"Bir şey söyle Gülşehide!" Uzun zaman sonra sevdiği adam tarafından ismi telaffuz edilince içinden bir şeyler kopup gitmişti sanki. Duyduğu çatırtı, yüreğinden ayrılan buz parçasına ait olmalıydı. Bakışlarını genç adamın yüzüne tırmandırdı. Hiçbir zaman uzun uzun bakamadığı yüzün her santiminde öfke belirtisi vardı, gözleri ise ayrı bir hikayeydi. Son cümlesindeki ses tonundan da anlayabildiği üzere kırgın ve bitkin bir adamın gözleriydi bunlar. Genç adamın bakışlarını çekmemesinden cesaret alarak iki alev çukurundan çekemedi gözlerini. Şimdiye kadar bunu yapmaktan hep haya etmişti. Ama yiğitliği kadar iffetine ve ahlakına da şahit olduğu adam bakışlarını çekmeyerek ona bir şeyler anlatmak ister gibiyken nasıl çekebilirdi bakışlarını? Harelerinin güzelliği yutkunmasına sebep oldu, bir an tüm yaşananları unutarak baktı genç adama. Sevdiğine kavuşmuş bir kadın gibi, birazdan gülümseyecekler ve birbirlerine sımsıkı sarılacaklarmış gibi baktı. Aklından geçenler onu şaşırtırken adamın bakışlarının da bir anlığına yumuşadığını fark etmişti. Evet, o da onun gibi hissetmiş olmalıydı. Hayır, bu kendini kandırmaktan başka bir şey değildi. Cihangir ona karşı filizlenen hislerini koparıp atalı çok olmuş olmalıydı. Kim kendisini bırakıp giden bir kadını hayırla yâd ederdi ki? İstiğfar çekerek bakışlarını önüne indirdi ve bu efsunlu ana son verdi. Cihangir odadan çıkmak üzere hareketlendi. Onunla konuşmak isterken, olanları anlatıp bir mazeret sunsun ve yüreğindeki yerine geri konsun isterken Gülşehide`nin aralarına ördüğü duvar buna mani oluyordu. Ne ileri gidebiliyordu ne geri. Konuşmadığı yetmiyormuş gibi bir de sevdasını hararetlendiren bakışlar atıyordu ona. Derdi neydi bu kadının? Tekrar sinirlendiğini hissediyordu ancak bu sefer siniri kendisineydi. Kadının onun yüreğindeki yeri değişmemişti ki. Kadının yapacağı açıklama ancak zihnindeki dengeleri düzeltebilirdi. Boğazını temizledi. "Şimdi gidiyorum, tekrar geleceğim." dedi. "Yalnız kalacağın bu süre zarfında sorularıma vereceğin cevapları düşünmek için yeterince fırsatın olacak." Kapıdan çıkmadan önce son bir şey söylemek için masanın üstünde elleri ile oynayan kadına döndü. Gülşehide baksaydı, adamın boynundaki hareketlenmeye şahit olacaktı. "Bir dahakine bu kadar tahammülkâr olmayacağım, Gülşehide."

--- "Güneş her zaman aydınlığa doğmaz... Bazen karanlığın tam ortasına iner." Kara, yıllardır taşıdığı yalnızlığın sebebini bilmeden yaşamaktadır. Ta ki bir ameliyathane kapısında, hayatını değiştirecek o cümleyi duyana kadar: "O içerideki kız... senin ikizin." Bir kolye, saklanan bir geçmiş ve kanla yazılmış bir sır... Kardeşlik, her zaman mutluluk getirmez; bazen en derin yarayı açar. Ve Kara, bu kez yalnızca kaderiyle değil, kalbinin karanlığıyla da yüzleşmek zorundadır. ---

Kendimi bir genelevin içinde bulmayı beklemiyordum. Senelerce o dört duvarın arasına hapsolacağımı da. Kaçmayı denedim. İzin vermediler. Bu dünyadan uzaklaşmayı da denedim. Engel oldular. Sonra gözlerinin ardında saklamayı başaramadığı vahşi bir hayvan taşıyan, gördüğüm en güzel gülümsemeye sahip genç bir polis geldi ve bana dışarıdaki dünyayı gösterdi. Sonsuz olasılıkları. Şansın varlığını. Hayatın belki de görmeye asla imkânım olamayacağı güzelliklerini. Karanlığın içinde bana bir umut verdi. Beni bırakmayacağını, benim için her şeyi yapacağını söyledi. Ve böylece hayatımı mahvetti.

Oyuncuğa yıllarca ara vermiş, özel hayatını medyadan sır gibi gizleyen bir oyuncu ile yapım şirketi sahibinin hayatı bir noktada kesişir...

