Deva’ nın bir o kadar imkansız gördüğü ama asla koparmadığı sadık abisine olan sevdası Bu hikayenin kazananı olur mı yoksa bu hikayede yanan sen oldum deva mı diyeceğiz birlikte görelim

Gülbahar, Isparta`nın Gülbahar köyündeki genç kızıydı. Ninesi ile birlikte köy hayatı yaşıyordu. Hasat zamanları elma, gül toplamaya gider, kendi ayaklarının üzerinde dururdu. Ama bir gün denemek için ok atmaya başladığında, attığı ok yüzbaşı askerine çarptı. Kendi başında dert ettiğini sandığı askerde hayatının gerçek aşkını bulmayı ummamıştı. "Sen benim başıma gül bahçesinden, gül yaprağı olarak mı düştün bee gül kokulum?"

İlk kitap düzenlenecek ona göre okuyun:) "Hazar olmaz.." Beni kendine çekip "Benimsin kızım ...bırakmam seni"dedi ve sol gözünde acıyla eşlik eden göz yaşı düşüp saçlarıma karıştı. Ben ne yapmıştım da bu kadar sevdalanmıştı bu adam bana Bir adam ,bir kadını bu kadar sevebilirmiydi. Bir kadın, bir adam için her şeyin vazgeçebilir miydi . Bunun sonu nereye varacaktı. Hazar bey benden vazgeçmiyordu. Peki ben vazgeçebilir miydimbu kadar severken. Ne yapacağım ben beni deli gibi seven adamı bırakacak mıyım ,yada onun için savaşacak mıyım Arafta kaldım bir yanım cennet diğer yanım cehennem... Bey KARISI isimli tek kitaptır isim çalıntısı olmasın lütfen !!

☆☆☆☆ Lise son sınıf öğrencisi genç bir kız ve bir aşiret ağası. Birbirlerinden habersiz yüreklerinde yeşerttikleri sevdaları... Şanlıurfa topraklarında yaşanan masalımsı bir aşk hikayesi. Yakıp yıksa bile bir adamın sevdası bu kadar güzel ve özel olabilir miydi?... Yaşanan onca zorluklara rağmen bir sevda böylesine güzel yaşanabilir miydi? Ey benim yürek sızım, cananım, sevdam Şanlıurfa toprakları şahidim olsun ki seni yüreğime sultan eyledim... Ben Boran Mertoğlu yüreğinde küçücük bir kadına kocaman sevda besleyen bir aşiret ağası, ruhuma sevdasıyla deva olacak küçük, masum bir kadına tutuldum... Küçük bir kadının aşkı ne kadar yakıcı olabilirdi? Sevdiği adama imkansız gözüyle bakarken ve onu imkansızım diye severken, kader onlara nasıl bir sürpriz hazırlıyordu? Ben Menekşe yüreği çölde kalmış bir yolcu, sonbahar da hoyrat rüzgarda kuru bir yaprak, solmuş bir çiçek gibiydim takii o gece karası gözleri görene kadar işte o gün ben yeşerip bir çiçek oldum ve o benim can suyum oldu...

Bebeği ile birlikte hayatını kurtarmak için kaçan bir kadın ve yollarının bir araya düşen karadenizli bir adam. Selin geçmişinden ve babasından kızı Lina ile kaçıyordu. Doğduğu andan itibaren hayat ona hiç gülmemişti. Şimdi de kızının ve kendisinin hayatını kurtarmak için bilmediği topraklara adım atıyordu. Demir askerlikten ihraç edildikten sonra memleketi Trabzon`a döner. Yaşadığı dağ evine bir gün beklenmedik bir misafir gelir. Bu misafir ikisinin de hayatını değiştirir.

Bir imza, iki ayrı yabancıyı tek bir çatı altında birleştirdi. Bir anlaşma ile başlayan evlilikleri, zamanla en büyük sınavlarına dönüştü. Çünkü yatak odasının duvarları, hiçbir anlaşmayı tanımadı. Bir bakış ve bir dokunuş bütün sınırları yok etti. Leyla Öztay`ın ve Rüzgar Sancaktar`ın hikayesine hoşgeldiniz.

