rüyanda gördüğün adam sana ne gibi mucize getirebilir seni karanlıktan çekip alabilir mi

Bir insan ailesine ne kadar geç kavuşabilirdi ? Ailesi olarak kabul ettiği kişilerle yaşarken biranda gerçek ailesini bulmasıyla ne yapabilirdi ?

Günlük........

Merhaba Ben Lavina Alçin 26 yaşında bir Savcıyım. Sadece kuzenlerimden intikam almak için kaçırıldığım zaman beni kurtaran bir Üsteğmen ile anlaşmalı evlilik yaptım. En fazla ne olabilirki?

Karaca gittiği görevde timindeki askerleri şehit verir karısı onu en yakın dostu olan arkadaşı eymenle aldatır aksak kızını alıp gider

Toprak, onun kaybettiklerini örtemedi. Ne kadar derine gömülürse gömülsün, eksilen her isim, parçalanmış her beden, onun zihninde yeniden ve yeniden doğdu. Kan, toprağa karıştı; isimler rüzgârda savruldu. Ama o, tek bir an bile unutmadı. Onun için kaybetmek, bir son değildi. Bir başlangıçtı. Bir intikam yeminine açılan ilk kapıydı. O, savaş meydanlarında kanla yoğruldu. Her kurşun, her patlama, her çığlık onu biraz daha insanlıktan kopardı. Geride kalanlar, artık korunması gereken kutsal birer emanet, kaybettikleri ise intikamın pusulasıydı. Gündüzleri düşmanlarına nefes aldırmadı, geceleri ise kaybettiklerinin ağırlığıyla boğuldu. İçinde büyüyen sessizlik, zamanla bir fırtınaya dönüştü; yalnızca kendisini değil, karşısına çıkan her şeyi paramparça edecek bir fırtına. Duygularına yer yoktu. Şefkat, zayıflıktı. Acı, bir araçtı. Sadakat, kanla yazılmış bir emir gibiydi. İhaneti affetmek yoktu; merhameti göstermek yoktu. Yolunda duran, nefes alan her düşman, kaybettiklerinin mezar taşına yeni bir çentik olarak kazınacaktı. Ona göre ölüm bile artık bir lütuftu; ama bu lütuf, hak edene gösterilirdi. Önce diz çöktürülecek, sonra sessizliğe gömülecekti. Ve kimse, adını rahmetle anmayacaktı. O, düşmanın adım attığı her toprağı, kaybettiklerinin hatırası için zehirli bir bataklığa çevirecekti. Oyun yoktu, müzakere yoktu, geri adım yoktu. İntikam, onun damarlarında akan son gerçekti. Gözünde ne yaş kalmıştı ne umut. Artık sadece bir görev vardı: Kaybettiklerinin hesabını sormak. Bir gün olsun unutmadı; bir an olsun affetmedi. O, kaybettiklerinin mezarlarını çiğneyenlerin sadece canını almayacak. Onların soyunu, adını, hatırasını toprağın en dibine gömüp, nefretle tuzlayacak. Ve geriye kalan tek şey, sessizlik ve küller olacak.

.....kja