Kitap Tür Kategorileri

"Onu deliler gibi seviyordum. Elini tutmak, saçını okşamak istiyordum. Heleki gülüşü için her şeyden vazgecerdim. Ama yapamazdım. Uğurun Duyguyu sevdigini bile bile kendimi Duyguya kaptıramazdım. Bu ihanet olurdu." Oysa tek istediği ölümcül hastalıkla savaşan kardeşinin son dileğini gerçekleştirmekti. Nerden bilebilirdi ki kendini bu sevdaya kaptıracağını..? ♥️💫

Şehit olmak aslında bu dünyadan göçüp gitmek değil, şehit olmak adını tarihe altın harflerle kazımaktı. Hem ne demişler sonuçta:" Şehitler ölmez vatan bölünmez." biz askerler de yaşayan ya da şehit olan hepimiz bu vatanı bağlayan düğümlerdik.

İçimde ki bu eksikliği dağın yamacına döksen bu acıdan erirdi. Ama sen bana bir kere bile nasılsın diye sormadın baba. Dicle Kaya; "Birgün sever misin beni Fırat Karahan? Ne olur beni sev, bir beni." Fırat Karahan; " Ben kimseyi sevmem, sevemem sanardım Dicle. Korkardım korkaktım."

“Kıyamet gibi bir gece, uğursuz bir haber…”

Bir İntikamın Can Yakan Hikayesi...

"Arslan geri dönemez misin?" Derin bir nefes alıp parmaklarımla gözyaşlarımı sildim. "Lütfen geri dön ne olur! Sana çok ihtiyacım var ne olur! Arslan ne olur geri gel." Gözlerim masadaki rapora gitti. "Ben... ben ne yapacağımı bilmiyorum, korkuyorum. Sana çok ihtiyacım var lütfen. Yanımda olmana çok ihtiyacım var, kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen mesajımı alınca ara beni olur mu?" ▪︎ -Siz: Hala sinirin geçmedi mi? Seninle konuşmam lazım. -Siz: Lütfen cevap ver artık acil konuşmamız gereken bir konu var. -Siz: Kaç ay oldu sakinleşmedin mi? Sana her şeyi açıkladım neden böyle davranıyorsun en azından konuşabiliriz değil mi? -Siz: Cevap vermeyecek misin? -Siz: Mesajları görünce geri dön lütfen! -Siz: Kaçarak bir şeyler halledilmiyor bunu biliyorsun. Aramızdaki sorunu aşamıyorsun tamam ama bu başka bir konu, benim senle gerçekten konuşmam gerek. -Siz: Seninle konuşmamız gereken bir konu var acil diyorum. Neden cevap vermiyorsun? -Siz: Tamam o zaman sana son kez bu mesajı atıyorum bir daha seni rahatsız etmeyeceğim ama bil ki bana ulaşamazsan çok geç olacak her şey için... Bazı şeylerin telafisi olmayabilir zamana bırakılamayan ne olur bana ulaş. Kitabın kurgusu bana aittir. Tüm hakları bana ait ve saklıdır.

Gözlerimin içine bakarak onu öpmüştü... Evet öpmüştü... üzüldüğümü sanmıştı ve yüzünde zafer gülümsemesi oluşmuştu fakat bilmiyordu ki ona olan öfkem üzüntümü bastırıyordu

Bizim aşkımız, rüyalarımda başlayan; zamanın sınavından geçerek en derinlerimize ilmek ilmek işleyen büyük bir sevdaydı.... Yolun sonunda ise elimizde kalan, Kaybolmuş bir bakış, koparılmış bir gülüş olacaktı. Bir kaza... Yeni bir dünyaya uyanış.... Destansı bir aşk... Kader, bazen aşkın en büyük sınavıdır. İki ruhun zaman ötesinde kesiştiği noktada başlayan bir aşk hikayesi... Zamanla kaderin çizdiği yolun kıyısına savrulan bu iki ruh daha güzel kavuşmaların baş kahramanı olacaktı. Mesafeler bitecek ve biz seninle kavuşmanın en güzelini yaşayacağız sevgilim... Bu hikaye kesinlikle bir hayal ürünüdür. Bilimsel ve tarihi bilgi içermemektedir. Hikaye yer yer argo, şiddet, küfür içermektedir.

