şeye rağmen, sen affetmeyecek olsan dahi ben senden af diliyorum. Ne olur, beni affet!" Sesi giderek kısıldı, gözleri buğulandı. Fakat karşısındaki kadın susuyordu. O suskunluk ki, kelimelerle anlatılamayacak kadar derin ve keskin… Adam bu sessizliğin yükü altında ezilirken, daha fazla dayanamayarak sordu: "Bir şey söylemeyecek misin? Sen sustukça, içimdeki azap katlanarak artıyor. Lakin, bu elemle ölmekten korktuğumu sanma. Beni asıl dehşete düşüren, beni asla affetmeyecek olman ihtimalidir." Kadın nihayet dudaklarını araladı. Lakin kelimeler, bir hançer gibi keskin ve bir o kadar da soğuktu: "Cam kırıkları gibidir kelimeler… Bazen insanın ağzına dolar. Sussan acıtır, konuşsan kanatır." Sonra, duraksamadan ardına döndü ve yürümeye başladı. Adam, çaresizce ardından bakarken, kadının son sözleri gece kadar karanlık ve sert bir hüküm gibiydi: "Bundan böyle karşıma çıkmayın. Bunun münasip olmadığını elbette ki siz de pekâlâ bilirsiniz. Zira siz, benim için artık namahrem bir yabancıdan ibaretsiniz." Ve kadın gözden kayboldu. Adam ise, o cümlelerin ruhunda açtığı derin yarayla, olduğu yerde öylece kaldı…