Bu bir geçmişin veya geleceğin hikâyesi değildi. Onun da dediği gibi, kirletilmemiş bir gök yüzünün meselesiydi.

İstanbul’un sessiz boğaz kıyısında, yılların tozunu üzerinde taşıyan eski bir yalı vardı. Zamanın unuttuğu bu yerde, duvarların arasında saklı sırlar, toprak kokusuyla karışmış eski sayfalarda hayat bulmayı bekliyordu. Ayla elinde büyükannesinden kalma yıpranmış günlüğüyle yalıya ilk adımını attığında, geçmişin ve geleceğin ince bir çizgide buluştuğunu henüz bilmiyordu. O an, hayatının en büyük macerasının başlangıcıydı. Aşkın, gizemin ve çözülmeyi bekleyen sırların...

Ailesinin izinden gidip asker olan kız. Önder edindiği adam gibi asker olan adam. Onların hayatı... Kitaba, hem buradan, hem wattpad üzerinden ulaşabilirsiniz. WhatsApp kanalıma ve instagram hesabıma bekliyorum. Hesap isimleri; andromedayolu

"Sana yardım edeceğim" sert ve erkeksi sesiyle konuşmuştu adam. Kelimeler ağzından hangi ara çıkmıştı hiç fark etmemişti. "Nasıl?" diye sordu kadın masmavi gözlerinden umut kırıntıları geçerken. Deli gibi merak ediyordu karşısında oturan daha bugün tanıdığı adamın ona nasıl yardım edeceğini. "Benimle evleneceksin" adamın ağzından dökülen iki kelime yetmişti kadının gözlerini irice açmasına. "Nee?" Allak bullak olmuş duygularına, mahv olmuş hisslerine, karışık düşüncelerine rağmen tek bir kelime çıkmıştı gökyüzü gözlü, gece karası saçlı kadının dudakları arasından... *** Acılı hayatlar... Kesişen yollar... İstanbul`dan Karadeniz`e kadar uzanacak sürükleyici bir aşk hikayesi... Efsa❤Yaman... Başlama tarihi: 02.10.2020

Ya her şey bir hayalden ibaret ise

Tarih kendini tekrar edermiydi? Peki bu tarihi değiştirmek mümkün müydü?

“Aşk bazen en tehlikeli ateşi yakar… O ateşin içinde yanmaya hazır mısın?”

17 yaşında annesini kaybeden Arin kimsesiz kalması ile köylü ile evlendirilmesine karar verir. Ancak Diyarbakır`ın Ağalarından olan Hozan ağa kızın yaşlı birisi ile evlenmesini istemeyerek kızı oğluna ister.

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

Müjgan Alkaya, otuzlarının başında bir doktordur. Bir gece ansızın küçük kuzeni, geçirdiği kaza yüzünden felçli kalmıştır ve artık yürüyemeyecektir. Müjgan kardeşten öte sevdiği kuzenini iyileştirmek için onlarca doktor gezmiştir fakat olumlu sonuç alamamıştır. En son çare olarak başarılı bilim insanı olan,hem yakın arkadaşının ağabeyi hem de eski sevgilisi Atilla`dan yârdım istemiştir. İstenilen bir yardım hem eski aşıkları tekrar bir araya getirmiş hem de varolduklarını bile bilmediği sırları aydınlatmaya başlatmıştır...

"Mantığın esiri olan Kroma, on yıl önce yitirdiği tüm güzelliği geri getirecek, buz tutmuş ruhlara dokunacak kadim bir tınının ilk yankısına hasretti..."

bir tim ve bir kız bebek bir gece vakti askeriyenin lojman kapısına bırakılan bir bebek ve görevden yeni dönmüş 4 kişilik bir tim. Ay timi.

Hazal, yaşadığı bir olay üzerine yıllardır zorla tutulduğu yerden kaçmak zorunda kalır. Hiç beklemediği bir anda karşısına çıkan ve bazı şeylerin karşılığında onu koruyabileceğini söyleyen deniz gözlü adam, Hazal`ın hiç tahmin edemeyeceği biri çıkmıştır. Hazal peşindekilerinin pençesinden kurtulmak için asla tanışacağını bile düşünmediği bu adamla bir anlaşma yapar. Fakat çıktığı bu yeni yol hiç de umduğu gibi olmaz. Birdenbire klanların yönetiminde olan yeraltı dünyasının tam merkezinde olan Hazal; sandığından bile çok daha fazla tehlikeli olan bir dünya, çözülmesi gereken sırlar, ağlarını gittikçe ören yalanlar, her geçen gün daha da artan şüpheler ve daha çok fazlasıyla kendisini karşı karşıya bulur. Peki bu koyu deniz mavisi gözlü adam, vadettiği gibi onu koruyacak mıdır? Yoksa Hazal`ın kendisini asıl koruması gereken kişi o mudur? (YAKAMOZ üç kitaptan oluşacak bir roman serisidir. Birinci kitap tamamlanmıştır. İkinci kitap devam etmektedir.) NOT: Cinsellik ve işkence gibi sahneler mevcuttur. Wattpad’de yayınlanma tarihi: Şubat 2022 Kitappad`de yayınlanma tarihi: 16 Ocak 2025 Wattpad’de çok daha aktifim. Wattpad`deki tüm güncel bölümler burada da yayımdadır. İyi okumalar dilerim.