Asker konulu bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ruh, insanın dipsiz bir kuyusudur. Sen ruhunda dolaştığını sanırsın ama onun ne kadar derin olduğunun hiçbir zaman farkına varamazsın. Ta ki biri çıkıp orayı talan edene kadar. "Yanacaksınız, yakacaklar. Canınızın acımasını önemsemeyecekler." Parmaklarına sarılı urganı sertçe gerdi. Parmak boğumları giderek beyazlaşırken gözleri, alev topuna dönüşmüştü. "Nefesinizi kesecekler." İki farklı asker; Eyşan Boduroğlu ve Çağın Avaz. Birbirlerinden haberi olmadan aynı göreve atanırsa en fazla ne olabilir ki? "Bugün bir tehdit mektubu aldım MMÇ`den gelmiş." *Tüm hakları saklıdır.*

Kaderi birdi onların. Daha ilkokul çağında vuruldu Kaya Saygıner o yanağında iki koca çukur taşıyan ela gözlü kız çocuğuna. İki inatçı keçiydi onlar ne birbirlerinden vazgeçer ne de bir araya gelirlerdi. Büyüdüler, birbirlerinin en büyük zaafları oldular. Hatalar yaptılar. Yalanlar söylediler. Birbirlerine hasret kaldılar. Aşklarından yanıp tutuştular. Ama kaderleri birdi işte onların. Eninde sonunda dönüp varacakları liman yine aynıydı. Ya kabullenecekler ya da yüreklerini kavuran ateşte kül olup sonsuzluğa ereceklerdi.

Aşktan umudunu yitirmeyenlerin hikayesi... (Basılı Eser)

Tesadüfler aşkı sever burada. 90`larda çocuk olan iki gencin masum bir bakışmadan, sonsuzluğa kanat çırpan sımsıcak hikayesinde, Leyla&Ömer içimizden birileri... Sosyal medya yok, yasaklar çok, kurallar katı, aile baskısı , abi şerri, mahalle kültürü burada! Biri esnaf çocuğu öğretmen, biri çiftçi çocuğu bir subay; yurdum insanı ve hayatın içinden samimi, gerçekçi ve sıcacık ilişkilerle örülü bu hikaye içinizi ısıtacak. Sana gökyüzünü ısmarladım, Gülüşlerinde güneş batsın diye... Geceleri soğuk olur Gözlerini düşledim, İçimi ısıtsın diye... Nazım Hikmet. "B planına geçecektik mecburen... Demokrasilerde çareler tükenmez! Her ne kadar bizim ev hala otokrasi ve ılımlı şeriat ile yönetilse de... Nazım`ın dediği gibi bir direnişse yaşamak! Diren Leyla düsturuyla... Büyük halamı aradım! Halam bizim evdeki devrik demokrasiye karşı, Avrupa Birliği sayılırdı. "

"her zamanki gibi davransam ne olucak beni görüyor musun ki bundan sonra senin istediğin gibi kardeşinmişim gibi davranıyorum işte" dedim "ne demek istiyorsun kızım açık söyle anlamıyorum" dedi "işte senin sorunun bu bir tek beni anlamıyorsun sana nasıl baktığımı görmüyor musun sana baktığımda gözlerimin nasıl parladığını sesini duyduğumda nasıl heyecanlandığımı beni görmüyor musun Sezgin "dedim.

Kocası Uygar`ı istihbarata ihanet ettiği için tutuklatan Yakut, yıllar sonra tekrar karşılaştıklarında ondan nefret etmenin ve onu sevmenin arasında, farklı duygular yaşamaya başlar.

