Ailesi tarafından küçük yaşta terk edilen Tılsım tek başına ayakları üstünde duruyordur ve kendisi bir çizim projesi için tanımadığı bir kişi lazımdı ve bulmuştu . Ama bilmediği bir şey vardı bulduğu kişi yüzünü göstermeyen dünyanın en büyük ve en güçlü mafyası olduğunu bilmiyorudu…

Bazen yapılan hatalar, büyük sonuçlara sebep olabilir. Karmen, büyük hataların büyük sonuçlarında, tehlikenin kıyısında doğan Ölüm`dü.

Yavuz, bana elindeki tableti uzattığında ona baktım. “Bu ne?” “İzle.” Gösterdiği görüntüyü izledikten sonra birkaç kez daha izledim. İnanmak istemedim, bu görüntüye. Çünkü, bu görüntüdeki kadın benim sevdiğim olamazdı. Bana ihanet edemezdi, yanlıştı. Belki de yalandı da. Tableti geri uzattığımda sessiz kaldım. Masaya parmaklarımı tek tek vurarak düşünmeye çalıştığımda aklıma hiçbir şey gelmedi. Neden? Niye? “Ne yapacağız?” diye sormuştu birisi. Ben de bilmiyordum. İlk defa bir şeyi bilmiyordum ve bilmek istemiyordum. “Aradığımız kişi-“ “Zeynep Hena Erçin.” dedim, ondan önce. “Düşmanım ve aynı zamanda da sevdiğim kadın, biliyorum.” Eğer böyle bir şey yaptıysa, sonu ölümdü.

Habil ve Kabil`in hikayesinde bir kötü vardı ama bu hikaye melek maskesi takan iblislerle doluydu. Sonunda hepsi de cehennemlik oldu. Ama en çok ben yandım. Gidenler kurtuldu, kalanları acı içinde bıraktı. Ölen bir kere öldü, kalanlar her gün ölmeye devam etti. Günahlarımızın bedelini ödemek için yanacağımız o cehennem başka bir gerçeklikte değildi. İçimizdeydi. Hiç bulamayacağımız kadar derinde; ve kaçamayacağımız kadar bize aitti. Yine de, tüm bu acı ve kedere rağmen küllerimizden doğan bir sabırla en sonunda biz de kurtulduk. Ve bu defa kurtulanlar gidenler değil, kalanlar oldu.

Zili çaldığımda kapının açılmasını bekledim. Kapı açıldığında Asil oldukça şaşkındı, beklemiyordu ona gelmemi. Senin benden başka gidecek yerin yok. Bunu o aklına kazıyacaksın. Benden başka hiçbir yere gidemeyeceksin. “Alin?” Çantamı ilk defa önemsemeyip kenara attığımda aramızdaki mesafeyi kapatmak için ona ilerledim. Parmak ucumda yükseldiğimde olabildiğince onu kendime çekip öptüm. Karşılık verip vermemesi beni ilgilendirmiyordu. Eğer ondan başka gidecek yerim yoksa, o yeri bana kendisi verecekti. Dudağını benden ayırdığında durmadı. “Gitmek için geldiysen, bu sefer izin vermeyeceğim.” “Gitmek için gelmedim.” dedim kesik kesik alabildiğim nefesle. “Yerini bileceksin bundan sonra.” Yutkundum. “Benim karımsan bu eve geleceksin. Burada yaşayacaksın.” Elini sertçe kapıya koyduğunda tekrar üstüme eğildi. “Gerekirse benimle uyuyacaksın.” Birbirimizi sevmeden bu mümkün müydü?

