"Ali Asaf" ona ilk defa ismiyle seslenmiştim. "Yapma" "Neyi yapmayayım" anlamamıştım. Gözlerini kısıp "Bana ismimle seslenme. " "İyide senin ismin Ali Asaf değil mi?" Sesini yükselterek "San YAPMA dedim!İsmim Ali. Sana sadece Ali daha fazlası değil." Bu son sözleri ise kırılan kalbimin sesiydi. Ona artık Ali diyecektim sadece Ali. İsmini söylememi istesede artık benim için sadece Ali`ydi. Ruhumda iz bırakılmış nişaneler dolanıyordu. Bir bir etrafımı sarmış ve an kolluyorlardı. Kaçış yoktu ama benim de pes etmeye niyetim yoktu. Genç kurgu sevenleri kitabıma beklerim.

Son yirmi yedi saniye. Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı. "Sonuna geldik, küçük hanım," Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu. "Cana can!" Sesi sert, ancak bir o kadar da memnundu. "Kadına kadın!" Keskin nişancının parmağı yavaşça tetiğe baskı yapmaya başladı. "Kıza kız, Anıl!" Beş saniye... "İşini bitir!" "Onun gözleri, özgürlük bulduğum gökyüzü değil, boğulacağım denizdi. Ama artık boğulmaktan korkmuyordum, çünkü ben de onun yanmaktan korktuğu ateşe dönüşmüştüm." Bu kitapta bahsedilen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür; her ayrıntısı, sadece kurgusal bir dünya oluşturma amacını taşımaktadır.

Görücü usulü ile başlayan aşkk

Aynı duygulardan yara almış iki insan bir araya gelirse sizce ne olurdu? Leyla, geçmişinden adeta balyoz darbesi almış bir kızdır. Yaşadığı şeylerin üstesinden gelmeyi, dövüş sanatları sayesinde yenmiştir. Amacı hem kendini korumak, hem de daha iyi hissetmektir. Kızımızı diğer genç kızlardan ayıran özelliği ise, aykırı olmasıdır. Üniversite de tanıştığı üç arkadaşı ile ortak bir eve çıkma kararı aldıktan sonra, anlaşamadığı her bir karakter ile baş etmeyi zor da olsa öğrenmiştir. Yaman, zamanın ondan çaldığı bütün güzel yanlarını hatırlamak istemeyen; içine kapanık, kimse ile fazla muhatap olmayan, etrafına adeta çelikten duvar örmüş bir gençtir. Bu zorlu mizacını Leylaların karşı dairesine taşındıktan sonra, yavaş yavaş yitirmeye başlayan gencimiz, Leyla`nın hikâyesini bizzat kendisinden duyduktan sonra onunla gittikçe yakınlaşır ve böylelikle aşk kapılarını ardına kadar açar bu ikili için. Bakalım aynı duygulardan yara almış bu iki gencimizi neler bekliyor? Hayatlarına kaldıkları yerden devam edebilecekler mi, yoksa geçmişin tozlu rafları arasında gelgit yaşamaya devam mı edecekler? 5846 Sayılı Kanun gereğince hikayelerim koruma altındadır. İznim olmadan çalındığında veya kopyalandığında, yapanlar hakkında yasal işlem başlatılacaktır!

En yakın arkadaşlarınızdan birinin sevdiği çocuk size görücüye gelseydi ne yapardınız? Üstelik bu çocuk da arkadaşınıza aynı şeyleri hissediyorsa o zaman işler iyice kızışırdı değil mi? *** Bir yıldır Yeni Zelanda`da çevirmenlik yapan Ceylan, ailesini ve memleketini çok özlemektedir. Annesi arayıp abisinin düğünü için memlekete çağırdığında soluğu patronunun yanında alan genç kız bir aylığına biricik ülkesi Türkiye`ye gitmek için izin koparır ancak onu bekleyen süprizlerden bihaberdir. Tekrar dönmesi gerektiğinde karşısına çıkan seçeneklerle neyi ve kimi seçeceğini şaşırır. Çok sevdiği işine geri mi dönmesi gerekiyor yoksa onu şaşkına uğratan arkadaşının biricik aşkı olan çocuğu mu dinlemeliydi? "Kalbimde kimin olduğu umurumda değil! Eğer senin sayende Allah`ın lütfunu kazanacaksam o zaman onuda unutmaya hazırım. Yeter ki bana hayır deme..." "Birbirini seven kimselerin arasına giremem ben, kusura bakmayın!" "Ucunda Allah`ın rızası varsa gözüm hiçbir şeyi görmez. Bundan sonra senden başkasını görmeyeceği gibi..."

