Aşkını havada ararken buzda bulan ikili...

Unutmak bazen bir ceza değil, hayatta kalmanın ta kendisidir... Belinay... Adını her sabah kendine tekrar eden bir kız. Hatırlamak için duvara çentikler atan, geçmişi karanlık bir mahzende arayan bir zihnin esiri. Onun kim olduğunu öğrenmek isteyenler için bu, bir aşkın, bir ihanetin ve kanla yazılmış bir ailenin hikâyesi. Savaş... Tek hatırlamak istediği isim. Ama o isim bile artık hayatına ölüm gibi yaklaşıyor. Zengin ve karanlık bir adamın gölgesinde, bastırılmış gerçeklerin içinde sıkışıp kalmış genç bir kadın... Bir annenin feryadı, bir babanın saplantısı, bir kızın yarım kalan hikâyesi. Bu kitapta herkesin bir sırrı var. Ve bazı sırlar, hatırlanacak kadar güvenli değildir. Bir aşkın, bir travmanın, bir sırrın hikayesi. ⚠️Duygusal yoğunluk, hassas içerikler ve +18 dil unsurları içerir. Lütfen bilinçli okuyunuz.

Siz; öhm öhm(gönderilmedi) Siz;eee ne demişler komşu komşunun külüne muhtaçmışş Siz;eh bu laf biraz doğruymuuş ... Asel aynı mahallede ve aynı apartmanda yaşadıkları aras`a aşıktır, şansını denemek için anominlik yapar ve olaylar gelişir

" Bu şehirde cinayetler bitmez başkomiserim." İstanbul Galata Emniyet Müdürlüğünün, Cinayet Büro Amirliğinde görev yapan üç polisin hikâyesi. Başkomiser Yavuz ve ekibi, kadim İstanbul şehrinde işlenen cinayetleri çözmeye çalışıyor. Serinin ilk kitabı.

Karşımda dikilip bana üstten üstten bakarken konuştu. “Beni çağırmışsın, buyur?” Sesi tok, ifadesi sertti. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu, çok uzun boyluydu. Zihnim, bana ihanet edercesine beş saniye boyunca tamamen devre dışı kaldı. Çünkü az önce söylediği şeyi sindirmekte zorlanıyordum. Beni? “Beni çağırmışsın” mı?! Hani şu göbekli, kel, yaşlı adamlar olur ya.. Sabahları kahvede çay içip gazete okuyan, mahallenin gençlerine “Oğlum, sen kimin çocuğusun?” diye soran tipler.. İşte ben tam olarak öyle biriyle karşılaşmayı bekliyordum. Ama kader, yine o kendine has mizah anlayışıyla, karşıma bambaşka bir şey çıkarmıştı. Daha doğrusu, birini. Karşımda duran adam, yaşlı bir muhtardan çok “anaların maşallahı, kızların inşallahı” kavramını çağrıştırıyordu. Esmerdi. Uzun boyluydu. Bakışları sertti. Kaslı kolları, gömleğinin sıvanmış kollarında tehdit gibi duruyordu. Bir de üstüne, o ifadesiz yüzle bana bakıyordu. Bu bir şaka mıydı? Bir kamera falan olmalıydı. İstanbul’a yeni gelenleri trolleyen bir sosyal deney.. Ama sonra yanımdaki kızın “işte muhtar bu” bakışıyla birlikte gerçekler acımasızca yüzüme çarptı. Ben şoka girmiş vaziyette ona bakarken, o da bana bakmayı sürdürüyordu. Kaşlarını hafifçe çattı. “Beni çağırmışsın, buradayım?” Göz kırptım. Sonra tekrar. Derin bir nefes al menekşe. Kontrolü kaybetme. Belki de rüya bu. Belki de hâlâ Manisadasım. Ama hayır. Tartıştığım adam orada, anahtar ise hâlâ elimdeydi. Ve sinirim, zirve yapmış bir halde bana eşlik ediyordu. Sonunda, mantıklı bir cümle kurabildim. Gerçi ne kadar mantıklı olduğu tartışılırdı. “Ben muhtarı çağırdım.” Derken kollarımı göğsümde birleştirmiştim. “Bir yanlışlık oldu sanırım, sizle ilgili bir durum yok sağolun.” Adam ifadesizce kaşını kaldırdı. “ Muhtar benim zaten.” Gözlerimi kıstım. “Hayır.” Kaşlarını kaldırdı. “Evet.” Direndim. “Hayır.” Çevremizde durup bizi izleyen insanların bazılarının sessizde olsa güldüğünü duyabiliyordum. Tahammülünün azaldığını belli eden bir ses tonuyla, “İmtihan mısın kızım sen?” Diye sordu. “Ama muhtar-“ Ellerini siyah kumaş pantolonun ceplerine sokup başını gökyüzüne çevirdi. Sabır dileniyordu galiba. “Muhtar benim diyorum sana. Yinelemeyeceğim bunu, sorunun ne olduğunu söylüyorsan söyle söylemiyorsan işim gücüm var.” Öfkeli sesi geri adım atmama neden olmuştu. Yine de gururumu ve inatçılığımı devreye sokarak “Ama ben amca bekliyordum..” Dedim. Yunan heykeli kılıklı muhtarın dudakları hafifçe yana kıvrıldı. Kaşları yukarı kalktı. Ardından alayla konuştu. “Özür dilerim, öbür sefere daha yaşlı olmaya çalışırım. Şimdi problemin ne olduğunu söyleyecek misin? Sabrım tükeniyor.” ___ Menekşe&Cihan.