"Sakın!" diye bağırdı duygu duvarını kırarak. "Eğer o silahla kendini vurursan bunun dönüşü olmaz Efil!" Acıyla kahkaha atmaya başladım. Herkes benim bunu yapacağımdan o kadar emindi ki, korkuyorlardı. Haklılardı da. Yapacaktım. "Niye?" diye fısıldadım gülümsemem yüzümden yavaş yavaş silinirken. "Bu silahı bana yıllar önce doğrultan sen değil miydin? Bu silah benim sonum olacaktı zaten şu an seni korkutan şey ne Karan!" Cevap vermedi. Veremedi. Dudakları lâl oldu bu gece. Korkuyordu. Beni kaybedecek olmaktan korkuyordu. O korkmazdı, onun istisnaları olmazdı. Ben hariçtim. "Nefretten aşk doğamaz demiştin." dedim tüm uzuvlarım acıyla sızlarken. "Haklıydın. Biz nerede başlarsak orada biteriz. Nefretin benim sonum olmasına izin vermeden ben kendi sonumu yazıyorum." "Yapma Savcı." dedi ben silahla ateş etmeden hemen önce. "İnsanlar yanılır ama ben yanılmaz demiştim ya sana, ilk defa haklı çıktın. Yanıldım. Nefret aşka dönüşürse şayet, o adamı kimse tutamaz. Aşk gerçekten her şeyi yenebilecek olan tek duyguymuş çünkü." "Duygulara yeri olmayan sen mi söylüyorsun bunu? Aşk nedir bilmiyorsun bile!" "Evet!" dedi bağırarak. "Aşk nedir bilmiyorum, tek bildiğim senin yanında kendimi kaybettiğim. Kalbimin hızlanmasını sağlayan, tek bir gülüşünle bana tüm dünyayı yaktırabilecek güce sahip olan tek kadın sensen ve buna aşk denmiyorsa ben hastayım Savcı. Ben yenildim." Bu cümlenin devamını duymaya hazır değildim. Söyleyemezdi. "Ben senin yenilmeni beklerken, ben sana yenildi-" Başımı ağır ağır sallarken cümlenin devam etmesine izin vermeyerek, acımadan iki el silah sesinin duyulmasını sağladım. Bedenim yere kapaklandı. Tüm feryat dolu sesler umurumda olmadı ama diz çökmem için bana emreden Karan Kızıltuğ`un gözyaşları içinde yerde diz çöktüğünü görmek bu gece için en kötü ikinci şeydi.

Yüzümdeki saçı uzaklaştırdı ve kulağımın arkasına tıktı. "Bana ihanet etme. Sana Karanbey olmak istemiyorum." Etmeyecektim. Bana güvenmemesi anlayabiliyordum, ben bile hayatım boyunca ilk kez kendime güvenebiliyordum. Bunca zaman amacım ailemi bulmaktı, şimdiyse buna Hakan`a yardım etmek eklenmişti. "Sanırım senin gibi benim de yardıma ihtiyacım var. " Tekrar iç çektiğini duydum. "Hem de çok fazla." Başlangıç Tarihi : 01.12.2023

Wattpad’te 2.78 Milyon okunmaya ulaşmış olup bölüm güncellemeleri devam etmektedir. Sıcacık bir mahalle hikayesi ve elbette ki aşklar. Kenan, Duygu’nun abilerinin en yakın arkadaşıdır ve kız onu da abisi gibi görmektedir. Ancak bir gece Duygu rüyasında Kenan’ı öptüğünü görür ve bundan çok etkilenir. Daha sonrasında ise utanç ve panikten Kenan’dan kaçmaya başlar fakat o kaçtıkça Kenan kovalar.

İlk sezon düzenlenmiştir, ikinci sezon düzenlenecektir. (TAMAMLANDI!) En kısa zamanda düzenlenecektir, Keyifli okumalar dilerim. *Asker Kurgusu *Wattpad`de var. “Sen çok güzel konuşuyorsun.” “Güzel olduğun için. Hem söyleyen önemli değil, söyleten önemli.” Küçükken kitaplarda ki aşkın yalan olduğuna inanırdım. Ta ki hastane çıkışı kaçırıldığım terörler tarafından karşıma çıkan ela gözlü askere tutulduğumun farkına vardığım vakit. O aşık olduğum ela gözlerin içinde barındırdığı güven ve huzur. Güneşin her zaman yüzüne vurduğu vakit ortaya çıkan o gamzeleri ve gamzelerine eşlik eden o muhteşem, hayran olduğum ela gözleri. Kendisiyle öğrendiğim tek kelime, ve o kelimenin içinde bana yaşattığı muhteşem sevgi. Aşk… Terörler tarafından kaçırılan genç doktor, kendini hiç beklemediği bir anda mermilerin içinde bulur. Terör örgütü liderinin yaralanması ve göğsüne saplı kurşunu çıkartmaları için kaçırılan doktor, ve doktorun orada olduğunu bilmedikleri için operasyona geçen Atmaca timi. Peki üsteğmen Ömer Asaf, depoda gördüğü yeşil gözlere tutulup kalırsa, yahut Genç doktor İkra ona bakan o güzel ela gözlerin nefesini kestiğini hissederse. Temiz, masum ve bir o kadar aşk dolu bir kitap sizleri bekliyor. Bakmadan geçmeyin :)

Adavet; düşmanca davranış, düşmanlık..