Ömür bir yandan içinde olduğu görevi yaparken diğer yandan yıllarca aradığı kardeşini bulabilecek mi? Peki ya Ömer ablasından ayrı geçirdiği yıllardan sonra onu bulma umudunu hala koruyabilecek mi? Bütün bu zorluklarla yaşayan Ömür aşkı bulabilecek mi? Tüm hakları saklıdır çalınması, kopyalanması veya değiştirilip tekrar yayınlanması halinde yasal işlem başlatılacaktır. 16.05.2020 tarihinde yazılmaya başlandı. Bölüm sayısı az görünebilir ama her bölüm yaklaşık 3000 kelimeden fazladır.

Bu hikayede ben yani Larossina812 kendi hayatımı ve düsüncelerimi sıkıntılarımı anlatacağım ve içimde birikenleri yazacağım. Öncelikle adımı söyleyeceğimi düşünmüyorum

Gülüşüyle baharları getiren kadın, sonbaharda kaldım.. Gittin.. Ve solumda kaldın.. Ve soluğumda… Ve sonumda… Dudakları kıpırdamıyordu adamın ama gözleri haykırıyordu seni seviyorum diye… Yaktığım sigaraların dumanıyla öldürmeye çalıştım, içimde yaşattığım seni. Sen kalbimden kovulmadıkça Bu ayrılık hep eksik kalacak 👉 Sigara, acı ve küfür içerir. Kısa alıntı yapılmıştır. Şarkı önerisi de vardır.

Gökçe birine aşık olur. Aşık olduğu kişinin abisinin arkadaşı olduğunu bir süre sonra öğrenir. Aşkını bir süre içinde yaşar ve arkadaşının verdiği akılla ANONİM olarak yazar. 🫀 Siz*acaba bir gülüşünle tüm acımı unuturmuyum, veya bir kelimenle kim bilir belki sadece sesin yeter tüm acımı dindirmeye Siz* artık bana bir cevap versen olmaz mı? Siz*sanırım şuan çok ihtiyacım var Görüldü*✔️✔️ 0544**vayy kimler gelmiş kimler 0544**en son engel yemiştim ...

◇◇◇ "Bırak beni seni istemiyorum! yardım edin!" Dedim bağırarak. Arslan benim kolumdan tutmuş sinirli bir şekilde yürüyordu. Dediklerimden sonra Arslan hışımla bana dönerek sinirden kızaran esmer yüzüyle kükremeye başladı. "Benden nasıl kaçarsın lan sen! Seni bulamayacağımı falan mı düşündün Gece! Ben sensiz bir saniye bile yapamazken, sen benden kaçmayı mı düşündün!" Dediğinde ağlamaya başladım. "Bırak beni Arslan! Lütfen! Bırak beni!!" Dedim çığlık çığlığa. "Kes sesini benden kaçabileceğini mi sandın Gece! Seni benim yanımdan benim hayatımdan kimse alamaz! Anladın mı lan!" Bağırarak konuşmasıyla sinirden kızarmış esmer yüzüne baktım. "Benim yanımdan benim karımı kimse alamaz öldürürüm! Sen hariç bu ülkeyi ateşe veririm anladın  mı lan!" Dedi ve silah tutmayan eliyle belimden tutarak göğsüne yapıştırdı beni. Bense çaresizlikle ağlayarak önüme bakıyordum. Kulağımın dibinde sıcak nefesini hissettiğimde ürpererek nefesimi tuttum. Fısıldayarak konuşmasıyla çaresizlikle durdum. "Benim güzel karım bu kadar ayrılık yeter. Sana bu kadar hasret kalmam yetti." Dedi ve dudağını şakağıma yaslayarak derin bir nefes aldı. "Sen benimsin yavrum, seni benden almaya kalkan kim varsa ölümü tadar." Dedi acımasız sesiyle. Bir kez daha anladım ki benim Arslan Kurtoğlu`ndan kaçışım yoktu. ◇◇◇