22 yaşındaki gastronomi öğrencisi Büşra, çocukluğundan beri gizlice âşık olduğu Alper`in kırıcı tavırlarına rağmen ondan kopamaz. Ancak yıllar süren hayal kırıklıkları ve kalp yorgunluğunun ortasında karşısına 38 yaşındaki eski milli boksör Savaş çıkar. Aşka küsmüş bu adam ve sevilmeyi hak ettiğini yeni fark eden genç kız, birbirlerinin hayatına beklenmedik bir sıcaklık getirir. Geçmişin izleriyle, bugünün umutları arasında tutkulu bir hikâye başlar. © Eserin tüm yayın, çoğaltma ve uyarlama hakları şahsıma aittir. Bu eser izinsiz olarak kopyalanamaz, paylaşılamaz, çoğaltılamaz veya benzeri şekilde uyarlanamaz. İhlal halinde Türk Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu uyarınca hukuki işlem başlatılacaktır.

Kendi halinde yaşayan tıp fakültesi öğrencisi Kayra bir gün fazla miktarda paraya ihtiyacı olduğu için ek iş aramaya başlar.Arkadaşı sayesinde bulduğu tekerlekli sandalyeye bağlı bir adamın bakımını üstlenme işini başta kabul etmez fakat sonra kararı değişir. Bakacağı adam yani Doğan önceki nişanlısı yüzünden kadınlara güveni olmayan ketum bir iş adamıdır. Kader yine de ağlarını örer ve onları bir araya getirir. Peki onlar bir arada kalmayı başarabilecekler midir? "Benimle hiç konuşmayacak mısınız?" Yüzünde herhangi bir duygu belirtisi yoktu."Pekâlâ bende kendi kendime konuşurum.Yapmadığım şey değil sonuçta" yine tepki vermedi.Hep yaptığı gibi sadece yüzüme baktı.

“Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın.” Alpay Aras Demirkıran “Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım… ve galiba ikincisi daha korkutucu.” Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran’ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü… Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. ~Kesit~ "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun için zaaf olmak, tüm o zırhının, tüm o kontrolünün tek çatlağı olmak demekti. O, hayatı boyunca düşmanlarının en ufak bir zayıflığını bile acımasızca kullanırdı. Ama şimdi, en büyük zaafını, tüm bu gücün merkezinde, bir kontrol odasında kucağına almıştı. ​Bu bir aşk değil, bu bir bağlılık yeminiydi. Beni, varoluşunun tek nedeni olarak görüyordu. O kadar saf, o kadar karanlık ve o kadar delice bir sevgi ki, beni boğuyordu. Nefesim daralıyordu ama bu boğulma, bana hayat veriyordu. ​Kendimi bildim bileli güven arıyordum. Ama Aras`ın sunduğu bu güven, normal bir liman değildi; bu, tüm dünyadan koparılmış, sensörlerle ve bir erkeğin yıkıcı aşkıyla korunmuş, yalıtılmış bir kaleydi. ​Onun laneti bendim... ​Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, o da benim son ve tek sığınağımdı. Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım.

Oluyormuş! Kızların yeri asla törede yokmuş meğerse! Kaderiymiş oysa ki! Okuldan gelmiştim ve son sınava girmiştim atanmamı bekliyorum. Babam oturmuş bir tane orta yaşlarda hatta babam yaşındaydı yani ki kısacası yaşı vardı. Konuşuyorlardı ve babam bana gözlerini belerterek baktı. Bakışları anlamsız ve korkunçtu her zamankinden daha sertti. "Bu kız okula gider Ramazan ağa!"Dedi o sesi sert tepkisi ciddiydi olan adam. "O yirmi iki yaşında."Dedi babam. O adam başını sıkıntıya aşağı yukarı hareket ederek "Tamam. O vakit yarın halledelim."Diyince düşündüklerim doğru olmasın diye dua ederken iş işten geçmişti oysa ki!