İş çıkışı herzaman geçtiğim karanlık sokaktan biran önce gitmek isterken sokağın başında çığlık sesi gelir ve ben…

Küçük yaşta annesini ve babasını kaybeden Orisa, yetimhaneye gitmiştir. 18 yaşından bir süre sonra yetimhane`den kalçmasıyla karşısına çıkan Rovet ile hayatı baştan aşağı değişir.

– Zihninizin ve kalbinizin derinliklerine işleyen, tutkunun ve suçun iç içe geçtiği bir hikaye. Gücün, sevginin ve affetmenin sınırlarını zorlayacak, her sayfasında kalbinizi hızlandıracak bir yolculuk. Hazır olun, çünkü bu hikayenin sonu sizi beklemiyor. Aşk, her şeyin üzerine çıkabilir mi? Bir kadının gücü, bir adamın karanlığını aydınlatabilir mi? Ve son olarak, adaletin bedelini kim ödeyecek?

Gerilim/Mizah konulu bir kitaptır! Vahşi Batı Lisesi tam bir anarşi yuvası! Burası, toplumun dışladığı ya da disiplin cezası alıp başka hiçbir okula kabul edilmeyen öğrencilerin toplandığı bir yer. Okulda hiçbir otorite yok, herkes kendi kurallarını koyuyor. Kaosun ortasında, yeni gelen masum bir öğrenci buraya düşerse hayatta kalmak için ya bir çeteye katılmalı ya da kendi yolunu bulmalı. "Cehennemin ortasında Cennetin çocukları!"

Konusunu inanın ben bile bilmiyorum yazdım ve devamı geldi. Tek bildiğim; Hep başlarına kötü şeyler gelse bile sonunda aşkı bulacak o çift Masal ve Akın. ALINTI: "Nereye gidiyorsun domatesler güzeli?" dedi. "Cehennemin dibine Akın gelicek misin?" dedim. "Seninle ölüme bile gelirim güzelim!" dedi. Tetikleyici unsur vardır! Küfür ve +18 şeyler olabilir! Yanlış yazılarda olabilir şimdiden kusura bakmayın. Başlangıç: 23/01/2024 Final: 23/01/2025