"Aysima olmuyor, anlamıyor musun? Bir heves uğruna evlendik ama yürütemiyoruz işte." "Bir heves uğruna mı? Yaşadıklarımız bir heves miydi senin için?" "Evet! Bir hevesti, çocuktuk anlayamadık sadece." Sevdiği adamın tüm yaşadıklarını geçici bir heves olarak görmesi kalbini derinden yaraladı. Titreyen dizlerine inat dim dik durmak için zorladı kendini. Hırkasının kolu ile gözünden akan yaşları hırçın bir şekilde kurulayarak kapıya doğru uzattı elini. "Defol git o zaman! Madem senin için bir hevesti, evimden de hayatımdan da defol!" Genç adamın kasılan çenesinden, duyduğu sözlerin ne kadar ağırına gittiği açıkca belli oluyordu. Koltuğun üzerine fırlattığı deri ceketini alarak hızla evden ayrıldı. Kapıyı çarpıp giderken bir kere bile olsun dönüp arkasında bıraktığı o enkaza bakmadı. *** Büyük bir aşkla yapılan ama yürütülemeyen bir evlilik. Farklı yollara savrulmuş iki hayat. Aradan geçen yıllar. Kader, bir şekilde onları tekrar bir araya getirecekti ama hiçbir şey, yıllar önceki gibi olmayacaktı. Değişen çok şey vardı.

Herkese merhaba bu benim ilk Wattpad kurgum. Wattpad sorunu nedeni ile burada da yayınlamak istedim umarım beğenilir. Kitap iki kişinin aşkı bu aşkta oluşan zorluklardan, ayrılıklardan ,mutluluklar dan, hüzünlerinden bahsetmektedir...

Beni tanımıyorsunuz. Ben bile kendimi tanımıyorken başkasının beni tanımasını beklemek olmaz zaten. Benim hikayemi benim ile birlikte öğrenmek ister misiniz? Tek bir günde hayatı değişen Lara, yıllardır bilmediği akrabalarıyla tanışır. Ay Bekçiler, Su Tutsakları ve Karanlık Elçiler ile tanıştığında aklını kaçırma seviyesine gelmişti. Ama tüm bunların tek bir amacı vardı... Ailesini, halkını, dünyasını kurtarmak! Tek derdinin yeni evine yerleşmek olması gerekirken kendini savaşların içinde bulan Lara hayatındaki bu değişimlere hazır mıydı?

Papatya Aysal ; Toprak`ın kızıl papatyası Toprak Akal; papatya`nın yaşam kaynağı. Papatya köklerini toprağa sıkıca sardı,tutundu. Toprak papatyanın köklerini sımsıkı sardı, sevgiyle besledi, aşkla büyüttü. Büyüttüğü papatya bembeyaz yapraklarıyla kıskandırdı herkesi sarısıyla güneş gibi aydınlattı etrafını... Mutluydular çiçek bahçesinde sonra dikenler girdi araya. Koparmak istediler papatyayı toprağından. Papatya kurusun toprak başka çiçekleri bağrına bassın istediler, bu sevdayı kıskandılar. Ne toprak papatyasından vazgecmek istedi ne papatya toprağından... Durmadı dikenler gövdesinden sarmaya başladılar papatyanın, yaprakları dökülmeye başladı. Toprağın üstüne acı ektiler. Ve kopardılar papatyayı toprağından soldu yaprakları döküldü birer birer yine de papatya vazgeçmek istemiyordu. Toprak kabul etmedi papatyadan başkasını. Bekledi...Bekledi...Bekledi... Kurudu Toprak üzerine düşen yaprakları gördükçe kuraklaştı papatya açsın diye vazgecmek istedi. Acı çekmesin canı yanmasın daha fazla diye bırakmak istedi. Şimdi solmus papatya toprağına tutunabilecek mi ? Toprak papatyaya can verebilecek mi? Bu bir veda mı yoksa?