Her şey ufak bir hatayla başladı. Ufak hata birisinin on yedi yılını aldı. Ve bir gün aldığı bir telefonla tüm düzeni sarsıldı. Güneş, adı gibi hiçbir zaman parlak, canlı ya da sıcak olamamıştı. Renklerini küçükken soldurmuşlardı. Bu, Güneş`in kendisini bulma serüveni, ailesiyle bir olma hikayesidir.

Henüz 11 yaşında… Oyuncaklarının arasına saklanmış bir çocukluk, hastane kokusuyla erken boğulmuştu. Lösemi, daha ilkokul sıralarında en yakın arkadaşı gibi yanına oturmuştu. Ama o, hastalığın gölgesinde bile ışığını kaybetmeyen bir çocuktu. Serumu koluna takılırken bile hemşireye gülümser, “Bu benden sana bir sihirli su olsun” derdi. Herkes onun bu neşesine şaşırır, gözyaşlarını saklardı. O ise bir gün bahçede özgürce koşacağını, saçlarının rüzgârda savrulacağını hayal ederdi. Hastanenin penceresinden gökyüzüne bakar, bulutları hayal gücüyle şekillendirirdi: Bazen dev bir ejderha, bazen de rengârenk balonlar olurdu. Her bulut, ona geleceğin güzel günlerini fısıldardı. Annesi başucunda dua ederken o, annesinin elini sımsıkı tutar ve şöyle fısıldardı: “Merak etme anne… Benim içimde kocaman bir güneş var. Hastalık ne kadar uğraşırsa uğraşsın, o güneşi söndüremez.” İşte bu küçücük yürekte, koca bir umut saklıydı. Hastalığa rağmen hayallerinden vazgeçmeyen, içindeki güneşi hiç söndürmeyen bir umut…

M Guard serisi/1 Jaxon Ryhs Carrington & Vivienne King ❝Zor zamanlar bir fırtına gibidir, ya her şeyi dağıtır ya da birlikte sığınacak bir liman inşa etmemizi sağlar. Gerçek mutluluk, o fırtınaları atlatıp yan yana durabildiğinizde başlar.❞

Hayatının en büyük değişimini o gün çarşıda gördüğü kıza ilk görüşte tutularak değişen Devran Kozanlı Hayatında hep bir çaba ve zorlukla baş etmeye çalışan mutluluğun kendisini hiçbir zaman bulamayacağını düşünen Meva Arslanlı

Sesizce attığım adımlar ,artık sesiz değildi…

Bir yanlış arama Bir ölüm sessizliği Ve geri dönüşü olmayan bir başlangıç... Bir yanlış arama bazen hayatın en doğru başlangıcı olabilir ... Ama aşk, düşmanlar arasında hiç bu kadar tehlikeli olmamıştı.

SEİN GKMGLMCGKMLFBMVLDGMTOIJKPĞFFMBFDBÖSDLŞG

100 k okunan ve yeniden düzenlediğim intikam evliliğine hoş geldiniz. Uyarı! Mahşer kuşları adlı ilk kurgudur. İzinsiz basılması durumda gerekli hukukî işlemler yapılacaktır. Karadeniz hikâyesidir. "Olmayacakta" diye ekledim. "Eyvallah Hilal hanım" dedi burukça gülüşle "Eyvallahda kalsın" "Öyle olsun" dedi öylede olucak. "Beni en çok seven en önce terk eden oldu" Karadenizli erkek doğulu kız. Zaman sana göstericektir Çok çok ileriki bölümlerden alıntı. "Hocam valla o mu benimle intikam evliliği yaptı.... ben mi onunla intikam uğruna evlendim hiç bilmiyorum" "O nedenmiş?" Dedi hoca eğlenerek. Derin bir iç çekerek "hocam kusura bakmayın da anamı ağlatı" Hoca birden estağfurullah diye yükseldi "o kadınada bir estağfurullah çek hoca şeytanları başında tepişiyor bana neler etmiyor" Hoca hiç merak etmeden "Haketin" dedi Tiktok hesap adı; elan Yesari