Sakar, komik, saf ruhlu, 21 yaşında, PDR okuyan, başarılı bir genç kız; Mucize Güngören. Sessiz-sakin, soğuk, 23 yaşında, mimarlık okuyan, bebek yüzlü bir genç adam; Umut Tekinoğlu. Aileleri tarafından hiç istemedikleri halde evlendirilen iki gencin öyküsü... Mucize`nin Umut`a yaranma çabaları ve Umut`un gururuyla verdiği bu mücadelede aşkın mı kazanacağı yoksa hayal kırıklıklarının mı olacağı sadece seçtikleri yollarla belli olacaktır.

İclal Ilgın, üniversiteden yeni mezun olmuştur ve Kayseri`ye sağlıkçı olarak atanır. Gittiği şehri tanımadığı için bir süreliğine ev arayışına çıkar. Sonunda bulduğunda ise beklemediği bir sürpriz ile karşı karşıya kalır. Özel bir numara sürekli kendisini arar fakat sesini etmez. Genç kız bundan oldukça muzdariptir. Zira birini kırdığını veya üzdüğünü düşünmektedir. Bu yüzden her seferinde aramaları cevaplar, belki arayan kişi derdini anlatır da bu musibet sona erer diye. Lakin arayan kişi konuşmamakta ısrarcıdır. Bu durumda genç kız ne yapacağını bilemez ve arayan kişinin bir gün konuşacağını umut eder. *** "Kimdi o!" "Efendim?" "Kimdi o sana sarılan *** çocuğu! Onun o elini kırıp diğer eline vermez miyim!" "Sesini duymamız için ağabeyimin gelip bana sarılması gerekiyormuş demek ki." "Dıt dıt dıt..."

` Nasıl emin oluyorsun ki seni sevdiğine. Adam buz gibi duruyor. Güldüğünü gören yok` ..... ` Bazen benim bile fark edemediğim anlarda beni düşünüyor. Öyle ki henüz kendimi bile fark edemediği sorunlarımı ben görmeden çözmüş oluyor. Nasıl olurda inanmam`

Üniversitedeki yakın arkadaşının mahallesine taşınan mahalle abilerinden nefret etmiş bir kız Sevda mahallesinde aşkı sevdayı aileyi bulabilir mi… Wattpadden geldik🤍 ❗️Bu kitapta kötü örnek oluşturabilecek ve rahatsız edecek unsurlar bulunmaktadır. Yaşı uygun olmayanların ve rahatsız hissedeceklerin okumaması önemle rica olunur. ❗️Bu kitapta hiçbir kötü olay ve davranışın güzellemesi yapılmamaktadır. Kurguda geçen tüm kişi kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek hayat ve kişilerle ilgisi yoktur

Güney kapıyı gri eşofmanı ve açık mavi oversize tişörtüyle açtı. Duştan yeni çıktığı için saçları dağınıktı ve boynunda havlusu vardı. Onu aylardır net bir şekilde görmediğimi fark ettirecek kadar değişmişti. Yüzü daha aydınlık, saçları daha siyah, gözleri daha yoğun kahverengi ve her nasılsa boyu falan da daha uzun görünüyordu. Karşı villamda oturmasına ve aile dostumuzun oğlu olmasına rağmen geçen yıl İzmir’e ilk adım attığım günden yaz tatiline kadar yalnızca birkaç kez doğru düzgün iletişim kurduğumuzu fark etmiştim. Yüzüne bile bakmamış mıydım gerçekten? O da benimkine bakmamıştı ki... Birbirimizle görüşme ihtiyacı hissetmemiştik ve sanırım evlerimizin yakın olduğunu bilmenin iyi gelmesinden başka bir ortak noktamız da yoktu.