Zaafımsın. "Ben sadece senin zaafın olmanı sevdim!" Seni çok seviyorum. "Senin sevgini kullandım!" Seni asla bırakmayacağım. "Peşimi bırak artık!" Sana aşığım. "Senden nefret ediyorum!" Bu son sözden sonra gözlerinin içine bir hayal kırıklığı yerleşti. Artık o da dayanamıyordu. Gitti. Kapıdan çıkıp gitti. Bense peşinden bakakaldım. § "Özür dilerim, sevgilim... Bunu sen ve bebeğimiz için yaptım... Çok özür dilerim..."

“Baba” dedim elimdeki oynadığım telefonu merak edercesine yanıma koyarak. “Annemi seviyor musun?” sanırım bu soruyu sormamı beklemiyordu. Gözlerini televizyondan ayırarak usulca gözlerimle buluşturdu ama sesi çıkmadı. Sanırım sevmiyordu annemi. Anneme doğru dönüp attığım o meraklı bakış annemin “benim sevgim ikimize de yeter” demesiyle hayal kırıklığına dönüştü. “Benim sevgim ikimize de yeter. Hem baban sevgisini göstermeyi sevmiyor değil mi Asaf?” “Tabii ki de öyle senin sevgin ikimize de yeter.” dedi babam sorumdan kurtulmuşçasına gülümseyerek. Babam hep böyleydi anneme sevgisini belli etmez ama sevgisini gösterince de umursamaz ve annemi yanından uzaklaştırırdı ama annemi seviyordu, gerçekten annemin babamı sevdiği kadar seviyor muydu?

Geri mi döneyim aşksız hayatıma O sıkıcı günlere ve iç bunaltıcı yalnızlığa Karanlık yeniden kaplasın her yeri Yiyip bitirsin beni... Bunu istemiyorum, Sophie Görüyorsun aslında, Korkup gözlerini kaçırma Aşk korkutmasın seni Korkunç bir şey olsa hiç Sevinçle attırır mıydı kalbimi? || `Eski Bir Hikaye` bir mektup romandır. Hikaye karakterlerin birbirlerine gönderdikleri mektuplar üzerinden kurgulanmıştır.

Hayattan korkarsam her zaman kaybedeceğimi söyledi. Hayatta kalmakla yaşamak aynı değildi, bana en güzel yolla gösterdi. Sonra en büyük korkaklığı kendisi yaptı. `Bizim için savaşmayı seçti, o pes etmeyecek kadar cesurdu` sözleri ağzımdan hiç dökülmedi. Atlas gitti. Ben de söz verdiğim gibi yaptım. Onu beklemedim. Bize zamanın eli değdi. Kaybedilenlerin ve geri kazanılmaya çalışılanların hikayesi.

metanoia: Günlüğünü gerçekten çöp kutusuna mı atıyordun? metanoia: İstenilmeyen şeyler imha edilir. metanoia: Ve o defter benim ayaklarımın ucuna düştüğüne göre, metanoia: Bu okumam gerektiği anlamına mı geliyor?

Duru 18 yaşında çok güzel alımlı bir kız. Okulların açılması ile hareketsiz olan hayatı, Sarp adlı genç ile tanıştıktan sonra hareket gelir. Babası ile sorunları olan bir kızdır. Bu yüzden baba sevgisini hiç tatmamıştır. Sarp onun yaralarına iyi gelebilecek mi? Bisikletten korkan kızı kendi motoruna aşık etmiştir. Sarp ve Duru`nun bu güzel hikayesine birlikte tanık olmaya ne dersiniz?

Hayatı değişmiş olan bir kız ve hayatını değştirdiği bir adam. İntikam, aşk, rekabet üçlüsü bir arada olursa ne olur? Ateş mi yenerdi suyu yoksa su mu ateşi? Yoksa hayat ikisine karşı galip gelerek yok mu ederdi onları?